divane / texting

15.Bölüm

Bir hafta bitmişti. Zaman bir su misali demiyorlar boşuna. Şu an aynanın karşısında bilmem kaçıncı kez üstümü düzeltiyordum. İki saat sonra onunla buluşacaktım.

Şaka gibi ama gerçekti. Hem de çok gerçek. Kuzey dakik biri olduğu için bende buluşmaya beş saat kala hazırlanmaya başlamıştım. Üç saat ne giyeceğime karar vermekle geçmişti. En sonunda abartmamam gerektiğini düşünüp kot pantolon ve toz pembe gömlek giymekte karar kılmıştım. Saçlarımı ise düzleştirmiştim. Umarım düz kalırdı oraya gidene kadar.

"Nefes al, nefes ver. Gereksiz heyecana gerek yok."

Bu kendimi teskin etmeye çalışma cümlemdi ama pek başarılı olamıyordum. Anonim iken her şey daha kolaydı. Ama her şeyin illa bir sonu olacaktı. Benimde anonimlikten çıkma zamanım gelmişti.

Kuzey'in resmini çizmeyi bitirmiştim. Çok güzel olmuştu. Umarım o da beğenir. İlk buluşmada yanımda götürmek istemiyordum. Eğer benimle bir daha buluşmak istemezse şirketine gönderirdim. Zaten sürekli orada, evine göndersem resim kapıda çürür.

Artık vakit gelmişti. Şimdi çıkmazsam geç kalabilirdim. Odamı ve evi hızlı bir şekilde terk ettim eğer düşünürsem geri kaçabilirdim.

Annemin çağırdığı taksi beni bekliyordu. Sağ olsun annem cesaret konusunda bana yardımcı olmuştu.

Taksi buluşacağımız kafenin önünde durdu derin bir nefes alıp indim. Denize karşı güzel masaya oturmuş bir Kuzey'le karşılaşmayı beklemiyordum ondan önce geleceğimi düşünmüştüm.

Geri dönmek istiyordum ama söz vermiştim. Allah'ım çok yakışıklıydı. Takım elbise giymemişti. Salaş hali de yakışıklıydı. Cesaretimi toplayıp masasına yaklaştım ve direkt oturdum.

"Merhaba."

Kuzey kafasını telefonundan kaldırıp mavi gözlerini bana dikti.

"Sen."

Sesi soru doluydu.

"Ben divane."

Şaşırmıştı galiba geleceğimi düşünmemişti. Aslında ben de gelmekte pek emin değildim ama şimdi karşılıklı oturuyorduk. Bu bizim ilk buluşmamızdı.

....
İlk buluşma hayırlı uğurlu olsun.