“Günaydın sevgilim.” Sehun kollarında uyanmaya çalışan Luhan’a daha fazla sarıldı.
“Günaydın. Dün gece uyuya mı kaldım ben?” Luhan kendine gelmek amacıyla uzun kollardan ayrılarak başını yastığa koydu.
“Çok uykucusun.” Sehun yan dönüp dirseğinden destek alarak başını kaldırdı. Dağılmış saçlarda bilinçsizce parmaklarını gezdirmeye başlamıştı bile. Ona dokunmayı o kadar çok seviyordu ki ne zaman ona yaklaştığını anlamamıştı.
“Sürekli uyuya kalıyorum Sehun? Sence bir sorunum olabilir mi?”
“Hayır, sadece uykucusun.” En tatlı gülümsemelerinden birini uykucu sevgilisine sunup yanağını okşadı. “Arabamı kullanırken uyumadığın sürece sorun yok.”
“Senin için şoförden başka bir şey ifade etmiyorum değil mi?” Luhan şakayla karışık bir şekilde diğerinin omzuna vurdu.
“Hayır, aynı zamanda güzel ter siliyorsun.” Sehun kıkırdarken Luhan diğerine dil çıkarmakla yetindi.
“Neden sürekli gülüyorsun?” Luhan acıyan arkasıyla yüzünü buruşturarak diğerine yaklaştı. Elini uzun olanın yanağına yerleştirip parmağıyla gülen dudakların çevresindeki hattın üzerinden geçti.
“Mutluyum?” Sehun sorunun saçmalığıyla kaşlarını çatarken Luhan gülmemek için alt dudağını ısırdı.
“Neden mutlusun?”
“Güzel ve sevimli bir sevgili, güzel bir gece, güzel bir sabah... Ve bunun gibi şeyler?”
“Dün gece...” diğerinin çıplak göğsünde parmağını gezdirerek fısıltısının duyulması için daha fazla yaklaştı. “Güzel miydi?” Sehun diğerinin oyunculuğuna gülerek tepki verdiğinde Luhan utancına yenilmemek için direniyordu.
“Tarif edemeyeceğim kadar güzeldi. Sevdiğim adamı hissetmek. Imm... Neden bilmiyorum ama son bir kaç gündür seninle ilgili olan her şey güzel.”
“Sadece bir kaç gündür mü?”
“Tamam, belki de asistanım olduğun günden beri. Hatta sanırım gölün orda çekim yaptığımdan beri.”
“Ama o zamandan itibaren her şey benim için bir kabusa dönüştü. Önce beni öldürmeye çalıştın ve suya ittin. Sonra senin yüzünden sinirden ölmek üzereydim ve şimdi de kalbim fazlaca atıyor. Diğerleri öldürmese de sanırım bu durum beni öldürebilir.”
“Tanrım... Seni göle ittiğim gerçeğini bir kenara bırakabilir miyiz? Kendimden utanıyorum da.”
“Utanmalısın Sehun. Eğer geri dönmeseydin şu an menajerinin evinde yalnızlıktan ölebilirdin.”
“Eğer geri dönmeseydim şimdi bu kadar mutlu olmazdım. Mutlu olmam için hiçbir nedenim olmazdı.”
“Tanıştığımız ilk gün... Okulda ve otoparkta... Senden gerçekten nefret etmiştim.”
“Nefret?” Sehun yakışıklı yüzünü avuçlarının arasına aldı. “Bu yüze?”
“Evet! Okulda beni rahatsız eden çocuklar aklıma gelmişti. Bu yüzden arabanda karşılaştığımızda sana o kadar sert oldum. Kendimi savunmam gerektiğini düşündüm.”
“Baksana? Neden onlara yaptığın gibi bana da ufaklığını göstermedin?” Sehun yaramazca gülerek kendilerini örten örtüyü kaldırma girişiminde bulundu. Ancak Luhan’ın refleksleri ondan daha hızlı çıkmıştı.
“Ne yapıyorsun?!” diğerinin ellerine tokat atarak ona engel oldu.
“Asıl sen ne yapıyorsun Luhan? Saklamaya çalıştığın şeyi dün gece boşalttım ben.”
