Opposites attract

Hoofdstuk 15

Hannah

Ik staar naar het plafond. Ik zie gezichtjes in de houten planken. Jack zegt niets maar ik voel dat hij naar me kijkt.

"Sinds mijn ex me heeft bedrogen met zeg maar ieder ander meisje die hij zag heb ik mannen afgezworen voor een tijd." Voeg ik toe. "Dus haal maar niets in je hoofd." Bluf ik. Ik kijk om en probeer hem een knipoog te geven. Het wordt een soort halve knipoog met allebei mijn ogen. Ik hoop dat hij het begrijpt en me niet keihard uitlacht.

"Wie zegt dat ik iets van plan was?" hij lacht. "Het enige wat ik wil is je slaapzak." Ik zie hem rillen. Het is inderdaad ijskoud. Ik voel het aan mijn neus.

Het is even stil. Ik heb al een aantal keer overwogen om hem in mijn slaapzak te vragen. Het enige waar ik aan kan denken is zijn lichaam zo dicht bij het mijne. Dat prachtige lichaam, maar alleen puur voor de warmte. Puur de warme. Ik houd het mezelf voor. Ik denk terug aan zijn woorden.

"Wie was je dan?" vraag ik hem. Stiekem ben ik nieuwsgierig.

Hij zucht even en draait zich op zijn rug. Het licht van het haardvuur flikkert in zijn gezicht.

"Ik was zo iemand als je ex denk ik." Antwoord hij. "Alleen dan het vreemdgaan niet. Tenminste, het is aan wie je het vraagt. Ik zorgde gewoon dat niemand mijn vriendin werd. Maar inderdaad. Een compliment was voldoende en nadat we naar bed waren geweest was het klaar. Puur fysiek dus. Vaak verwachtte ze meer en daardoor ben ik een aantal keer in de problemen geraakt."

"Klootzak." Mompel ik. "Sorry.. Gewoonte." Voeg ik snel toe. Doe niet zo bitchy Hannah. Hij is alleen maar eerlijk.

Hij lijkt dus inderdaad op mijn ex. Precies wat ik al dacht. Daarom irriteert hij me zo. Maar hij is niet altijd stom. Soms is hij aardig. Oprecht aardig. Zonder iets ervoor terug te vragen. Dat deed mijn ex niet. Hij was alleen aardig als hij zin had. Ik ben bang dat ik dezelfde fout maak. Ik wil niet weer diezelfde fout maken. Bij Mike dacht ik ook dat hij wel zou veranderen. Niet dat ik iets met Jack wil hoor.

"Ben je dan nog nooit verliefd geweest?" vraag ik hem om de stilte te verbreken.

"Verlieft?" Jack lacht. "Ben jij zo'n hopeloze romanticus?"

"Wat is daar mis mee?" Ik schiet omhoog en kijk hem aan. "Maar ja, ja dat ben ik. Ik verwacht een beetje romantiek. Ik geloof dat mannen verlieft kunnen worden en aan meer dan alleen seks denken."

Hij lacht, maar zegt niets. "Nou? Je geeft geen antwoord." Zeg ik.

"Ik denk het niet." antwoord hij na een tijdje.

"Dus je weet niet hoe dat voelt?" vraag ik verbaasd.

Jack zegt niets.

"Ik denk wel dat je er goed in bent." Ik stop even. "Als je eenmaal verliefd bent dan." Het is eruit voor ik er erg in heb. Ik weet zelf niet echt wat ik er mee bedoel. "Ik bedoel, de echte Jack lijkt me een toffe kerel." Het is een water woordenval wat niet stopt. "Omdat je zei dat je een toneelstuk opvoert."

Hij grinnikt "Ik hoop het." Is zijn antwoord. "En zonder grappen en bijbedoelingen, je bent echt prachtig Prinses."

Het is even stil. Ik moet wegkijken omdat ik mijn glimlach niet weg krijg. Die kwam binnen. Ik voel tintelingen in mijn buik. Shit.

