CLARENCE's POV
Ako nga pala si Clarence Lee half korean at half filipino. Si Papa Korean at si Mama naman ay Filipino. Nagtataka siguro kayo kung bakit ako marunong magtagalog kasi kapag asa bahay kami dito sa Korea Tagalog at English ginagamit namin to communicate to each other. Para daw hindi kami mahirapan kapag umuuwi kami sa Pilipinas.
dito na mag-uumpisa ang lahat:
[Clarence picture on the right side ------>]
Nag-uusap si mama at papa kung tuloy pa ba ang pag-aaral namin sa Pilipinas.
"Si Clarence na lang ang mag-aaral sa Pilipinas" -- sabi ni mama
"How about Jake?" --papa
Si jake nga pala ang younger brother ko na favorite ni mama saming dalawang magkapatid kaya ayaw niya itong malayo sakanya! huhu -___- at ako ok lang na malayo sakanya.
"He will stay here until he finished high school." --- mama
Pinakikinggan ko lang sila. Hayyy mag-aaway na naman niyan sila dahil dun.
"Papa, it's ok!" --- sabi ko na lang
"You don't have to study there if you don't want" --papa
"yah. I want" ---- me [ sabi ko kahit labag sa loob ko para hindi na sila mag-away ]
Umalis na si Papa para pumasok sa trabaho at nakipagkita siya sa kaibigan nya at nabanggit ni Papa sa kaibigan nya na uuwi raw ako ng Pilipinas para dun mag-aral ng college. At napag-usapan nila na pati yung anak niyang lalaki na kasing edad ko ay dun na din daw mag-aaral para may kasama ako.
Ang hindi namin alam kaya nila kami pinag-aaral dun para magkadevelopan at para kami daw ang magkatuluyan someday.
Pag-uwi ni Papa kasama niya yung kaibigan nya at yung anak niyang si Justine na pure korean at hindi nakakaintindi ng Tagalog, English at Korean lang alam niya.
kalaro ko siya nung mga bata pa kami pero matagal na din nung huli ko siyang nakita.
"Clarence, yeogi waseo" ----papa [ lumapit naman ako at at nagbow sa kanila sign of respect ]
yeogi waseo= come here
pasensya na ah google translate lang yan.
umupo sila at umupo din ako Tahimik lang si Justine. At napag-usapan nga na sa Pilipinas kami mag-aaral. Hindi man lang kumibo si Justine hanggang sa matapos ang usapan at ganun din ako. Nakinig lang ako at pasimpleng tumitingin-tingin kay Justine.
He looks like an angel. So cute and handsome.
Nginitian ko siya nung nagkatinginan kami pero hindi niya ako pinansin. Ni hindi man lang din ngumiti. Hayyyy kakainis snob siya.
Umalis na sila.
Nagpunta na ako sa kwarto ko at nagmuni-muni.... Aigooo bakit kasama ko pa yung Justine na yun. Ano kaya mangyayari, hayy baka mapanis lang laway ko kapag siya yung palagi ko kasama, baka hindi man lang kami mag-usap. hayyy nako kakakaasar naman.
BINABASA MO ANG
My Korean Lover Boy (Completed)
Fiksi RemajaWhat if naSet-up kayo ng mga magulang nyo para kayo ang magkatuluyan someday. Pinapunta kayo ng Pilipinas para dun mag-aral para magkadevelopan kayo ng hindi nyo alam.. Mahalin naman ba nila ang isa't-isa? Sapat ba ang pagmamahalan ng dalawang tao...
