Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Note: I removed some scenes here and from the moment the tragic encounter started, I changed the language to english. I couldn't remove a lot because it will weaken the chapter of the book. Again, if you know the mentioned content above could trigger your trauma or emotions, please skip to the next part.
Sacrifice
Lulan kami ng sasakyan na pagmamay-ari pa rin ni Troi. Kasama namin ang isang bodyguard na agad kaming dinaluhan. Tila alam na alam nitong aalis kaming mag-ina. Marahil ay nasabihan na ni Troi. Siya lang din ang driver ng sasakyan.
I smirked with the thought that he really chose to stay with his other son. Magpakasaya sila doon!
Hinaplos ko ang buhok ni Tarian na basa na sa pawis. Inalis ko din ang suot niyang coat para kahit papaano ay hindi siya sobrang mainitan. He has already stopped crying, yet he is still sobbing. Nanginginig lang ang mga labi nito sa tindi ng emosyon.
Nakamasid ito sa ginagawa ko habang nasa loob kami ng sasakyan. Sandali kong sinulyapan ang driver nang maalalang hindi ko nga pala nasabi kung saan kami.
"Kuya, iuwi niyo na lang po kami," magalang na sambit ko bago balingan uli si Tarian.
My son's lips began to tremble once more as he continuously blinked. I made an effort to grin to lessen the tension.
"Are you sleepy na?" I asked sweetly.
Parang hindi siya sigurado nang umiling sa akin. I heave a deep sigh and maintained my smile.
"I'm sorry, anak," pagkuwa'y sambit ko nang 'di na malaman ang sasabihin.
He found out about his other brother too early. Alam ko namang mauunawaan niya din kalaunan kaya lang, bata pa si Tarian. Makakaramdam pa siya ng selos at magtatanong siya. Bakit ang batang iyon ay hindi ko anak katulad niya?
I'm not sure whether he has any knowledge of marriage or how all of this works, but I can see that my son is having a hard time grasping what is going on.
"He's... my brother?" alanganing tanong niya.
Pinaglandas ko ang palad ko sa kaniyang pisngi at marahang tumango. Nag-aalinlangan ako kung maipapaliwanag ko ba sa kaniya ng tama ang sitwasyon namin.
My son is too young for this! But maybe this is for the better? Kaysa malaman niya kapag malaki na siya. Iyong tipong itinago talaga sa kaniya ang katotohanan.
"Mahal mo din ba siya, Mommy?" diretsong tanong niya.
No matter how hard he tried to conceal his apparent jealousy, it was seen in his eyes.
Daddy loves him," he said, "I can see it in his eyes. He misses him because he's got that same look on his face that you had when we first met."
Para akong kakapusin ng hininga sa dire-diretsong mga tanong na ibinabato ng anak kong mag-pipitong taong gulang pa lamang. For his age, Tarian is indeed mature. He mastered the art of probing about the issues that bothered him
