[EDITING] (COMPLETED) Im Inlove With My Idol (Exo Tagalog Fanfiction)

Chapter 57

Sawa na ba kayo sa puro "Kathyun"? (Heheh ship name ni Katherine tsaka Baekhyun yan) Dont worry, dahil sa chapter na to is puro kay Yumi and Sehun lang. "Yumihun" is on your way! Thank you readers!!

-------------------------------

Yumi's POV

Madalas na kaming magkasama ni Sehun pero wala parin syang feelings para sa akin. Hindi effective yung pangungulit ko sa kanya, di ko na alam ang gagawin. Siguro nga...hanggang fangirl nya na lang talaga ako.

Oo nga pala, nandito kami ngayon sa Pet shop. Sinamahan ko syang bumili ng 10 box na dog foods para kay Vivi. Sana...ako na lang si Vivi :<

Nandito na kami sa counter, natapos ng i-scan yung mga boxes, inabot ito ng 12,000krw each. Bale, mga nasa 2,000 each?

Ng matapos, nakita ko na dumukot na si Sehun sa bulsa nya.

"God, i forgot my wallet." Sabi nya.

"W-what?! How about your ATM card?" Tanong ko sa kanya.

Hindi sya mapakali kaya tinulungan ko na syang maghanap. Wala syang ibang dala kaya kinapa ko na lang yung mga bulsa nya, ugh jwk.

"How about you? Did you bring your wallet? Can you please pay these for me, i will pay you later." Pagmamaakawa nya sakin.

Paano to? Eh, wala rin akong dalang wallet. Malay ko ba.

"Ahm sir? You will pay these or not?" Tanong nung cashier.

"Ahm. Wait for a minute." Sabi nya.

"Sorry sehunie, i didn't bring anything. Mianhae." Nag bow ako sa kanya. Napakamot sya sa ulo.

"Aish..okay. i will back at hotel to get my wallet. Please, wait for me." Sabi nya at ginuide ako dun sa waiting area.

"Ahm miss, can you please set aside this 10 box for me? I will get my wallet, i'll be back." Sabi ni Sehun sabay kindat don sa babae na nasa counter. Aba!

"Okay sir." Sabi nung babae.

Agad akong lumapit sa kanya at nagtanong.

"Sehun, where did you go? You leaveing me?" Tanong ko sa kanya.

"Ani, i'll be back. Wait for me okay?" Sabi nya at tuluyan ng lumabas dito.

Umupo ako sa waiting area hanggang sa maka balik sya dito. After 30 minutes, nabayaran nya na rin. Bumalik sya dito at pinabuhat sakin palabas yung 10 box ng dog food ni Vivi.

Lumabas na kami at agad ng pinasok sa kotse yung mga dala ko. Pumasok na si Sehun at doon sa friver seat sya umupo, habang ako dun sa tabi nya naka puwesto. Nasa backseat kasi yung mga boxes so yeah.

Maya-maya rin ay nandito na rin kami sa hotel rooms nila. Pinasok ko na yung mga boxes sa loob at tinulungan naman ako ni Chentot.

"Kamsamnida." Sabi ko at nag bow sa kanya.

"Why did you carry that?" Tanong nya sakin.

"Sehun though me." Sabi ko.

"Aisshh.." He said.

Pero dahil pagod ako kakabuhat nung box, nagpaalam na ako sa kanila at bumalik na sa unit ko.

Dumeretso ako sa bedroom ko at inihiga ang sarili sa kama. Im so tired and starving at the same time...hindi pa pala ako kumakain ng dinner, ayoko ng magluto kasi nga pagod na ako. I took off my coat and hang it to my wardrobe. Kumuha ako ng apat na unan. One for my feet, two for my head, and one for my back. Im comftable to this kind of scene...sorry.

So yeah, papikit na sana tong mata ko dahil gabi na rin ng biglang may mag doorbell sa labas. Padabog akong naglakad at pumunta sa front door, i immidiate open it and i saw Sehun standing in front if me. Omg.

"Babe..i mean, Sehunie.." Sabi ko.

Walang alintanang pagtatanong agad syang pumasok sa loob.

"Are you tired?" Umakbay sya sakin at naglakad kami papunta sa sala.

"Ne." Maikli kong sagot sa kanya.

Inalalayan nya akong maka upo sa couch, tumabi sya sakin at naging clingy. Ano ba to, pa-fall talaga sya.

"Ah sehun, why are you here? Do you need something?" Hindi ako makaharap sa kanya.

"Ani, i just want to be with you this time, i know that you're tired. Btw, have you eat dinner?" Tanong nya sakin at umakbay.

Bigla namang kumulo ng napakalakas tong tyan ko, bwesit to ah.

"Ahm..i already hav---" Tumayo ka agad sya at ganon din ako.

"Ive heard your tummy saying yes, you're lier." He said sarcastically.

Naglakad sya papuntang kitchen at kagad na nagsuot ng apron. Teka, anong gagawin nya?

"Sehunie..what are you going to do?" Tanong ko sa kanya.

Kumuha sya ng mga ingridients sa fridge. Omg.

"I'll cook for you. I know, you haven't dinner yet. I will cook chicken soup." Sabi nya.

Lumapit ako sa kanya at kinuha ulit yung mga ingridients at binalik ulit sa fridge, tinignan nya ako ng masama.

"You don't have to do that Sehun. I can cook." Sabi ko.

Hindi ko na kasi alam ang iisipin ko ngayon, ang sweet nya na para kong boyfriend. Ayoko naman na umasa o mag assume, pero eto yung nararamdamn ko ngayon.

"Why? I want to cook." Sabi nya sakin.

"Why you have to do this? You know what, i don't know what to think right now. I really like you and i ain't assume that you will like me too. Im tired, Sehun." Lumayo ako sa kanya.

Saglit nyang hinubad yung apron na suot nya at lumspit sa akin. He place his hands to my shoulder and hug me. I push him back tapos umiyak.

"I know that you are tired. Im sorry if i treated you in not a nice way. Im sorry." Bumalik ulit sya at niyakap ako.

"I like you and i admit the fact that you will never fell in love with me." Umiiyak parin ako ngayon.

Saglit syang humiwalay at pinunasan yung mata ko. Nagsalita ulit ako.

"So please, don't do this for me. You're just my man but i will never be your girl. I love you and i'll con---" I sudden cut off when he immidiate kiss me.

This room went out to silent, my tears end. Bakit bigla na lang sumaya yung feeling ko? Bakit nya ako hinalikan? Ano na ba ang meron sa amin?

"I swallow my words, and i admit that i like you too." Sabi nya sakin. I hug him.

"I love you..." I whispered.

"I love you too." Sabi nya at muli akong hinalikan.