4.Bölüm Evet, Ben Güzelim?

388 88 26
                                    

GÜNLÜK;

Annem bu akşam gidecek ve görünürde olduğu gibi ben gitmemesi için herhangi bir şey yapamayacağım. Aslında ona ayak bağı olmak istemiyorum. Babam ve kız kardeşim beni bırakıp gitmişti fakat annem, ona karşı yaptığım eziyetlerim, yaramazlıklarıma rağmen o babam ve kardeşim gibi beni bırakmamıştı. Ona borcum var. Onu seviyorum ve gitmesine izin vereceğim. Tek korkum ona bir şey olması.

Şu anda ağladığımı kimseye söylemek yok tamam mı? Aramızda sır olarak kalacak?

Az daha unutuyordum. Dylan, annemi hava alanına bırakmama yardım edecek. İki gündür birlikte takılıyoruz. Gıcık mıcık ama iyi çocuk.

Bir dahaki kötü günümde görüşmek üzere… X

Siyah defterimin kapağını kapatarak çekmecemin içine koydum. Burnuma dolan yanık kokusuyla ayaklandım. “Anne keki unutmadın değil mi?” Odamdan anneme bağırırken koşuyordum. Mutfağa geldiğimde annem simsiyah olmuş keki söylenerek çöpe atıyordu. Biri de mutfak penceresini ve balkon kapısını açıyordu. Biri diye bahsettiğim kişi Dylan’dan başkası değildi.

“Ihm. Geldiğini bilmiyordum.” Ellerini cebine koyarak bize doğru yaklaştı. “Daha yeni geldim.” Anladım anlamında başımı salladım.

                                               &&&&

Arabanın siyah camına başımı yaslamış yas tutuyordum. Annemin gidiyor olması beni çok etkilemişti. Dylan radyoyu açtı. Radyodan gelen ses Rihanna ve Eminem’e aitti. İkisinin en sevdiğim düeti olan Love The Way You Lie parçasına kulaklarımı verdim.

Bugün hava kasvetliydi. Yağmur arabanın camından ses çıkartarak süzülüyordu. Çukur alanlarda küçük göller oluşmaya başlamıştı. Yağmur hiç dinecek gibi durmuyordu. Havanın soğukluğundan dolayı caddede kimseler yoktu. Herkes evlerine çekilmiş ev lambaları ile sokak aydınlanıyordu.

Sarsıldığımda Dylan’ın frene bastığını ve hava alanına geldiğimizi anladım. Emniyet kemerini çözerek kapımı açtım. Dylan annemin kapısını açmış inmesini bekliyordu. Annem teşekkür ederek inmesine yardımcı olan Dylan’ın elini tuttu. Soğuktan üşümüş kollarımı ovdum. Soğuk tenime giriyordu. İnce bir hırka giydiğime lanet ettim.  Etrafıma bakınırken annem yanıma geldi.

“Ben yokken parti vermek yok.”

Kurallara başlıyoruz!

“Anlaşmalar hala geçerli bebeğim, odana erkek arkadaşların girmeyecek.” Kural 2 ve şimdi annem kural 3 için dudaklarını araladı.

“Evi savaş alanına çevirme” Annemin kurallarına karşı içten göz devirirken Dylan yanımızda bitti. Annemin bavulunu taşıyordu.

“Hadi, içerde bekleyelim.”

Annem önde biz arkada ilerliyorduk.

Death Too Nearby Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin