Ms. Nerd meets Mr. Famous

Chapter 4: Muling Pagbangon

~~Zia's POV~~

After what happened kay Daddy ay mas pinili ko na lang muna na magkulong sa bahay these past few days. Gusto ko lang makapagisip-isip kahit ilang araw lang. Mabigat man sa kalooban ko na tanggapin ang nangyari kay daddy pero kailangan ko talagang tanggapin ang katotohanan na wala na siya. Wala na ang pinakamamahal kong ama.

Ilang araw na ring nagmumukmok si Mom sa kwarto niya. Everytime I pass in her bedroom, naririnig ko ang paghikbi niya, lalo na tuwing gabi kung saan tulog at tahimik na ang lahat. I look at myself in the mirror with great dismay. I felt so uneasy and discouraged now that my dad has already left us. Naaawa ako sa sarili ko lalo na kay Momshie. Kung may magagawa lang sana ako upang mabawasan ko man lang kahit pasno ang sakit na nararamdaman ni Mom dulot ng tuluyang pagkawala ni Daddy sa buhay namin.

"Iha, ilang araw ka ng hindi pumapasok ah.," si Yaya Meling.

Si Yaya Meling ang nag-aalaga sa akin ever since I was a kid. Siya lagi ang nakaalalay sa akin sa mga panahon na may mga business trip ang mga parents ko. Tinuring ko na siyang pangalawang ina ko. Si Yaya Meling ang nagbibigay lakas sa akin sa mga panahon na super down and depressed ako.

"Yaya, kayo ho pala..," ani ko sabay ngiti sa kanya.

"Ilang araw na ang nakakalipas simula ng mawala ang daddy mo. Ngunit ganoon pa rin kayo ng mommy mo, lagi n lang kayong nakakulong sa mga kwarto niyo. Nag-aalala na ako sa inyo.," mahabang litanya ni Yaya.

Kahit kelan talaga tong si Yaya walang ibang iniisip kungdi yung kapakanan ng pamilya namin, kaya mahal na mahal ko itong si Yaya eh.

"Yaya, ang sakit pa rin kasi eh. Mahirap pa ring tanggapin eh.," naluluhang saad ko.

"Iha, kung nasaan man ngayon ang daddy mo tiyak na nalulungkot iyon sa nakikita niya sa inyong dalawa ng mommy mo..Masyadong malimit lang kayo kung lumabas ng kwarto niyo.," malungkot na saad ni Yaya.

"Yaya, namimiss ko na si daddy. I love him so much..Kahit ganoon vg ugali nun, tatay ko pa rin siya at mahal na mahal ko pa rin siya.," naluluhang sambit ko.

"Zia, iha...You need to be strong. Dapat maging matatag ka para sa sarili mo at sa mommy mo.," payo ni Yaya Meling sa akin.

Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko sa mga salitang tinuran ni Yaya Meling sa akin. I feel motivated and inspired because of the words she says. Lagi siyang andyan para suportahan ako at i-motivate ako. Kahit kailan ay hindi nagkulang sa pag-alaga at pag-intindi sa akin si Yaya. I'm very thankful kay God dahil biniyayaan niya ako ng isang napakabait na yaya. I'm so thankful to have her in my life.

"Iha, kailangan mo ng pumasok..Ilang araw ka ng absent oh..Tiyak ako na narami ka ng namiss sa leksyon niyo.," nag-aalalang wika ni Yaya.

"Tama si Yaya Meling, anak..," sabay kaming napalingon sa biglaang pagsalita ni Momshie na nakatayo sa likuran namin.

"Momshie!," bulalas ko ng makita ko si mom.

"Anak, you need to go to school. Marami ka ng absences. Kapag andito ang dad mo, magagalit yun sa'yo.," nakangiting saad ni Mom.

"Momshie, at last lumabas ka rin ng kwarto niyo..Wait, momshie you look so pale. Kumain ka na ba?," nag-aalalang tanong ko sa kanya.

"Hindi pa nga eh..," maikling sagot nito sakin.

Niyakap ko ng mahigpit si Mom at hinalikan ang magkabilang pisngi niya. Hindi naman niya ako bingio dahil niyakap niya rin ako at hinalikan sa noo. I miss my mom so much, simula kasi ng mawala si dad malimit ko na lang siyang nakikitang lumbas ng silid niya at malimit na rin siya kung ngumiti.

"Anak, I just want to remain strong for you. I know you need me, anak. Tsaka anak dapat pumasok ka bukas ha. Paano ka makakapasok sa honor niyan kung marami kang absences, di ba?," nakangiting usal ni Mom.

"Mom, I miss you so much, the old you rather. I love you mom!," paglalambing ko sa ina ko na pilit binalewala ang lahat ng sinabi niya sakin.

"Anak, di mo naman 'ata ako pinapakinggan eh.," halata ang pagkainis nito sa tono ng boses niya.

"Mom naman eh..I'm listening naman po..," pagkukunwaring pagmaktol ko.

"Zia.," si Mom.

"Uhhhmmm..Mom?," tugon ko sa kanya.

"I love you Zia..Anak..," nakangiting wika ni Mom.

"Don't worry mom..Bukas na bukas din papasok na ako sa school..," I told her habang tinataas ang kanang kamay ko na wari bang nanunumpa.

Ganoon na lamang ang abot tengang ngiti ni Momshie at ni Yaya Meling dahil sa sinabi ko. I know pinipilit lang ni Mom na ipakita sa akin na masaya siya. I know she's been fighting her wekanesses in order to survive the pain she feels. Kung kaya't gagawin ko rin ang lahat para mapasaya ko ang ina ko. Buo na ang desisyon ko, bukas na bukas din papasok na ako. Para kay mommy at daddy, para sa sarili ko at para sa future ko. Tuloy ang laban, Zia! Aja, fight lang ng fight, Zia! Malalampasan mo rin ang lahat ng ito. I cheer myself up.