[EDITING] (COMPLETED) Im Inlove With My Idol (Exo Tagalog Fanfiction)

Chapter 1

Payapa akong nagbabasa ng libro ng biglang nag ring tong phone ko. Pag bukas ko, tumambad ang nakakasurang pangalan ng isa sa mga kaibigan ko na si Reya.

Oo nga pala, bago ang lahat sya ang isa sa mga kaibigan ko, si Reya Writes. Mayaman ang pamilya nya, may ari ng isa sa pinaka sikat at malaking pastry company anh business ng Family nya. Hindi lang yan, sa edad na 22 y/s old ay may ari na sya ng isang cafe malapit sa university namin.

Matangkad, maputi, mabait, madaldal, baliw, maasim, basta lahat na nasa kanya.

"Ano na naman?" Iritang tanong ko ng makita na ang pagmumukha niya sa screen ng phone ko.

Napakunot noo siya at tila may gustong itanong sakin. "Anyare na naman at bakit imbyernang-imbyerna ka today?" Ika neto.

"Pano kasi, ang tagal dumating nung order kong album nakakainis." Sabi ko pa.

Nagtataka siguro kayo kung ano at kaninong album, no? Syempre walang iba kundi album ng pinakamamahal kong mga asawa, Oo, EXO nga.

"Hello, galing pa kayang korea yon kaya mag tiis ka muna. After ng ilang days nandiyan na yan sa mga palad mo." Pag kukumbinsi niya sakin.

Teka, na out of topic na kami eh. "Hoy, ano ba talaga kailangan mo at napa tawag ka ha?" Tanong ko agad sa kaniya.

"Tara sa café, nandito yung dalawang tigang. Miss ka na daw nila eh." Pa cute siya sakin ngayon.

"Gago ba sila ha? Kaka gala lang natin kahapon meet up na naman?" Natatawang sabi ko.

"Basta bilisan mo na wala ka namang gagawin ngayon diba." Aba, minamadali pa ako ni gaga.

"Wow, minamadali mo pa talaga ako. Para sabihin ko sayo, matiwasay akong nag babasa dito kaya wala ako sa mood. Sige na, papunta na ako." Hindi ko na sya hinantay na magsalita dahil pinatayan ko na siya ng calls.

Napaka daldal kasi non, imbis na makapunta ako ng naayon sa oras, matatagalan pa ako dahil sa ka daldalan niya.

Btw, as what i said nag ayos na nga ako ng sarili ko. Naligo, kumain ng konti, nag make up ng very light at nag pa hatid na sa kuya ko gamit ang kotse niya.

After a long ride, nandito na ako sa café na pagmamay-ari ng isa sa mga kaibigan ko.

"Seryoso na ba kayo? Pupunta ba talaga tayo sa korea?" Tanong ko sa kanila iniinom ang milktea na kararating lang.

"Oo, wala na tong atrasan. Tsaka meron na tayong passport, right? And beside, after this graduation we need to find job so we wouldn't be able to go to korea na." Sabi naman ni Jonah.

Jonah Panganiban, 22 years old living her simple life with her family, she is one of the best students in our school, sa bawat school na papasukan niya lalabas siya ng may medal na naka sukbik sa leeg niya. In short, she's really smart and kind.

She's currently taking a HRM course, tryna be owned a Hotel so soon, sabi niya gusto daw nya maging CEO ng isang hotel sa korea kung papalarin.

"Gosh! Im so excited! My Mama tell me about the plane ticket. Sabi nya, kapag pumasa ako sa last sem, she will treat me." Sabi ni Yumi.

And lastly my napakagandang bff, Si Yumi Caballero ang pinaka maganda samin. Yes, maganda ang Yumi na iyan, Matangkad, currently taking a TOURISM course. She is my best friend, she is my partner in crime, But, shes really a Jonah's opposite. Laging pinapagalitan ng prof kasi napaka clumsy sa klase, minsan mababa din ang nakukuhang grades, i know Yumi always did her best to make her Mama proud.

"Speaking of plane ticket, i think makaka-bili na rin ako." Sabi ko sabay kain nung cookies na nasa plate ni Jonah.

"Palibhasa kasi ma-uuna kang makaka punta sa korea. Habang kami, stress parin sa school grrr. I miss korea so much, its been 14 years when i went there." Nakita ko si Jonah na tila hinahanap ang nawawalang cookies sa plato niya.