Opposites attract

Hoofdstuk 8

Hannah

Hut nummer 3. Het is alweer de derde nacht. Dit keer is het een luxere hut met douche en zelfs een keukentje en haardkachel. And last but not least, er is ruimte voor een eigen kamer! Het was een fijne dag vandaag, ik zat lekker in mijn vel. Jack was wat chagrijnig maar ik heb, alweer, besloten me er geen zorgen over te maken. Ik instaleer mijn spullen in mijn kamer en geniet even van het moment je alleen. Als ik hard gelach uit de woonkamer hoor komen zie ik dat ze een spelletje aan het doen zijn. "Jongens, vanavond is het feest." Roept Rosalie en ze lacht hard. "We zijn alweer op de helft en er is kans op het Noorderlicht vanavond."

"Ja, is het zover?" roep ik terwijl ik naar hen toe loop. Rosalie knikt, "Hier is er altijd veel kans op het Noorderlicht. We moeten het goed in de gaten houden! De douche is vrij trouwens."

Ik knik, "Het volgende potje doe ik mee!"

Snel pak ik mijn spullen en loop bijna tegen Jack aan als ik me naar de douche haast. Ontbloot bovenlichaam. Oké, normaal doen Hannah. Niet staren. Niet kijken. Gewoon normaal doen. Ik kijk toch. Wauw.. Ik lijk wel een puber meisje. Herpakken Hannah.

"Nee he, jij voor me. Heb je nog wel warmwater overgelaten?" weet ik uit te brengen. Ik bedoel het als grap, denk ik.

"Zo te zien heb jij wel een koude douche nodig." Zegt hij met een scheve glimlach.

Shit, hij heeft het dus door. "Mocht je willen." Mompel ik voordat ik de douche in glip. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

Wat ziet hij er goed uit.

De douche doet me goed. Als ik terug kom, sluit ik me aan bij het monopoly spel wat ze aan het doen zijn. Er wordt me een biertje aangeboden, maar die sla ik af. Ze kijken me allen vragend aan. "Moet ik daar een reden voor hebben?" zeg ik iets te geïrriteerd. Gelukkig gaan ze snel door met het spel. Ik ga zo ver mogelijk bij Jack vandaan zitten. Het is gezellig en ik heb het naar mijn zin. Ondertussen houden we de lucht buiten goed in de gaten, maar het is lastig te zien met al het licht van binnen. Wat zou het gaaf zijn als we het zien zeg. Denk ik terwijl ik tussen mijn beurten snel even naar het ram loop om de lucht te checken. "En?" Roept Josie. "Het is zo licht binnen dat je het bijna niet ziet." Antwoord ik. "Volgens mij is er niets."

We besluiten dat de eerste die eruit ligt buiten de wacht moet houden.

Niet heel veel later lever ik mijn allerlaatste monoply geld in aan, je raadt het al, Jack. Uitgerekend hij zorgt ervoor dat ik de eerste ben die blut is. "Nou dan ga ik maar." Mompel ik terwijl ik me dik aankleed. "Pas je op voor de beren?" lacht Jack.

Eenmaal buiten probeer ik eerst het vuur aan te krijgen. Anders is het veel te koud. Tot mijn eigen verbazing lukt het me vrij snel. Ik ga op het bankje liggen dat om de korf heen staat en kijk omhoog. Ik zie een paar sterren, maar voor de rest is het bewolkt. Ik vraag me echt af of het gaat gebeuren vandaag. Ik hoor de anderen lachen binnen, ze zijn vast nog bezig met het spel. Eigenlijk vind ik het helemaal niet erg om hier buiten alleen te zitten. Ik ben niet zo goed in groepen. Ik schrik op als er wat ritselt achter me. Een beer?

