Living with THE BOYS! [EXOShidae FF]

Chapter 9 - Bonding [3]

Fia's POV (Magfefeeling ako!)

Hi. Siguro naman kilala niyo na naman na ako? Haha.

Nag-walk out sa kanila, kasi gutom na ako. Medyo matagal tagal na rin kasi kami nagiikot ni Taengoo.

Tiningnan ko yung oras at Boom! 2:00 na pala.

Naghanap hanap ako ng makakainan. At nakita ko ang McDonalds. Agad agad akong pumasok, at nay nabangga akong isang babae.

Ayan Fia! Madali kasi ng madali. =_= sabi ng konsensya ko.

"Sorry Miss, sorry talaga." Sabi ko habang nagbobow.

"Okay lang, kasalanan ko rin naman eh. *sniff Hindi ako tumitingin sa dinadaan ko. *sniff Sorry." Sabi nung babae habang nakayuko.

"Teka miss, umiiyak ka ba?" Tanong ko.

Bobita! Umiiyak na nga, magtatanong ka pa?

"Ah. Wala lang to. Wag mo na lang pansinin." At ngumiti siya sa akin. Halatang pilit.

"May problema ka ba? Gusto mo, usap muna tayo, gusto mo?" Sabi ko sa kanya.

"Ha? Wag na la--" I cut her off.

"I insist. Tara sa Bon Chon. Treat kita." Sabi ko sa kanya at hinila siya papunta dun.

Pagkarating namin dun pinaupo ko na gaad siya at nagorder na ako.

"Ano nga palang pangalan mo?" Tanong ko sa kanya habang kumakain kami.

"Ako si Crusaine Cruz. Ikaw pala? Anong pangalan mo? Thank you nga pala dito ah, nakakahiya naman sayo." Sabi niya.

"Aysows! Okay lang. Ako si Fia. Bakit ka ba umiiyak?" Tanong ko sa kanya.

"Yung boyfriend ko kasi, nakita kong may kahalikan na ibang babae. *sobs t-tapos, matagal na pala sila nung babae." At ayun, umiyak na naman siya.

"Eh tarantado naman pala yang boyfriend mo eh! Gago pala siya eh, mamahalin ka tapos lolokohin ka? Nasan yan? Resbakan naten?" Nanggagalaiti kong sabi.

"Wag na. Mas lalo lang magagalit sa akin yun." mahina niyang sagot.

"Aba't siya pa talaga ang may balak magalit.

Ang dapat sa mga lalaking ganyan, pinaparusahan."

"Wala kasi akong lakas ng loob na maghiganti sa kanya. *sobs Mahal ko kasi siya Fia eh."

"Saine naman, hindi ka dapat nagmamahal ng todo, dapat sila ang nagmamahal ng todo sayo para paginiwanan mo, sila yung iiyak, hindi ikaw." Nakangiting sabi ko.

"Sa tingin ko, tama ka." Ngumiti siya.

"Wala ka bang mga kaibigan? Yung.. Pwede mong paglabasan ng sama ng loob?" Tanong ko sa kanya.

Medyo malungkot yung expression ng face niya.

"Ay. Sorry." Sabi ko sa kanya.

"Hindi. Okay lang. Wala na kasi akong mga kaibigan, iniwanan nila ako sa ere."

"Abat talaga naman! Hilig ba ng mga tao ngayon ang mangiwan?"

"Hindi ko alam." Nakangiting sagot niya.

"Eh family?"

"My family died 3 years ago. Car accident. At himala, nabuhay ako. But now I've moved on about it." Sabi niya ng nakangiti na naman. Fake smile.

"Sorry bout that. Sino na kasama mo ngayon? Wag mo sabihing nagiisa ka din?" Tanong ko sa kanya.

"Unfortunately, yes."

"Ilang taon ka na ba?"

"18 na ako. Ikaw?" Tanong niya sa akin.

