Moves Like Magic • Jikook

3. Bölüm

Jimin pratiğe başlamadan önce zeminde esneme hareketleri yapıyordu, ağırlığını sağ tarafa doğru verirken bacaklarını iki yana açmıştı. Kaslarının esnediğini, bir masajda en çok ihtiyacı olan şey, bir kerede hissettiğinde bacaklarını eski haline getirip rahatlattı ve normal bir şekilde oturdu.

Neredeyse iki buçuk yıl önce bale evinden ayrılmış olmasına rağmen dans yeteneğini pratiğe yansıttığından emin olmaya devam ediyordu, bu yüzden asla paslanmamıştı. Bazı zamanlar bacakları kendi başlarına uyum içinde çalışırdı, onları birleştirdiğinde bükülürlerdi, kolları ise incelikle başının üzerine bir araya gelirdi. Modern dansı daima kalbin özel bir yerinde tutuyordu, en çok öne çıktığı haliydi.

Hoseok bir bariyere yaslanmış onu izliyordu. Elma kemirirken bir yandan da okunmamış maillerini sessizce, neredeyse dalgın bir şekilde kontrol ediyordu.

"Hiç yeni kayıt var mı?" diye sordu Jimin, ayağa kalkıp dizlerini kıtlatırken. Burnundan soluyarak inledi, nefesini dışarıya üfledi.

"Sadece bir tane," diye bilgilendirdi Hoseok. "Bir kız. Küçük."

"Ne kadar küçük?"

"Dört yaşında. Yeni başlayanlar sınıfında yer var mı?"

Kendi dans akademilerini açtıklarından bu yana iki yıl içinde onlara katılan yeni kayıt sayıları düzenli olarak yoğunlaşmıştı. Çoğu acemiydi ve yalnızca akademiye katılıp becerilerini tazeleyerek yeni deneyimler kazanıyor daha sonra bir eğlence şirketine katılıp akılsız hayallerinin peşinden gidiyor ve bir pop sanatçısı olarak çalışmaya başlıyorlardı.

Bu nedenle genç sınıfı her zaman derin bir nefes aldırırdı, beyni yıkanmış insanlarla sarılı değildi, hırslarından dolayı sakatlanan ve tek parça zihinlere sahip gençler vardı. Genç sınıfındaki çocuklar sahip olabilecekleri ya da olamayacakları şeyleri keşfeden ve zamanlarını bir şekilde geçirmek isteyen çocuklardı.

"Evet," diye cevap verdi Jimin yorgun bir şekilde. "Bilgileri neler?"

"Adı Jeon Mina, dört yaşında. Sadece bir ebeveyn bilgisi yazılmış, Jeon Jeongguk. Ana sınıfına gidiyor, açıkçası daha önce hiç bale yapmamış ama baleye ve Barbie Fındıkkıran'a takıntılı ve profesyonel bale öğrenmeye oldukça hevesliymiş."

Jimin'in yüzüne kaçınılmaz bir gülümseme yayıldı, bale sınıfındaki küçük kızların çoğu aynı olduğundan onda ileriyi görmek mümkündü. Öğrenmeye daima hazırlardı ve derslere katılmak için sevinçle dolu olurlardı.

"Çok sevimli," diye cıvıldadı Jimin. "Eğer uyarsa onlarla yarın öğlen görüşebilirim."

"Babası özellikle öğleden sonraya kadar çalıştığını belirtmiş, yani akşam vakti olursa onun için daha iyi olabilir."

Biraz iç çekmesine izin verdi ama kafasını salladı, bu aileyi ağırlamak istiyordu. Kendine ait eşyalarının yere yığılmış olduğu odaya geçti. Her gününün planlamasını içeren ve kendine özel olan ajandayı kapıp geri döndü. Normalde bir iş günü sabahın erken saatlerinde başlayıp saat 6'ya kadar sürerdi.

Saat 6'dan sonra Jimin kendine odaklanırdı. Boş olan sınıfları dans etmek ve öğrendiği bale rutinlerini gözden geçirip geliştirmek için kullanırdı. Hoseok genellikle geriye çekilip Jimin'in yaptığı büyüyü gözlemlemek ve izlemek isterdi. Gece geç saate kadar eve gitmek istemezdi, Seul karardığında, trafik akışı azaldığında ve hava serinlemeye başladığında Jimin'in kemikleri çekirdeğine kadar titrerdi. En rahat olduğu zamandı, gecenin soğukluğuna yeniliyordu.

Bu şekildeki sıkışık günler, genellikle Jimin'i yorgun ve haftasonuna kadar zayıf bırakırdı. Nadiren boş zamanları olurdu, her zaman meşgul olmanın bir yolunu buluyordu. Eğer bir mola için yeterince yavaşlamazsa yakında yanıp kül olacağını biliyordu ama kaygılı olmamaya çalışıyordu. Acil bir endişe nedeni olana kadar değil.