Tuurlijk niet Hannah, die hebben een winterslaap. Het is gewoon de wind. Niet aan denken. Ik probeer mijn gedachte ergens anders op te focussen. Ik denk aan thuis. Ik voel de drang om alles wat ik meemaak te willen vertellen, maar dat kan nog even niet. Het vuur begint minder te worden, er moet nodig een nieuw blok hout op. Ik denk dat ik die moet gaan halen in de voorraadkast. Die is best ver weg, durf ik dat in het donker? Ik besluit dat het nog wel even kan wachten. Inmiddels hoor ik de deur opengaan en voetstappen aankomen. Ik hoop sterk dat het niet Jack is. "He, Prinses al bevroren?" roept hij met een glimlach. Ik kijk, "Ja dat zie je toch." Zeg ik terwijl me stijfjes beweeg.

"Hoe kan je nu met al mijn spullen en geld al uit zijn?" vraag ik hem terwijl hij op de andere bank gaat liggen. "Monopoly spelen met twee stellen werkt niet." Antwoord hij. "Ik had je nodig. Ze sloten allemaal oneerlijke deals waardoor ze straten hadden en ik niet." Legt hij uit.

"Alsof wij zo'n goed team zijn." lach ik uit. Hij lacht, maar zegt er niets op. "Wat mooi die sterren zeg." zegt hij zacht. Ik knik, al ziet hij dat niet want hij ligt op een ander bankje omhoog te kijken.

Het is even stil. Een vredig moment van stilte waarbij we allebei naar boven staren. Heel even laat ik mijn blik op Jack rusten. Er is iets met hem. Hij... eigenlijk denk ik dat we meer op elkaar lijken dan het nu lijkt. Het ene moment is hij aardig en net als ik denk dat het dan goed gaat dan flikt hij weer iets stoms. Ik vraag me af waarom hij hier is heen gekomen. Er moet iets met hem zijn.

Het hout is inmiddels aan het smeulen. "Er moet nieuw hout op." zeg ik na een tijdje.

"Ga je gang." Antwoord Jack. "Je weet waar het ligt."

"Zo meteen pakken de beren me."

Jack lacht. "Durf je niet?" Hij komt omhoog en kijkt me lachend aan. "Tuurlijk wel." Antwoord ik. "Ik vind alleen dat jij het moet halen, nobele redder. Dat doen gentlemen."

"En jij denkt dat ik een gentlemen ben." Ik ben even stil en kom ook omhoog. "Ja, diep van binnen wel." Ik kijk hem aan. "Zou er niet oprekenen Prinses." Zegt hij als hij weg kijkt. Ik kom er nog wel achter.

Nu Jack hier zit durf ik wel naar het voorraad hok te lopen. Ik sta op en schik als er sneeuw mijn kant opgegooid wordt. "Houd op!" roep ik. Ik hoor Jack grinniken. "Je denkt toch niet dat ik je alleen laat gaan!" Roept hij me achterna. "Ik zei het toch, het zit heel diep, maar het zit er wel!" ik grinnik ook. 

Ondertussen schop ik sneeuw zijn kant op. "Koud!" roept hij hard. "Die krijg je terug!" Ik lach "Nee, dat was ik die het terug deed bij jou." 

Snel ren ik verder, voor zover dat lukt met die lompe schoenen dan. Als hij vlakbij is, springt hij op bovenop me. Samen belanden we in de sneeuw. Zijn lichaam op dat van mij. 

"Wat doe..." ik val stil.

Zijn ogen lijken elke keer weer blauwer te zijn. Die muts staat hem nog steeds zo goed. Hij zegt niets en slikt even. Zijn ogen schieten naar mijn mond. Gaat hij? Gaan we? Ik slik ook en probeer mijn gedachte op orde te krijgen. Ik kom hier niet voor een vriendje. Ik kom hier juist om er een te vergeten en om zelfstandig te worden.  We weten beiden niet zo goed wat we moeten doen. Eigenlijk weet ik dondersgoed wat ik wil. Jack buigt een klein beetje naar voren. Ik voel de aantrekkingskracht. Ik kom een klein beetje met mijn hoofd omhoog. Mijn hart zit in mijn keel. Mijn adem stokt. Nog een heel klein stukje.. En dan rolt hij van mij af en loopt weg naar de hut met hout.