"Ah. Same lang tayo." "May naisip ako, kung gusto mo sa amin ka na lang tumira. Para may kasama ka at ako yun!" with matching demostration of hands churvacheneseklabu.

"Hala. Hindi na. Abala na nga ako saiyo ngayon, abala pa ako panghabambuhay. Wag na lang." Nakayukong sabi niya.

"No. I insist! Sa bahay ka namin titira at sabay rin tayo magaaral. Arasso?" May pagkadesididong sabi ko.

"Wa---"

Pinutol ko ang dapat na sasabihin niya.

"Hephephooray. Stop it. Tara. Punta tayo sa mga pinsan ko."

Hinila ko siya hanggang makarating kami sa Teriyaki Boy. Nagtext kasi sila na dun sila kakain. At.. tapos na dw sila.

Pumasok na kami sa loob at pumunta sa pwesto nila.

"Heyyo.SorrynatagalansiCrusainengapalakasamakokaninakasinabunggokosiyaatnilibrekosiyasaBonChonatkasamakosiyatitirasabahaynatinsaayawatsagustoniyoatakonalangmagbabayadngrentaniyakungmayrentasiyaArasso?" Nagrarap ako.

"Arasso lang naintindihan ko."

"Ansabeh teh?"

"Anu daw?"

"Sa bahay ko n lang ieexplain. Sa ngayon, tara na at maglilibot pa tayo dba?" Sabi ko sa kanila.

"Okay Unnie." Magalang na sabi ni Seohyun.

"Letsgo."

+++++++++++++++

Nagikot ikot lang kami kanina at ang dami NILAng pinamili.

Nagkwentuhan lang kami ni Crusaine habang naghihintay sa kanila ng biglang may sumingit..

"Babe, magusap naman tayo oh!" Si Clarence, ex ni Crusaine. Nasa state-of-shock pa rin si Crusaine. Ako na ang sumagot, nakakairita.

"Excuse me, do we know you? UTANG. NA. LOOB. Kung manggugulo ka lang, lumayas ka na lang."

"Sino ka ba?! Eh wala namang kaibigan yang girlfriend ko. Ano ka ba niya?!"

"Ako lang naman ang long-lost bestfriend niya nung childhood days namin. Lubayan mo na nga kami." Rolls eyes

"Bestfriend ka lang naman! Ako boyfriend!"

"Oo nga BOYFRIEND ka lang. Pero mahal mo ba yung sinasabi mong GIRLFRIEND mo?!"

Hindi siya nakasagot sa mga sinabi ko.

"Tingnan mo, hindi ka makasagot sagot sa tanong ko, itong tatandaan mo, sa oras na lumapit ka ulit sa amin. Makakatikim ka na talaga sa akin. Utang na loob. Layas na!" at tinulak siya palayo.

Hinila ko na si Crusaine palayo sa lugar na iyon.

Nang lingunin ko siya. Umiiyak na naman siya.

------------------

Annyeong haseyo! Sorry for late update tweeps. My grandmother just passed away last week. So, wala akong inspirasyon sa pagsusulat. I'm really sorry. Sa maintindihan niyo.

Dapat ipopost ko na to nung Wednesday. Kaso, nadelay kasi walang WIFI. XD Hahaha. Tsaka, isama mo pa na nagloloko yung Wattpad ko. =_= #BANAS

GUUUUUUUUUUUYS, SI JESSICA! I CREI. BWISIT. ALAM NIYO BA NUNG NALAMAN KO NA TINANGGAL SIYA FOR JUST THAT DAMN FUCKING SHIT REASON. NAKAKABANAS. SORRY KUNG NAGMUMURA ANG AUTHOR NGAYON, KASO, KASI TALAGA EH. BADTRIIIIP TO THE HIGHEST LEVEL.

Sana maintindihan niyo ako. Kasi ako naiiyak pa rin hanggang ngayon.

Girls Generation will never be Girls Generation if they're not 9.

*fiagarcia_