Verda | texting

on üç

Elif

Dalgınca önümdeki masayı incelerken bir anda karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı kaldırdım.

Gördüğüm tanıdık yüzle hafifçe güldüm. "Günaydın bebeğim."

Fazlasıyla sık yaptığı sabır dileme seansının ardından elindeki karton bardaktan birkaç yudum alıp masaya bıraktı.

"Bulabildin mi kimden öğrendiğini?"

Başımı olumsuz anlamda salladım. "Senden bile şüpheleniyorum Ural."

"Soyunma odasında sizi dinleyen kişinin erkek olması? Neden hep daha düşük olan ihtimale yöneliyorsun?"

"Bilmem. Yapım böyle."

"Ayrıca her kim yaptıysa seni ele vermemesi fazla garip. Eminim o piç zorlamıştır fazlasıyla."

Haklıydı. Hem Nil ve beni konuşurken duymuş hem de beni Tunç'a açık etmemişti.

"Verda, bu ne kadar sürecek güzelim? Bunun sonu yok biliyorsun değil mi? Böyle onu kamera arkasından koruyup kollayarak kendine yazık ediyorsun. Ya çık karşısına ya da bırak, vazgeç."

Gözlerim bunu bekliyormuş gibi dolarken gülümsemeye çalıştım. "Ne kadar sürebilirse o kadar sürecek Ural. Tunç, Verda'dan nefret ediyor ama Elif'e alıştı. Ve bu bile benim için yeterli."

Kaşlarını çatıp bana doğru eğildi. "Kendini ikiye bölmeyi kes. Verda da Elif de sensin. O aptal Verda'yı sevmiyor çünkü Nil ile arasına girmişti. Ama artık Nil belası da yok."

Omuzlarımı silktim. Bu hiçbir şeyi değiştirmezdi.

"Beni bu kadar düşünme Ural. Herkes gibi sen de gözlerini kapat ve yokmuşum gibi davran, daha fazlası bana iyi gelmiyor. Alışkın değilim."

"Öyle mi Verda? Pekala, bir haftan var o zaman. Ya sen çık anlat o herife ya da ben bir haftanın sonunda her şeyi anlatayım."

Panikle kolunu sıktım. "Saçmalamasana, ne diyorsun sen Ural."

"Bence gayet açıktı. Bu bir haftayı iyi değerlendir, karar senin aptal aşık."

Her şey daha da karışırken tek yapabildiğim dolan gözlerimi yukarıya dikip akmamalarını sağlamak oldu.