Sarmaşık

YALIN

Bir yıl geçmişti. Bir yıl.... Ben Azra yokken mahvolmuştum. Zordu hemde çok zor. Unutmuşmuydum? Hayır asla unutamazdım.Hayat zordu zaten bunca şey üst üste gelmişti. Şimdi ise elimde bir kahve İstanbul un hüzünlü sokaklarına bakıyorum. Bir zamanlar el ele gezdiğimiz sokaklar şimdi ise bana  çok yabancı geliyordu. O yağmurun altında ıslandığımız gün bile dün gibi aklımdaydı. Unutmamıştım.

Ben derin düşüncelere dalmışken arkamdan gelen bir ayak sesi ile irkildim. Mete elinde bir kahveyle bana doğru geliyordu."Romanını yazmayı tamamlamayı düşünüyor musun hayır bişey değil de  bir aydır eline kalem almadın." Evet ya bir ay olmu  koskoca bir ay. Roman yazmayalı bir ay olmuştu ama Azrasız bir yıl. Düşüncelerimden bir anda sıyrılıp Mete'ye döndüm. "İlham gelmiyor bu aralar pek keyfim yok." Mete imalı imalı baktıktan sonra " Senin bir yıldır keyfin yok." dedi. Evet haklıyıdı itiraz edemezdim bir yıldır yoktu. Sahi en son ne zaman telefona bakmıştım? Galiba bir 20 gün falan. Zaten arayıp soranım yoktu pek de götümde değildi. Mete hala bana bakıyordu. Acıyordu 
sanırım. Acınacak haldeydim zaten." Yalın bak ne diycem bu akşam yemeğe çıkalım biraz kafa dağtırız ha? Ne dersin?" Hayır diyeceğimi anlamış olmalı ki hemen söze atıldı."Bak hemen hayır deme bir düşün benim  bile canımı sıkmaya başladı şu halin  bir kendine gel ya bak olmaz böyle nereye kadar Yalın söyle bu şekilde kendini cezalandırarak nereye kadar? " Cidden nereye kadar ki? Ben bile bu sorunun cevabını bilmezken Mete'ye herhangi bir şey söyleyemezdim. Ağzımdan çıkan tek kelime "Bilmiyorum....." olmuştu. Çünkü gerçekten bilmiyorum. Mete ciddi bir  ifadeyle bana döndü." Oğlum bak seven gitmez o gitti sen değil. Tamam hataların olabilir. Oturup konuşabilirdiniz. Ama o ne yaptı çekip  gitti. Sevse gitmezdi tamam mı? " Ama gitti. Gitti işte.  Şunu çok iyi biliyorum ki birgün karşıma çıktığında hiçbirşey hissetmeyeceğim ona şuan sadece unutmaya çalışıyorum.  Tabii becerebilirsem. Mete kahvesinden bir yudum aldı." Teklifim hala geçerli."