Del Rico Triplets #2: Retracing The Steps

Kabanata 20

Whore

"Hindi pa sapat, Rolly. Kulang pa... Kahit kamatayan mo, kulang pa..."

He said those words with no hesitations. Like he's not talking to me but to a murderer. Ang pag-agos ng luha sa mata ko ay tila natigil. Parang huminto ang oras na iyon sa akin para ipadama kung gaano kasakit ang dulot ng mga binitiwan niyang salita.

"Is that so?" I could taste bitterness on my mouth.

His teeth were gritted, and wrath and anarchy filled his eyes. I cannot recall how his eyes used to gaze at me. Even with my incomplete memories, where is the man I fell in love with? Ang narito ay ang lalaking pagmamay-ari ng iba at hindi iyong nakasama ko sa loob ng nagdaang buwan.

"I'm sorry," I spoke.

I am trully sorry for the pain I've caused him. Hindi ko nga alam kung ano ang pakiramdam nang mawalan ng babaeng minamahal sa isang aksidenteng dulot ng iba. Kasama pa ang anak na in-expect niya.

I wanted to say sorry for inflecting him that pain. Humingi lang ng kapatawaran nang hindi nagbibigay ng kahit anong dahilan dahil hindi kailanman magiging valid ang kahit anong rason para maibsan ang sakit na nararamdaman niya.

Living with a broken man all this time caused me to become broken as well.

Because he has become blinded by agony, Troi is unable to mend himself. Now that he's finally exposing everything... HIs plan, am I going to be like him? Will I be blinded by pain and anger for him?

"Don't be mad. You don't have the rights to feel that."

Dama ko ang galit sa mga titig niyang puno ng dilim. Gaano man kaliwanag ang lugar na 'to, ganoon din kadilim ang kaniyang ekspresyon. Gaano man katahimik sa lugar na 'to, ganoon din kaingay ang mga bagay sa isip ko.

"I hate seeing you in tears. It feels like you don't have to shed. Nothing would change, tho," he stated before he chuckled without humor.

Tumango ako. Tumitimo sa isip ko ang mga sinabi niya. Itinatatak ko sa isip ko para hindi ko iyon makalimutan. I needed that so that after this, I have my reminder in my head. That this relationship we have... The memories I had with him are part of his pain. Part of his plan from the very begining.

"Don't be sorry, too. Your apology won't bring her back. Your tears can't take back that time. Evangeline died and nothing could change it!"

Nakita ko ang pagdaan ng sakit at pagkabigo sa mga mata niya. Hindi ako nag-iwas ng tingin. I am memorizing his every features. Kung paano siya nababasag habang isinusumbat sa akin ang krimeng ginawa ko.

Lahat ng nakikita ko sa kaniya, kinokolekta ng isang side ng isipan ko. Gusto kong palitan ng mga iyon ang masasayang alaalang nabuo ko kasama siya. Para hindi ako manghina sakaling subukan akong traydurin ng sarili kong puso

Sa bawat pagtibok noon, may nag-uudyok sa akin na magmakaawa sa kaniya. Na baka kung sasabihin niyang pinatatawad niya ako ay masuyo ko siyang yayakapin at sasabihing kalimutan na lang namin ang lahat at magsimula.

But that won't happen. Sa nakikita ko sa kaniya. Kung paano niya ako tignan na may disgusto. Kung gaano kagalit ang madidilim niyang mga mata sa akin.

Troi Del Rico who always has the brightest smile and charming aura is no longer to be found. My Troi. My love... He's gone. Or maybe... he was never here. He has been and will always be her man. Evangeline's man and not mine to begin with.

Kung may kakayahan lang ako magtanong kung kahit minsan ba naging masaya siya sa akin. Iyong sayang hindi kasama sa maitim niyang balak. Na kahit minsan ba, naging akin siya. Kung kaya ko lang tanggapin ang kasagutan noon...