Under Imperial

Chapter 29: Absolute

Euris  
  
  
  
This was the very first time when someone attacked me which I didn't predicted beforehand. As the red liquid keeps gushing from my neck, it flows down my petite arms and drops on the ground of the conservatory.

May mga nakita rin akong patak ng aking dugo sa mga kalapit na bughaw na bulaklak, na siyang nagpapamangha sa'kin kanina. Ngunit nang matalsikan sila ng likidong isinusumpa ng karamihan, maski ang mga bulaklak na ito ay ituturing na marumi ang pumatak sa kanila.

Napaisod ako paurong nang lumuhod ang isang tuhod ni Martini upang pantayan ang aking tingin. Dahil hindi ko siya tinitingnan ng diretso sa mga mata, ginamit niya ang dulo ng kutsilyo para iangat ang mukha ko.

"And you really believed on what I said last time. As this won't happen if you didn't to."

Bumibilis ang tibok ng puso ko habang nararamdaman ang malamig na dulo ng kutsilyo na nakalapat sa ilalim ng aking baba.

"Since you trust my words, how about if you think that what I did is only for trying to test you if you're careful of your surroundings even in front of someone you know for a long time?"

Hindi ako nagsalita mula sa kanyang sinabi. Bagkus, nakatingin lang ako sa kanya habang kinakain ang takot na namumuo sa kaloob-looban ko.

"Next time, be aware of who surrounds you. Thus, anyone can betray you with or without the signs."

Inalis na ni Martini ang kutsilyo sa harap ng mukha ko at walang kahirap-hirap tumayo habang hindi inaalis ang tingin sa'kin.

"This is an order. Heal yourself out. You lost plenty of blood from the wound I inflicted."

Kumapit ako sa marble basin para alalayan ang sarili ngunit nabigo ako dahil sa panghihina. Habol-habol ang aking paghinga, sinubukan ko ulit tumayo ngunit pumalpak lamang ako matapos bumagsak muli sa sahig sanhi ng nanginginig na mga binti.

The more the clock is ticking, the more I lose blood and ended up half alive. Tiningnan ko ulit si Martini at nagbabaka-sakaling tutulungan niya ako, ngunit nakatingin lamang ito sa'kin, tila naghihintay na posibleng magandang mangyari kahit ganito ang kalagayan ko.

"Haven't you heard what I sad last time? Euris, heal yourself out. If you lose more plenty of blood, you'll be die."

Napalunok ako at matapang na hinarap siya.

"W-Why don't you just kill me i-instead?"

This is the only way to be free from slavery. My own death. Iyon na lamang ang tanging paraan para makalaya ako at maging masaya.

Nakita kong humigpit ang hawak niya sa patalim kung kaya't ayaw pa rin mawala ang takot na nararamdaman ko sa mga oras ngayon.

"I'm already aware of the truth, Euris. Heal your d*mn self before I slit your throat open."

Naguguluhan ako sa sinabi niya ngunit parang may bumubulong sa'kin kung ano ang ibig sabihin nito. Pinipilit kong huwag pakinggan ang isang bagay na ayokong mangyari dahil alam kong kapag ito ang naging reyalidad, hindi simpleng kamatayan ang dadanasin ko.

Nanlalabo na ang paningin ko habang lumalaban sa panghihina na aking katawan. Dahil nakatigil lamang ako sa sahig, mas lalo kong nakikita ang galit na itinatago ni Martini dulot ng pagsuway ko sa kanyang utos.

"Gusto mo talagang pinapahirapan ako, kahit lahat ng ito, lahat ng ginawa ko noon ay para din sa'yo upang hindi ka mapahamak!"

Mabilis niyang hinawi ang kutsilyo sa hangin at inaasahang tatama ito sa katawan ko nang ihagis niya ito papunta sa pond. Kitang-kita ko ang paglubog nito sa tubig at nagtataka akong lumingon sa kanyang direksyon.