Ik wil vragen wie de echte Jack is, maar het voelt niet als een goed moment. We hoeven geen psychologisch gesprek te voeren over wie we zijn en wie we willen worden. We hebben al genoeg zware gesprekken gehad nu. Ik ben een bitch tegen hem geweest.

"Sorry, ik was een bitch tegen je. Dat verdien je niet." Begin ik. "Vrede vanaf nu?" Ik probeer zo lief mogelijk te lachen.

Jack lacht, "Ik vroeg me al af wanneer het zou komen, maar is goed vrede. Ik zal aardiger tegen je zijn.".

"Wat opgesloten in een hut toch allemaal niet teweeg brengt." Ik lach.

"Maar je blijft wel mijn prinses." Zegt hij. "Dat kwam er verkeerd uit. Ik blijf je wel prinses noemen."

Ik lach weer, "Oké, nobele redder."

Buiten giert de wind nu veel vaker en harder. Af en toe trilt de hut na een dof geluid op het dak. Het moet de sneeuw zijn die van de bomen afwaait. "De bomen staan stevig toch?" zeg ik. Het lijkt steeds kouder te worden. We hebben het haardvuur, maar zelfs die lukt het niet om de hut helemaal te verwarmen. Ik zie Jack rillen.

"We kunnen mijn slaapzak wel delen. Maar zonder bij bedoelingen. Je mag niet. Ik wil niet.." Ik sta op uit op en rits de slaapzak uit elkaar. "Als we dan op onze jassen gaan liggen."

Jack kijkt op en schud zijn hoofd. "Nee, het is al goed. Het gaat goed zo. Hij blijft liggen.

"Nou doe niet zo gek." Zeg ik. "Kom. Ik klop op het bed."

"Nee!"

"Je rilt helemaal." Zeg ik. "Je komt gewoon."

"Nee!" zegt hij nog eens.

"Klein kind. Dan kom ik wel naar jou." Ik pak mijn jas en doe nog een vest aan. Snel doe ik nog een paar blokken houd op het vuur. "Ik laat je niet bevriezen."

Ik leg mijn jas en kussen naast hem neer en leg mijn opengeritste slaapzak over ons heen. "Zo, dat is beter." Het bed is klein, maar het lukt om te liggen zonder hem aan te raken. Ik voel dat ik het wil. Ik wil hem aanraken. Ik wil hem zo graag aanraken.

We liggen zonder iets te zeggen. Het is fijn en ongemakkelijk tegelijk. Ik luister naar de wind. Kijk naar het plafond. Ik blijf gezichtjes zien in de verschillende vormen. Zou Jack al slapen?

"Jack?" fluister ik.

"Nee, ik slaap niet. " antwoord hij.

"Hoe wist je dat?" ik draai mijn hoofd bij en kijk in zijn strak blauwe ogen.

"Ik voelde het aan." Hij glimlacht.

"Je gezicht staat op het plafond." Ik wijs naar boven. Hij kijkt en begint hard te lachen. "Mijn gezicht? Hoe kom je daar bij?" Ik wijs nogmaals, "kijk die, dat ben jij precies."

"Wat een knap gezicht." Zegt Jack. "Sta jij er ook tussen?" hij tuurt naar boven en stopt aan ergens boven de haard. "Kijk daar ben jij ook!" roept hij uit. Ik kijk, maar ik zie het niet. "Je bent knettergek.. Op een goede manier dan." Hij blijft lachen. Ik lach met hem mee.

We praten verder over van alles en lachen hard. Het is gezellig. Mijn oogleden worden steeds zwaarder en zwaarder. Mijn arm ligt inmiddels tegen Jack's arm. Ik weet niet meer hoe het komt, maar ineens valt het me op. Het voelt fijn. Er is geen spanning meer. Het voelt gewoon fijn.

"He Hannah. Je ligt nu toch bij me in bed na dat compliment." Ik schrik op uit mijn gedachte. Jack grijnst breed. "Je hebt het voor elkaar hoor. En ik heb je nog gedwongen ook." Breng ik uit. "Het is omgekeerde wereld. Zo meteen word je nog verliefd op me."