Mucize

a l t ı

Kolumu sıyırıp geçen bıçakla acıyla haykırırken kendimi geriye doğru çektim. Sırtım cam fanusa yaslanırken durmak bilmeyen bıçaklara baktım.

Kahretsin, bu da neydi?

Kendimden gram ödün vermeyen bakışlarım, çenemi öne itekleyerek daha dik oturdum. Lâkin düşüncelerim hiçte dik değildi.

Kafamın içinde bir kaos vardı. Tıpkı başımdan aşağıya yağan bıçaklar gibi düşüncelerimde durdurak bilmiyordu.

Havası sönen bir balon değildim, sınırlarını zorlayarak şişmeye devam eden balondum.

Bir sonum vardı lakin içimdeki merak mı dersiniz, yoksa özgüvenin bir işi mi emin değildim. Sadece başım dik bu işten çıkmak istiyordum.

Tam önüme düşen bıçaklardan birisini hızla kaparken başkası koluma saplandı. Acı bir haykırış tüm hücrelerimi titretirken bıçağı avuçlayarak elimi kendime çektim.

Kemiğime saplanan bıçağa bakarken tekrar inledim. O bıçağı çıkartırsam kanamaya başlayacaktı, ne yazık ki böyle devam etmeliydim.

"Hay si," diyecek oldum ama sustum.

Elimdeki bıçağı sağlam elime alarak toprağı kazıdım. Bu tarafa geçmemi istiyorsa bir ipucu vardır, değil mi?

Umuyordum.

Bıçaktan dolayı sol kolum tamamen işlevsiz kalırken düşünmemeye çalıştım. Onun acısını buradan defolup gittiğimde yaşayabilirdim, değil mi?

Son hız toprağı kazırken diğer yandan tekrardan bıçakların kurbanı olmamak için arkamı kontrol ediyordum.

O an, bıçağın ucuna çarpan metal bir sesle duraksadım. Elimi oraya doğru sokarak sesin sahibini aradım. Anında parmak uçlarıma değen soğuk metali yokladım, bu kilitdi.

Anında şeytani bir gülümseme peydahlandı dudaklarımda ve bıçağın ucunu anahtar yerine sokarak açmaya denedim. Olmadı. Ne ben kaliteli bir hırsızdım, ne de bunu yapabilecek yeteneğe sahiptim.

Tekrar sövmek için açtığım ağzımı telefonun sesiyle kapattım.

Mucize: Zeki kadınsın

Mucize: En az altı tane hasar alırsın diye düşünmüştüm ama iki ile kapattın

Mucize: Evet, sıradaki bilgi

Mucize: O kilidin anahtarı, siyah bıçakların birisinde takıldı. Acaba hangisi?

Lisa: Şerefsiz

Lisa: Buradan çıktığımda o bıçakları tek tek götüne sokacağım, bekle beni

Mucize: Canlı mı çıkmaktan bahsediyorsun, yoksa ölü mü? Bu önemli bir detay

Lisa: Ben canlı, sen ise ölü. Yeterli mi?

"Puşt." diye soludum öfkeyle telefonu cebime koyarken. "Siyah bıçakmış! Kafamda yağan kaç tane siyah bıçak var!"

Sinirle dişlerimi gıcırdatırken ne kolumun yanmasını ne de başımın ağrımasını umursuyordum. Şuradan çıkacak ve buradaki bütün malzemeleri götüne sokacaktım.

Gözlerim yere düşmüş ve düşmeye devam eden bıçaklar da gezindi. Sayamayacağım kadar çok vardı.

"Hay ben böyle işi." dedim elimdeki bıçağa öfkeyle kuma saplarken. "Öldürseler bulamam burada." Alayla kendime buldum. "Bulmaya kalksam ölürüm zaten."

Sapladığım bıçağı geri aldım. Başka şansım yoktu, bu bıçakla o kilidi açacak ve kurtulacaktım. Eğer kafamdan aşağıya sayısını dahi bilmediğim kadar bıçak yağarken siyahları toplarsam bir parçamı orada bırakabilirdim. Bu zevki ona yaşatmayacaktım.

Bıçağı sıkıca kavrarken tekrardan kilit kısmına soktum. Bir sağa bir sola çevirirken arada ettiğim küfürler iyice sinirlerimi bozuyordu.

Sağa doğru sertçe çevirmemle bıçak sıkıştı. "Hasiktir." diye solurken bıçağı çekmeye çalıştım fakat gelmiyordu.

"Mucize istedik şanssızlık sıçıyorum."

Öfkeyle bıçağa vurmamla bir ses yayıldı ve içinde bulunduğum fanus gürültüyle patladı. Ellerimi yüzüme siper ederken hiç düşünmeden kendimi yere doğru attım.

Tenime saplanan cam kırıkları ile acıyla kıvranırken dışarıya doğru usulca kaydım.

Acımı umursamadım.

Yattığım yerden hızla kalktım ve gözüme kestirdiğim kapıya adeta koşarak girdim.