Her Secret (ONGOING)

Kabanata 6

“So students, before we tackled our next lesson. Can you please give saddest Greek myth story you've read? Let's start with you Ms. Romulo.” Tawag ni Mr. Santiago kay Krizha, agad naman itong tumayo.

“Sir, The story of Orpheus and Eurydice.” Sabi ni Krizha napa tango-tango naman si Mr. Santiago.

“Why Orpheus and Eurydice?” Tanong ni Mr. Santiago. Timikhim muna si Krizha bago mag patuloy.

“Because Orpheus died in saddnes. He died in the person he loved, He died regretful dahil hindi nya nakasama si Eurydice bago sya mawala.” Napatango ako, tama ang lungkot nga ng istorya ni Orpheus at Eurydice.

“Okay, that's good Ms. Romulo. Ikaw naman Ms. Lacson.” Tawag ni Mr. Santiago kay Beatrice na agad din tumayo.

“I think the story of Pyramus and Thisbe is the saddest, Because they died in wrong belief. Kung sana ay nag hintay si Pyramus, sana ay naging masaya sila. But in the end they choose to kill themselves.” Sabi ni Beatrice. Tama kung sana ay nag hintay sila.

“Thank you Ms. Lacson, How about you Ms. Sandoval?” Bigla nya akong tiningnan, dahan-dahan akong tumayo. Huminga ako ng malalim saka nag salita.

“I-I think the story of Medusa is the most saddest, She's loyal and pure pero dahil sa hindi niya kagustuhan ay nasumpa siya. Nothing is more sad when you can't do anything about your life just because you are powerless.” Makahulugang sabi ko dahil medyo nahahawig ako kay medusa yon ang sinabi ko.

“Very very good Ms. Sandoval. Tama malungkot nga ang kwento ng buhay ni Medusa, May gusto pa bang mag lahad ng malungkot na istorya ng mga—”

“Sir.” di natapos ni Sir ang sasabihin nya. Dahil biglang nag salita si Eros at tumayo, lahat ng paningin ay nasa kanya ngayon.

“Whew, Sige Eros tell them the saddest story of Greek myth for you.” Nakangiting sabi ni Mr. Santiago na kunwari pang nag pupunas ng noo, nakatitig ako kay Eros at nag aantay sa sasabihin nya.

“You all right, Those are the saddest stories in Greek Myth pero alam niyo ba kung aling storya ang mas nakakalungkot?” Seryoso nyang sabi, halos lahat ay nag hihintay sa sasabihin nya.

“It's the story of Hades... The God of the Underworld. Bakit? He is the only God na naging loyal sa asawa niya but his wife did not pay back his loyalty. Wala ng mas nakakalungkot kapag tinakwil ka ng mundo dahil sa akala nila ay masama kang tao. He is loathed by many. Yes he is an impatient man but his loyalty to his wife and kingdom ay isang bagay na hindi ginawa nina Zeus at Poseidon and other Gods and Goddesses." Sinsiro nyang sabi ramdam na ramdam mo ang lungkot habang binibitawan nya ang mga salitang iyon, Kaya pati ikaw ay mahahawa. Huminga sya ng malalim at nag patuloy.

“So you see, not because someone died ay nakakalungkot na. Mas nakakalungkot yung buhay kapa pero tinuturi kanang patay. That's all.” Halos lamukusin ang puso ko sa huling sinabi nya, tama sya. Mas nakaka lungkot yung buhay kapa pero tinuturi kanang patay. Sobrang sakit at makahulugan ng huli nyang sinabi, iba ang epekto sa aking sistema. Na para bang dinudurog ang puso ko kahit istorya lang iyon.

Lahat kami ay walang masabi, kanina pa nakaupo si Eros pero lahat ay tahimik parin at parang dinadamdam ang sinabi ni Eros.

Makapangyarihan ang salita ni Eros, Napag tanto namin na si Hades ang nag rerepresenta sa taong iniisip ng iba na hindi mahalaga pero nanatiling tapat sa bawat isa.

Hindi ko namalayang may kumawalang ilang butil ng luha sa aking mata pero agad ko rin pinunasan gamit ang aking kamay. Biglang pumalakpak si Mr. Santiago na syang bumasag sa katahimikan.

“I didn't expect you to say that Mr. Gates, Kung para sakin ay istorya na ni Medusa ang nakaka lungkot, may mas nakakalungkot pa palapala and that was the story of Hades na hindi ko binigyang pansin, pinahanga mo ako Eros Gates. Class dismiss.” Sabi Mr. Santiago at lumabas na ng classroom.

Natapos ang ilang subject pero wala parin ako sa sarili, Naalala ko parin ang bawat katagang binitawan ni Eros. Hanggang sa nag break time, naalala ko na kailangan ko palang kausapin si Eros. Kaya mabilis akong tumayo at lumapit sa kanya.

