Chapter 8

289 9 3
                                    


Ayel's POV

Another month had passed. Bumalik kami ni Caloy sa dati matapos ang gabing iyon. Mas pinili ko na lamang tatagan ang sarili ko kesa iwasan ulit siya. The team already knew her relationship with Celine. Wala ni isa sa team ang nanghimasok dito, hindi gaya ng inaasahan ko maybe because we knew we could lose Caloy once na pakialaman na naman namin ang desisyon niya. It's her personal life after all. We can't lose her this time especially that UAAP is coming.

Our trainings became harder each day. Maraming kamuntikang injuries ang nalampasan ng bawat isa sa'min, mga pagkakataong mas nakapagpatibay sa'min. This is my final year, i'm not wishing for any miracle to happen. All i'm wishing right now is to play happy in each game with my teammates with Caloy, yun lang and surely i'll have my best UAAP exit.

Caloy has been very happy lately seems like she's having a smooth month with Celine. Madalas nga siyang magkwento sakin how her day went well with Celine, kung pano nila i-enjoy yung street foods sa hepa lane, how they made fun in quantum, yung tawang-tawa daw siya noong halos masuka si Celine noong pinakain niya ng balut, how happy she is with Celine, those simple things na maiikwento niya sakin, ikukwento niya. Those were also the days i watched my own heart became shattered into pieces.

Siguro nga ganun talaga kapag mahal mo yung tao no? You'll endure the pain because her happiness is your happiness too, kahit na hindi pa ikaw yung nagpapasaya sa kaniya.

"Yel!"

Nabalik ako sa wisyo noong may tumawag sa pangalan ko. Mula sa main entrance sa lobby, naroon nakatayo si Caloy habang matamang nakatingin sa'kin. It's as if she's assessing every inch of me. Sht, pakiramdam ko natutunaw ako! Lol Ayel what a cliche concept.

"Caloy!" I blurted out. Nawala ang kunot sa noo nito as she walks in my direction. Dito ko napansin ang suot niya at maging ang pawis niya, she's wearing her usual training get up, her shirtsey and volleyball short plus the towel in her shoulder. Saturday ngayon which only mean morning training lang ang meron kami. Mukhang nag-training na naman siyang mag-isa. Taon-taon naman niya itong ginagawa sa tuwing malapit na ang UAAP, she's doing her own training.

"Anong ginagawa mo? You're spacing out awhile ago, nakailang beses akong tawag sayo"

Umupo ito sa tabi ko. She scans the pile of paper na nasa tabi ng laptop at mga libro ko. Napapailing ito while she's trying to read the content of the papers.

"Thesis as usual. Gradwaiting eh" sabi ko saka uminom sa kapeng itinimpla ko kanina.

"Wala akong maintindihan" she lightly moved the pile of papers as she looked at me and now we're having an eye to eye contact, "kumain ka na?" tanong nito. I swear guys, i'm all sweating inside at sobrang bilis ng tibok ng puso ko as if i just stopped from a long run. What the heck?

Wait? Kumain na nga ba ako? "I did, kanina nag-breakfast ako." Sabi ko saka napakamot sa batok, it's 4 in the afternoon and i swear guys, nakalimutan ko talaga ang oras dahil sa lintek na thesis na'to. "Ikaw kumain ka na?" I asked then i looked away dahil bigla na lamang nagtagpo ang makakapal na kilay ni Caloy dahil sa sinabi ko.

Hindi ito nag-abalang sagutin ang tanong ko. I can feel the dagger she's throwing in me pero hindi nagtagal ay naramdaman kong tumayo ito. And what she did next made me stopped, wondering.

Isinara niya ang laptop ko. "What are you doing?" I asked confused pero hindi naman niya ako sinagot. She's fixing my things from my laptop, the scattered crumpled papers in the table, the splattered coffee, my books and even the pile of papers she scanned awhile ago. I was stiffened for the whole time,  pinanonood ko lang siya as my heart became wild wanting to get out of my chest. Damn

Tayo Na LangTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon