"არ მიღალატო თორემ მოვკვდები!"

ფინალი

- შეჩერდი.......
კლდის პირას თითქოს ორი მზე ანათებდა.ცრემლიანი სახით გაიხედა ჰოსოკმა თესკენ და  წინ ნაბიჯი გადადგა....
-ჰოსოკ გთხოვ ეს არ გააკეთო პატარავ,გთხოვ უშენოდ არ დამტოვო,გთხოვ მომისმინე.- ცდილობდა ჰოსოკს მიახლოვებოდა და მისკენ ნაბიჯ ნაბიჯ,ფრთხილად მიიწეოდა ....
-იცი?! თავიდანვე ვიცოდი რომ ერთ დღეს სწორედ შენი სიყვარული მომიყვანდა კლდის პირას,თუმცა მე ამის მიუხედავად უშიშრად მივდიოდი სიკვდილისკენ.... - ცრემლები წასკდა უფროსს და თეჰიონისკენ შეტრიალდა.
- ჯანგ ჰოსოკ! შენ ჩემი ცხოვრების სიყვარული ხარ! მაპატიე გთხოვ.გთხოვ მომეცი ერთი შანსიც გამოვასწორო ყველაფერი,მე შენ არ გაგიშვებ!
- ჰოსოოოოოკ....შეჩერდიიიიი....მეგობაროოო არ გააკეთო ეს...... ბოლო ხმაზე გაჰყვიროდნენ და მორბოდნენ ჯიმინი და ჯონგუკი.

- გახსოვს აქ რომ მოვედით პირველად? ცრემლებს უფრო და უფრო ვეღარ იკავებდა უფროსი... - აქ შევპირდით ერთმანეთს რომ მუდამ ერთად ვიქნებოდით.ჩვენ მხოლოდ ერთი და მარტივი დევიზი გვქონდა..."არ მიღალატო თორე მოვკვდები!"
- ჰოსოკ,გთხოვ ჩემსკენ წამოდი,გთხოვ ამას ნუ გამიკეთებ,ნუ დამტოვებ უშენოდ. თე ცდილობდა მიახლოვებას თუმცა მის თითოეულ ნაბიჯს უფროსი კლდის პირას მიჰყავდა.
- მე მახსოვს ყოველი წამი...ყოველი სიტყვა და ვერ ვიჯერებ რომ კაცი რომელიც იმ წუთებს მჩუქნიდა,ჩემი ცხოვრების საუკეთესო მომენტებს ქმნიდა...მან მე მომკლა...
-ჯანდაბა ჰოსოკ რას აკეთებ,ნუთუ სულ გაგიჟდი?! ეს შენ არ ხარ! გთხოვ ჩვენსკენ წამოდი და მოგვეცი უფლება შენთან მოვიდეთ. - ცრემლები ახრჩობდა ჯიმინს და ნელი ნაბიჯებით წინ მიდიოდა.
-ჯიმინ! მიყვარხარ მეგობარო! მაგრამ მე უკვე მკვდარი ვარ,ჩემი გული დღეს მოკვდა და მას ვეღარ ვუშველი...
-კიმ თეჰიონ! ჩემო ცხოვრების სიყვარულო! მაპატიე რომ ვერ გპატიობ და მაპატიე რომ გტოვებ... მე ძალიან მეშინია უშენობის... ყოველთვის მეშინოდა... მე შენ უბრალოდ სიცოცხლეს მირჩევნიხარ,თუმცა მე ის აღარ მაქვს....
ხელებ გაშლილი ანგელოზი რომელიც მზესავით ანათებდა,უეცრად უფსკრულის სიბნელეში ჩაიძირა................

_______________________________________________

მადლობა ყურადღებისთვის  😍😊