Sarmaşık

YALIN

Gitsem mi acaba yada gitmeli miydim? Gitsem biraz kafam dağılır hem sıkıldım artık hemde çok ama çok halsizdim yataktan kalkacak halim yoktu. " Şey Mete ya yarın söz gidelim ama şuan olmaz lütfen daha fazla ısrar etme." Mete'yi ikna etmiştim galiba bana tamam dermişçesine bakıyordu." Tamam ama yarın gitezsen.." Sözünü kesti." Yarın geleceğim dostum söz verdik ya." Mete telefonunu masanın üzerinden aldı. Kapıya doğru yürümeye başladı sonra kapıya geldiğinde bana döndü. "Yarın görüşürüz kendine iyi bak ha bu arada geç yatma tamam mı yarın gezeceğiz bak ona göre." Kızmış gibi yaptım. "Tamam dedim ya oğlum!"

Mete gitmişti yine yalnızlık ve ben baş başa kalmıştık. İkimizde birbirimize alışmıştık artık. Uzun süredir yalnızdım. Aşkımı ve nefretimi karanlığa haykırıyordum. Beni anlayan varsa o da şu evin duvarlarıydı. Ne anlatsam sabırla dinlerlerdi. Balkona çıktım. Rüzgar yanımdan geçerken fısıldadı. " O da seni düşünüyor.." Düşünüyor mu ki gerçekten? Keşke düşünüyor olsa keşke .... Keşke işte. Ama biliyorum ki şuan güneş ve ay kadar uzağız birbirimize. Bir zamanlar bir ağaçta iki yaprak gibiydik. Bedenlerimiz ayrı olsada ruhumuz beraber. Hala öyle mi ki bilmiyorum. Cebimden bir sigara çıkarttım. Güneşin batışını izledim. Resmen kendi sigara dumanımda boğuluyordum. Azra yokken nefes alamıyordum. Şu koskaca İstanbul dar geliyordu bana. Bunalıyorum işte. Sigaram biter bitmez hemen birini daha yaktım. Paketin dibini görecek gibi görünüyordum. Uyku haramdı zaten bana. Ne zaman gözlerimi kapatsam o. O vardı. Uyumaya bile korkuyorum Azra nın kokusu yokken uyuyamıyorum işte.

Yıdızlar çok güzeldi . Ama Azra yokken bir önemi yoktu. Ne yıldızların ne de ayın. Neden böyle oldu? Neden? Neden hep karanlık yalnızlığı da beraberinde getirir? Bir sigara daha yaktım. Azra sigara içtiğimi duysa ağzıma sıçardı. Ama artık yoktu işte. Ne Azra vardı ne de duygularım. Onları da beraberinde götürmüştü. Oynamıştı onlarla sıkılınca da bir kenara atmıştı. Halbuki ben annesini bekleyen yetim bir çocuk gibi bir yıl beklemiştim. Belki gelir diye. Ama yanılmamıştım gelmemişti. Belki de hayatında başka biri vardı. Allahım düşünmek istemiyorum artık düşüncesi bile bu kadar kötüyken ya gerçekse?

Kafamı geriye yasladım. Bitmek üzere olan sigaramdan bir nefes daha aldım. "Kapandı artık senin kitabın yeni bir sayfa mı arıyorsun?" Ağzımdan bir kaç kelime daha döküldü  ardından gecenin karanlığına karıştı." Açılan yaralar kapanır mı ?....." Dön ne  olur geri dön bana.....