How To Work With X

Chapter 3 The Goodbye

Nabuhay agad ang buong katawan ko nang marinig ko ang malakas na pagtunog ng alarm clock ko.

Ito na yun. Ang araw ng aking pagbabalik sa Pilipinas. I don't know what awaits me there but I just pray and hope for the best.

"Reign. Are you ready?" Tanong ni Auntie mula sa may labas ng kwarto ko.

"Yes auntie. I'm coming down." Sagot ko naman.

Bumangon na ako at nagsimula nang magtoothbrush at maligo. I guess I need a hot shower since napakalamig dito. I need something that can release all the pressure that I feel today. Lahat ng mga alalahanin ko and the like.

Pagkatapos ay binolower ko na yung waist length na buhok ko. Then kinuha ko lang naman ang skinny jeans kong itim, white-fur jacket under my white sando and of course my favorite black stilletos. Aside from that, nag apply lang ako ng kaunting blush on for my cheeks, mascara and bloody red lipstick.

Then, slay!

Pagkatapos ng lahat ng kaartehan ko sa buhay ay kinuha ko na ang isang white and gold Gucci bag at ang isang large na maleta na puro damit, pabango, dietary pills at oats para di agad ma-shock ang katawan ko sa biglang changes sa mga natatanggap nito.

Lumabas na ako ng kwarto dala dala ang mga iyon at halos malaglag ang panga ng mga nandun na sina Danny, si Tyronne at maging ang aking cutie cute na pinsan, si Danny at . . .teka? Si Kiel?

"A-Ate Reign. You're so beautiful!" Nasabi ni Danny at napapalakpak pa.

"Oh c'mon Danny. It's an understatement." Pagmamayabang ko pa.

"Hindi naman siguro bakasyon ang pupuntahan mo di ba?" Pagtataka naman ni Kiel.

"Of course not. And why?" Pagtanong ko sa kanya habang nakataas ang isang kilay.

"I was just surprised." Sagot muli ni Kiel.

Hindi pa rin halos makapagsalita si Tyronne kahit salita manlang nung nakita niya ako so I decided to invite everyone na to the dining to have some breakfast.

Mga nakapanglakad na rin sina Auntie together with the boys kaya after this, lalarga na kami.

--

"I'll miss you ate." Malungkot na nasabi ni Danny with his pouty lips and almost teary eyes.

"Awww. I'll miss you too." Nakangiting sagot ko naman sa kanya. Lumuhod ako sa harapan nya at hinalikan siya sa pisngi. "Don't worry. Pagbalik ko, we will have a whole day to have fun. Is that okay?"

"Yes Ate!" Nakangiti ng tugon ni Danny at niyakap siya.

"Ate. Mag-iingat ka dun ha. Don't feel sad. I guess makikita mo rin naman dun sina Tito at Tita (Mom and Dad ko) even for a short span of time. Say no to negativities and only yes to positivities." Habilin naman ni Kiel.

"Of course. I'll take care of myself. Mahal ko kaya sarili ko! Laki ng pinundar ko dito noh." Pagbibiro ko pa pero nawala agad iyon nang napansin kong naluha nang kaunti si Kiel.

"I'll miss you also Ate Reign. Thank you for everything; for bringing my life back to happiness and far away from depression. I hope happy ka pa rin pagdating mo dun."

Ayokong maiyak pero parang huling lamay ko na ang peg. HAHAHAHAHAHA jowk lang po.

Napansin kong may lumabas ng luha sa kaliwang mata ko na siyang pinunasan ko kaagad. Hindi rin kase naging madali ang mga pinagdaanan ni Kiel when he was still depressed. Kaya't ako ang isa sa mga naging saksi ng pagbabago niya. And I'm glad that at the age of 18 ay nakakarecover na siya at patuloy pa rin sa pag-undergo ng mga sessions weekly.

Niyakap ko na rin nang mahigpit si Kiel habang hinahagod ang kanyang likuran.

"I'll be fine. I'll promise."

Pagkawala namin ay napansin kong naluluha na rin sina Tyronne, Auntie at pati na rin si Uncle?

"Oh c'mom guys. It's just for three months. And I'll be back here again. Don't be sad." Energetic kong pag-eencourage sa kanila even I, myself, am also starting to break into pieces.

Napayakap na lang ako kina Auntie and Uncle.

"You guys are great and stood as my parents from the first years of me being broken or wrecked up to now that I grow and had this sudden realization that life must go on and I should fill all my days with happiness. 'Till we see each other again uncle, auntie." Tuluyan na akong naluha from the lines I utter sa kanila. Kaya't walang anu-ano'y napayakap na sila sakin nang mahigpit.

"Kami rin Reign. We and your Uncle Brandon are both great to have you. Marami ka na ring naibigay at naitulong para sa amin. I guess its time to give it also to your parents. Miss ka na rin nila." Napangiti naman ako sa nasabi ni Auntie.

"Basta whenever you feel sad or upset of the adjustments dun, I'm just one call away. Okay?" Paalala ni Auntie.

"Yes, auntie." Maikli kong tugon sa kanya.

Matapos ng mala-teleserye naming eksena ay napabaling naman ako kay Tyronne na kanina pa tahimik.

"Hey. I'll miss you." Sweet kong sinabi sa kanya.

"I'll miss you too." Nakangiting sagot niya sakin although his eyes say the opposite.

Niyakap ko rin siya nang mahigpit to the point na parang ayoko ng umalis. Ayoko ng bumalik sa lugar na kung saan nakaranas ako ng matinding sakit. Ayoko ng maulit muli sakin ang mga nangyari 8 years ago. Alam ko matagal na yun. And I also know na marami na ring mga bagay ang nagbago at nangyari sa aming lahat. The only question is, pati ba ang pagtingin niya. I hope so.

"I guess its time Hill." Bulong niya sakin.

Napansin kong natawa pa siya pagkawala namin sa isa't isa.

"You look like a zombie now."

Napatingin ako sa salamin ko from my phone at dun ko nalang nakita na halos nagkasabog-sabog na ang mascara na ginamit ko.

"Oh gosh."

At napahagalpak na ng tawa ang mga kasama ko.

Maya maya pa'y tinawag na lahat ng mga pasahero para sumakay na.

With one last glance, kumaway ako sa kanila nang masigla, hiding the pain of longingness from my heart at hinarap na ang eroplanong magbabalik sakin sa lugar na aking pinagmulan.

This is pansit!