“E-Eros...” Tawag ko sakanya gaya ng kanina ay mabagal sya bago humarap at walang emosyon nanaman ang muka. Hindi sya nag sasalita naka titig lang sya sakin at nag hihintay sa sasabihin ko, mabilis ang tibok ng puso ko dahil kinakabahan akong mag tanong.

“Pwede ba kitang maka-usap?” Naiilang na ko sapagkat nakatitig parin sya sakin dahan dahang tumabingi ang ulo nya na parang isang batang nag tatanong kung ano ang pag uusapan namin.

“okay.” Tipid nyang sabi at hindi parin inaalis ang titig nya saakin? At hindi rin sya kumikilos. Kumunot ang noo nya.

“Hindi tayo makakapag usap kung di ka mag sasalita.” sarkastiko nyang sabe. Sobrang sama nya, ang ganda naman ng pakitungo ko sakanya ha? Pinigilan ko ang sarili kong maasar.

“A-Ahh, E-hhh. Tungkol kase kay Mira ang gusto kong pag usapanusapan baka pweding sa ibang lugar ta—”

“Okay lets go.” Sabi nya at nag lakad palabas, napapahiyang sinundan ko naman sya. Kung hindi lang talaga mahaba ang pasensya ko ay baka naparamdam kona dito na naiirita ako sakanya, pero hindi ko pweding gawin yun baka kasi saktan nya ko at ano nanaman ang mangyare.

Huminto sya sa isang malaking puno sa Quadrangle, Kaya naman huminto rin ako sa tapat nya. Magkaharap kami ngayon.

“P-Paano mo nalaman ang nangyare sa pagitan namin ni Mira? Paano mo kami nakita?” Panimula ko, diretso syang tumingin sakin sobrang seryoso ng kanyang hitsura.

“Nung araw nayon..”

Nung araw nayon.. I'm new here. Kaka enroll ko palang non, of course i'm new i just wanted to tour myself . I want to know kung ano ba ang meron sa paaralan na'to, and then i saw you with that girl. Mag tutungo sana ko sa science park. Pero di sinasadyang marinig ko ang pinag uusapan nyo because that girl is so noisy. She yelled at you kaya namin lumapit nako and i hide myself in a tree then vinideo ko kayo. In that day nakita korin ang pag talon noong babaing yun mula sa building dahil mag tutungo na dapat ako noon sa classroom pero nasaksihan ko kung paano sya mag patiwakal. And the minutes later police are came nag iimbistiga na sila sa nangyare, kaya naman nag tungo ako sa Dean's office then i tell to Dean what i saw but i didn't tell what's all happened. I  tell to him na ikaw ang nakita kong huling kausap ni Mira.

Gulong-gulo ako, hindi ako makapag salita. Sya rin pala ang nag sabi na ako ang huling kausap ni Mira, Pero bakit?

“Bakit hindi mo pa sinabi sa Dean ang lahat ng nangyari noong araw na iyon? Bakit hindi mo pa pinakita ang video? Bakit hinayaan mo pang...” Ngumise sya, isang nakakatakot na nakakatakot na ngisi ang gumihit sa labi nya na syang dahilan kung bakit ako natigilan.

“Because that wasn't the right time to tell what's all happened, At nung dumating na ang tamang oras. Sinabi ko naman lahat diba? Siguro'y iyon talaga ang itinadhana.... Walang mag babago ka pag yon ang itinakda.” Sobrang lalim ng salita nya, Gulong gulo parin ako.

Hindi pa yon ang tamang oras ano bang sinasabi nya? Muntik ng mamatay si Ms. Villanueva non dahil muntik na nya kong saktan, Pero gaea ipinagtanggol karin nya. Tumango ako.

“S-sige, salamat nga pala sa pag sasabi mo ng totoo, salamat sa pag salba mo sa akin.” Pahina ng pahina kong sabi.

“Here.” Tiningnan ko sya, Seryoso ang itsura nya. Pero nagulat ako ng tingnan ko ang inaabot nya, Isang panyo. Kunot noo ko syang tiningnan.

“Wipe your tears.” Sabi nya kaya mabilis na kinapa ko ng muka ko, Basang basa ng luha. Wala akong nagawa kung hindi abutin ang panyong binibigay nya at mag punas ng luha.

“Salamat dito. Ibabalik ko nalang sayo bukas.” Tumango sya at tumalikod. Tumalikod narin ako para umalis.

“Siguraduhin mong nalabhan mo ng mabuti bago mo ibalik.” Medyo mapagbiro ang tono nya. humarap ulit ako sakanya, naka talikod parin sya.

“Saka nga pala, Palagi kayong mag iingat.”