(Saint)
ကြၽန္ေတာ္သူနဲ႔ညတိုင္းဖုန္းေျပာရင္း႐ွည္ၾကာတဲ့ညေလးေတြကိုျဖတ္သန္းေနရတယ္...
အလုပ္ေတြလုပ္လို႔အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းေနရင္အခ်ိန္ေတြကၾကာေနတာပါပဲ...~လြမ္းတယ္...ရံုးခန္းမွာထိုင္ရင္းက္ို႔ကိုလြမ္းမိတိုင္းကိုလည္းအခုရံုးခန္းမွာပဲထိုင္ေနမလားဆိုတာသိခ်င္တယ္..
လြမ္းမွာစိုးလို႔အလုပ္ေတြဖိလုပ္ေနေပမဲ့ခဏနားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတာင္ေခါင္းထဲ၀င္လာတာကိုပါ...
ညဘက္မွာေနကေကာင္းကင္ႀကီးကိုလြမ္းတာထက္ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုပိုလြမ္းတယ္..
အခုခက္ေနတာကလြမ္းတာမဟုတ္ဘူး..ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘယ္ေတာ့ေတြ႔ရမလဲဆိုတဲ့အေတြးကကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္ေနသလိုပဲ..သူအရမ္းရက္စက္တယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုတေလာစာလည္းမပ္ို႔ဘူး..replyလည္းတိုတိုပဲျပန္တယ္...ဖုန္းလည္းမေခၚဘူး...
ကြၽန္ေတာ္္သူနဲ႔ေ၀းေနတာ၂လေလာက္႐ွိျပ္ီ..
ကြၽန္ေတာ္လည္းစိတ္တိုလာလို႔စာမပို႔ေတာ့ဘူး..
ကြၽန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္တာကေတာ့ အရင္ကစာေလးေတြၾကည့္ရင္းျပံဳးေနတာပဲ...အဲ့ခံစားခ်က္ကတကယ္ဆိုးတယ္..Wifi freeဆိုလို႔activeျဖစ္ေနတာသိေပမဲ့လည္းသူမ်ားစာပို႔မလားလို႔မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေစာင့္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္တဲ့ရက္ေတြလည္းမ်ားၿပီ...
သူကြၽန္ေတာ့္ကိုမလြမ္းဘူးလား..???ကြၽန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းကိုtinသိတယ္...
သူကေတာ့ႏွလံုးသားမ႐ွိသူပီပီေမ့ပစ္လိုက္ပါတဲ့..သတိရေစမဲ့အေၾကာင္းေတြအမ်ားႀကီးေပးတဲ့သူကိုေမ့ပစ္ဖို႔ဆိုတာတကယ္မလြယ္ဘူး...
အခုကြၽန္ေတာ္သီခ်င္းေတြနဲ႔ေတာင္feelတတ္ေနၿပီ...ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္တာကေတာ့ေၾကာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးေ၀းကြာျခင္းကေတာ့သူတို႔သတ္ိရေသးလားေမ့သြားၿပီလားဆိုတာကြၽန္ေတာ္မသိတာပဲ...
YOU ARE READING
In My Heart(ရင္ထဲမွ)[Complete ]
عاطفيةဒီficကမီရဲ႕ပထမဆံုးficျဖစ္ေပမဲ့အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားထားပါတယ္႐ွင္~