Opposites attract

Hoofdstuk 14

Jack

"Haat? Hoe kom je daar nu weer bij. Ik staar naar mijn schoenen. "Ik haat je niet." Ze moest eens weten. Oké, man up Jack. Vertel haar de waarheid.

"Luister." Ik stop even, loop naar haar toe, maar durf haar niet aan te kijken. "Ik heb inderdaad gevraagd of ik met iemand anders in een slee kon. Het was een opwelling. Het ligt niet aan jou. Het ligt aan mij. Ik ben een sukkel. Ik.." weer stop ik even. 

"Ik lig gewoon met mezelf in de knoop. Dat is het. Ik ben gewend een loser te zijn. Ik kon het niet laten. Ik ben het gewend." Ik kijk haar aan, zij mij. Indringend. Ik ga verder: "Het is geen excuus. Ik weet het. Sorry." Mompel ik. "Sorry Hannah." Zeg ik nog eens harder. "Ik wilde je niet kwetsen." Ze zegt niets maar knikt wel. "Je was zelf ook niet echt een zonnetje." Knipoog ik als ik merk dat de spanning is gezakt.

Oké, halve waarheid dus. Watje.

Ik probeer nog eens de deur op te krijgen, maar hij zit echt moervast. "Ik denk dat we hier nog wel even zitten." Ik kijk rond en besef me ineens dat mijn spullen hier niet liggen. Ook mijn slaapzak niet. Hannah ziet me kijken. "Shit" mompelt ze. "Dat wordt een koude nacht." Voegt ze toe. Ondertussen warm ik mijn handen door er op te blazen. "Het begint wel koud te worden nu. Steek maar snel aan." Zegt Hannah terwijl ze ziet dat ik naar de haardkachel loop. "Hulp nodig of lukt het zelf.." ze stopt even en kijkt me aan "nobele redder." Ze glimlacht uitdagend. "Durf je wel." Ik knipoog.

Dit is flirten dat kan niet anders. Toch?

Ik voel me nieuw in dit soort dingen. Het ging altijd heel makkelijk. Ik vond iemand leuk, gaf haar een compliment en dan was het gefikst. Het was nooit eng, het was nooit spannend. Dit is op een heel ander niveau. Ik wil mezelf een klap verkopen. Kop op.

Ik stort me op het vuur en krijg het gelukkig snel aan. Het begint al op te warmen. Ik doe mijn jas uit en ga op het andere bed liggen. Meer staat er niet in de hut. Ik vraag me af hoe laat het is. Ik hoor Hannah zuchten. "Ik denk dat ik maar in mijn slaapzak ga liggen. Hoe ga jij dat doen?" vraagt ze.

Samen in jouw slaapzak.

"Ik heb mijn jas, komt goed." Ze kleed zich om. Tenminste de bovenste twee lagen gaan uit. Ik kijk, ongegeneerd. Ze heeft het niet door. Wat? Ze is toch niet naakt. Ze houdt haar thermo ondergoed aan. Ik slik. Wauw.

"He!" zegt ze als ze me betrapt. "Sorry." Zeg ik snel. "Ik ben een man." Waarom zeg ik dat nu weer? Ze grinnikt, "Er valt toch niets te zien."

"Hoezo?" verbaast kijk ik haar aan.

"Nou, ik ben niet zoals anderen. Ik ben niet zo vol. Ze kijkt naar beneden. Ze zijn niet zo groot, ik heb geen vormen. Niet dat ik het erg vind hoor, maar mannen vinden het gewoon niets. Ik ben het gewend." Zegt Hannah terwijl ze weg kruipt onder haar slaapzak. "Mannen zijn losers."

"Hoe kom je daar nu bij?" stamel ik, verbaasd van haar woorden.

"Dat is me heel goed duidelijk geworden. Daar ga ik je niet mee vervelen."

"Ik vind je prachtig." Het floept eruit.

Hannah is stil.

"Zie je, je bent net als iedereen. Het zijn alleen maar gelogen complimenten voor seks." Ze staart naar boven. Ik kijk naar haar.