Under Imperial

Chapter 34: Heart of a Monster

Euris   
      
     
   
When the sun goes down, shadows cover everything and darkness dominates the half side of the world. It was a stilt moment-- me, watching the end of the dusk-- observing from the other tower of Splendid Academy.

Katanghaliang tapat palang ay wala na gaanong mga mag-aaral sa akademyang Splendid dahil ito ang huling araw ng aming pagsusulit. Ako ang nakaatas na manatili sa paaralan hanggang gabi dahil ngayon namin susubukang hanapin ang book of Royalties.

"I'll substitute in patrolling this place. Don't starve yourself as we might need to stay late tonight."

Inilapag ni Martini ang isang supot sa sementadong upuan na nasa gilid namin at naglakad palayo pagkatapos. Tumigil ito malapit sa isang lampara na kasalukuyang may liwanag dahil sa papalapit na gabi. Habang nakatingin ito sa kawalan, itinuon ko rin ang atensyon sa kalapit na bahayan bago magsalita.

"Hindi ka pa kumakain kahit kaninang tanghali."

Kita sa gilid ng mga mata ko ang kaunti niyang pagkilos.

"I'm still full."

"Yah. You're always a fool."

Pumaling ang tingin nito sa'kin.

"What did you just said last time?"

Imbis na pansinin ang tanong niya, umupo ako sa sementadong espasyo ng railings at tiningnan ang laman ng supot.

"Hindi ka sanay na nagugutom. Kumain ka na rin."

"Don't mind me. Hindi pa ako nagugutom."

Umikot ang mga mata ko sa kaniyang pagmamatigas. Dahil hindi ko siya makumbinsi na sumabay sa'kin, hindi na ako nagtangka pang pilitin siyang kumain.

Pagkabukas ko ng lalagyan ng pagkain, muli akong tumingin sa direksyon ni Martini na tahimik at ngayo'y abala sa suot na bracelet. Dahil dito, tumayo ako at kinuha ang supot para umupo malapit sa kanya.

He didn't raised his head and dare to glance at my direction when I sat beside him. Saglit ko ring tiningnan ang suot nitong bracelet na animo'y ito ang paboritong bagay niya kumpara sa lahat.

"If you're wondering on how your bracelet will help you to pass our exams, you shouldn't trust it that much. Charms do not attract the energy of something when you don't do anything that calls them."

Ibinaba ni Martini ang mga kamay at inilapat ito sa ibabaw ng kanyang mga tuhod.

"I don't still believe that they can help me on my studies. Also, I can passed my exams without them."

Nagkibit-balikat ako sa sinabi niya.

"Why don't you throw it away?"

Hinawakan niya ulit ang suot na bracelet.

"This is already mine. I'm the only one who will decide what I'm gonna do on what I own."

Noong magkibit-balikat ako, hindi na ito nagsalita pa kaya naging abala na lamang ako sa pagkain. Makalipas ng ilang mga minuto, may kinuha akong pagkain sa loob ng supot at pinatong iyon sa kanyang harapan.

"I'll be killed if you died." seryoso kong sabi bago uminom ng tubig.

"As if I'll die just because of starvation." he sarcastically answered.

"I don't get your mood today." komento ko sa sinabi niya.

"Wala ka bang nararamdamang kakaiba ngayon?"

"Bakit naman ako makakaramdam ng kakaiba? Tungkol saan kung oo?"

I could see hesitant on Martini's eyes if he's going to answer my question or not. In the end, he avoided it by telling me that we should leave the place soon since the rest of the Splendid Academy's officials will go home exactly five in the afternoon.