HER ALEMDE SEVECEĞIM SENI

1. BÖLÜM 2/2

     Buna bakmayarak Antony hep yanımdaydı ve nedenini bilmiyorum, ama bazen yalnız, o beni uyandıra biliyor. Ama bazen... Çoğu zamansa kendim, zamanı geldiğinde uyanıyorum.
     Benim eski dostum ve şahsi hekimim yaşlı Mike Nobel bunu benim geçmişde yaşadığım her hangi bir kötü anıyla alakası ola bileceğini ve o hadisenin bende travma yaşatmış ola bileceğini bildirmişdi. Ona güveniyorum, çünkü o çok bir tanınmış psikiyatrist. Bir çok insanı tedavi etmiş ve bir çok ödül kazanmışdı. Bense, her bir normal insan gibi, ne kadar normal demek olur bilmiyorum, ama her bir insan gibi çok küçüklüğümü çok da derin hatırlamıyorum. Ama bildiğim tek bir şey var, o da öyle derin bir travma yaşamadığım. Belki de hatırlamıyordum. Belki de öyle bir travma yaşamışdım ve şimdi unutmuş ola bilirim.
     Aileme gelinceyse, babam da, annem de çok iyi insanlar. Tomas Angelo ve Angel Angelo. Bana çok iyi davranıyorlar. Sadece şirket işleri yüzünden benimle ilgilenmeye pek de vakitleri yok. Ama çok sevdiğim bakıcım var. Onun adı Bella. Ailem yanımda değilken, o bana hem dost, hem anne, hem de baba gibi davrandı. Kendimi tanıdığımdan bu yana her kötü günümde yanımda oldu. Bazen kendimi ona benzetiyorum. Aslında, zahiren de benziyoruz...
     Kan ter içinde uyanmışdım. Gece yarısıydı. Her zaman aynı kabusu görüyordum. Belki de travmamla alakalıydı. Ya da o konuda çok düşünüyordum. Gidip su içtim. Sonra yukarı çıktım. Sanki bir şey hiss etdim. Odamın yerini bulamıyordum. Önce garipsedim. Sonra arkamı döndüğümde odamı gördüm. Ama neden ordaydım?
     Benim evim 3 katlı bir ev. Pardon, bir malikane. İlk katta geniş bir salonu, ikinci katta mutfağı, tuvaleti, saunası ve b. üçüncü kattaysa benim odam ve bir çok ilave oda vardı.
     Merdivenleri çıktıkda sağdakı ilk oda benim odamdı. Ama sanki bu defa öyle değildi. Bir şey farklıydı. Odamın yeri değişmişdi, ayrıca kapısı da eski püsküydü ve benim evimdeki hiç bir kapıya benzemiyordu. Benim odam değildi. Yani ilk önce öyle sandım. Ama içimden bir ses "Ora senin odan" diyordu. Gitdikce yaklaşıyordum. Odaya girdikteyse aniden işık gözümü kamaştırdı. Bir adam vardı, ama yüzünü göremiyordum. Daha fazla yaklaşmak istiyordum, fakat bacaklarım beni dinlemiyordu. Kıpırdamıyorlardı. Burası eski bir yere benziyordu. İçerde ufak bir çocuk vardı. Sadece oyuncaklarıyla oynuyordu. Aniden o adam kıza yaklaşdı. Sonrasını göremedim, lakin hiç de iyi bir şey yapmadığını hiss etdim.
     Yer gök titredi. Yine... UYANDIM. Sadece rüyaymış, korkunç bir rüya. Peki, o adam da kimin nesiydi ki? Ne istiyordu? Belki de geçmişimle bağlıydı. Ancak çok da önemsemedim, çünkü şirkete gitmeliydim. Annemle babam her zaman tek varis olduğum için dikkatli olmalı olduğumu söylüyorlar. Çünkü etrafta kötü niyyetli, "tahta çıkmak isteyen" bir sürü insan varmış ve bunlar kötülüğüm için, kendileri şirketi yönetmek istedikleri için her kozu kullana bilirlermiş. Ama kimse benim hastalığımı bilmiyordu. O kadar büyük bir şey değildi, ama kötü insanlar bunu da koz gibi kullana bilirlerdi, deli olduğumu idda eder ve bunu şirketden uzaklaşmam için kullana bilirdiler.
     Rüyayla gerçek hayatı niye  mi karıştırıyordum, yani hastalığım olan "rüya". Çünkü çok normaldılar. Yani normal gözüküyorlardı. Sanki, gerçek hayatdaymış gibi. Rüyalarda insanlar adeten anormal, sıradışı, fantastik şeyler görürdüler. Bendeyse öyle değildi. "Rüyalarım" gerçek hayatdaymışım gibi geçiyordu. Eve geliyordum, işe gidiyordum, hatta uyuyordum. Bu, bazen günlerle, bazense aylarla devam ediyordu. Sanki o zamanlarda hiç bir üzüntü, endişe, korku yaşamıyordum. Gerçek hayata geri döndüğümdeyse, anlamakda güçlük çekiyordum. Belki de, bu gerçek hayat zann etdiyim, rüyaydı... Kendimi her stersde hiss etdiğim an bu durumla karşılaşıyordum.  Artık 18 yıldır ki, bu haldeyim. Nasılsa hala deli olmadım. Sanki beni koruyan bir şey vardı. Evet, doğru geç-geç başıma geliyordu, ama hiç normal değildi. Deli olmamalıydım. Bazen "rüya"larımda bile rüya görüyordum. Ama bunun bir sebebi olmalıydı.

     Evet arkadaşlar. Umarım beğenirsiniz. Bir kaç bölüm hikayeye geçemiyorum, nedeniyse, hikayenin devamını daha iyi anlaya bilseiniz ve kafanız karışmasın. Sadece tadını çıkarın. İyi okumalar, okuyan her kesi seviyorum. Bölümler en geç cumartesi pazar geliyor. Diğer günler yetişdire bildiğimde de atıyorum. Beklemede kalın.💞💜💛