Hannah
Verward loop ik de hut binnen. "Alles goed?" vraagt Rosalie die bezorgt naar me toe komt.
Ik knik, "Alles goed." Ik forceer een glimlach. "Geen Noorderlicht vandaag denk ik. Het is helemaal dichtgetrokken." Zeg ik terwijl ik me bij de groep aansluit. Geen teken van Jack. Een tikje teleurgesteld ga ik zitten.
"We zijn net klaar met het potje, drie keer raden wie er gewonnen heeft." Robin trekt zijn wenkbrauwen op en lacht breed. Ik lach, "Wat goed. Gefeliciteerd! Tijd voor revanche?" We spelen nog een potje. Dit keer lig ik er niet als eerste uit, sterker nog ik verlies net aan van Rosalie. Ik had gewoon bijna gewonnen.
Ik ben blij als ik eenmaal in bed lig. Jack heeft zich de rest van de avond niet laten zien. Zou hij zich schamen wat er is gebeurd? Het is me vaker overkomen. Ik ben niet het type waar jongens op vallen. Ik moet geluk hebben als iemand me ziet staan. Ik zucht diep. Je komt hier juist voor jezelf Hannah, nu niet weer druk maken over wat anderen van je denken. Focus op de goede dingen. Je hebt geen jongen nodig. Je hebt jezelf. Je bent leuk, je bent tevreden met jezelf dat is toch genoeg.
Je vindt hem niet eens leuk.
Ik ben goed geworden in het geven van peptalks aan mezelf. Ik ben namelijk diep in slaap gevallen. Ik word wakker van de geur van koffie en gelach in de woonkamer. Snel kleed ik me aan en sluit me bij Rosalie en Josie aan. Van Jack nog geen spoor. Niet dat het me iets boeit.
Vandaag gaan we een sneeuwschoenwandeling doen. Het is rustdag voor de honden, tenminste rustochtend. We gaan vanmiddag weer naar de volgende hut. Vlak voordat we gaan komt Jack tevoorschijn. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik slik even en probeer hem geen aandacht te geven.
In het begin is het wat onwennig om te lopen met de sneeuwrakketen onder mijn laarzen, maar het wend al snel. Het loopt eigenlijk best prettig. Met de sneeuwrakketen kunnen we door de diepe sneeuw lopen alsof het niets is. Het is leuk en de sneeuw knispert zo lekker. De mannen zijn een stukje sneller dan wij, maar voornamelijk omdat Josie steeds valt. We lachen. Het is fijn om even met de anderen op te trekken. Het is erg leuk hoor met de honden, maar de enige die ik zie is Jack.
Ondertussen laat Rosalie ons allemaal soorten sporen zien. "Kijk die is van een rendier." Ze stopt om het aan te wijzen. "En daar die is van een sneeuwvosje." Ze wijst de andere kant weer op. Ik kijk aandachtig. De sporen lopen door elkaar, je ziet dat de een verser is dan de ander. Leuk om te zien waar de dieren allemaal gelopen hebben. Even later blijft ze stil staan. "Oh nee." Roept ze. "Kijk nou waar die naar toe loopt." Ik kom naast haar staan en kijk naar het spoor dat langs elkaar loopt. "Een konijn?" vraag ik.
Ze knikt, "Ik denk dat het konijn de lunch van het vosje is." Ik weet dat het de natuur is en dat anders de vos het niet overleeft, maar toch vind ik het sneu voor het konijn.
We kletsen veel. Josie en ik vragen honderduit over het leven hier aan Rosalie. Ze vertelt enthousiast. We hebben het over hoe leuk Daan is. Over hoe leuk Robin is, maar ook hoe irritant ze af en toe blijken te zijn. Ik luister veel, maar probeer zelf ook veel te zeggen. Het zijn leuke meiden. Dan wordt Jack besproken.
"Hij is knap he Hannah." giechelt Josie. "Niet tegen Robin zeggen hoor."
Ik voel mijn wangen kleuren en dat zegt denk ik al genoeg.
"Ik denk wel dat je voor hem moet uitkijken hoor." zegt Rosalie dan. "Daan zei dat hij al vroeg of hij van slede partner kon ruilen. Hij is knap, maar zijn karakter niet oké. Hij vond dat het te vrouwelijk werd.. Wie zegt dat nou?"
Het komt aan als een baksteen. Hij wil niet met mij in een slee. Zie je, hij haat me. Dat is waarom hij gister zo snel wegrende en in de kamer bleef. Hij viel gewoon per ongeluk en ik bleef hem maar aanstaren. Wat moet hij wel niet denken.
"Ik mag dit trouwens eigenlijk helemaal niet zeggen." Rosalie praat verder maar ik luister niet meer. Wat een klootzak is het toch.
Vraagje: Willen jullie meer weten over lapland en de cultuur daar? Ik kan het verhaal wat uitbreiden met wat meer info over het land en dergelijken. Laat maar weten in de comments!
JE LEEST
Opposites attract
RomanceMet trillende handen vul ik de laatste gegevens in van het formulier. Ik druk op verzend en schrik me rot van de ontvangstbevestiging die binnenkomt. Ik heb het gedaan. Ik ben ingeschreven. Aaaaaaaaaah! Twee maanden lang naar Lapland. Alleen. Helema...