Hombres Crueles Series #2: Saint / Stain (Completed)✔

Chapter 7

Nakatulala lang siya ng maramdamang may bultong lumapit sa kaniyang kinalalagyan.

"A-are you t-there Mr. El Gracia?"

Bigla niyang tanong. She already know his scent dahilan upang malaman niya rin kung ito'y pumapasok sa kaniyang kwartong kinahihigaan.

"Yes I'm here. Do you want some water?"

Tanong nito sa kaniya. Pakiramdam niya'y sobra siyang nahihiya sa ipinapakitang kabaitan nito sa kaniya. Kahit na hindi ito ganoon nagsasalita.

Pagkatapos inumin ang tubig, she surpassed a genuine smile.

"S-sir salamat po sa lahat, gusto ko pong t-tanawin ang lahat nang ginawa niyo, I'm so very blessed n-na tinulungan niyo po ako mabuhay."

Hindi niya mapigilang mapaluha habang sabihin niya ang mga katagang iyon. She doesn't know what will happened kung hindi siya nito isinagip mula sa sunog na nangyari.

"No problem Ms. Sullivan."

Sabi lamang sa kaniya ng binata. Ngunit kahit ganoon lang kaikli ang sinabi nito ay sobrang pagpapasalamat parin ang lumulukob sa kaniyang puso.

NGAYON AY nasa loob na siya nang apartment ng binata. She can't see what's inside but she can smell the scent of the house.

It smells richness na kumakalat sa buong lugar.

Si aling Mienda ang keeper ng bahay ay inalalayan siya papuntang veranda.

Umalis din ito kaagad dahil baka raw ay komulo ang tubig nitong iniinit para raw sa kaniyang inumin. Nasa veranda lamang siya na kung saan ay ramdam niya ang lamig nang simoy ng hangin.

Dinaramdam niya ito nang biglang mayroong nagsalita sa kaniyang likuran.

"Are you fine now?"

Si Austin. Hanggang ngayon ay naiilang parin siya kapag tinatawag niya ito sa pangalan nito. pakiramdam niya'y para siyang feeling close rito.

Tango nalang ang sinagot niya rito habang nakangiti.

"I'll help you to recover your sight."

Napaharap siya rito. why does this man helped her? she can't contain her happiness anymore. Agad siyang napayakap sa lalake dito nang napakahigpit habang nakangiti.

"P-pangako ko po n-na gagawin ko ang lahat nang nanaiisin niyo pag naayos po ang mata ko, lahat po nang gusto niyo'y susundin ko ako po ang magaasikaso sa iyo sir, maraming salamat po."

Mahabang litanya niya habang umiiyak. Ramdam niya ang kakisigan ng binata dahil ang leeg nito ay hanggang ulo niya lamang sa kaniyang paghihinala.

Ramdam niya rin ang laki nang katawan nito. Bigla naman siyang nailang dahil sa kaniyang mga pinag-iisip.

Bibitaw na sana siya nang magsalita ito.

"You'll do everything?"

Tatango sana siya sa sagot nito ng aramdaman niyang napadako ang atensyon ng binata nang may marinig silang tumili.

"A-ay! Señorito ito na po pala ang pagkain ni Senorita."

Si aling Mienda pala, narinig niyang may ipinatong itong platito sa lamesa.

"Madam, gabayan na po kit-."

"You may go downstairs."

Biglang sabi ng binata na may pinalidad, bigla naman siyang natakot sa ganoong boses ng lalake.

"Sige po señorito, Senorita bababa na po ako."

Dinig niya rito kasabay nang mga yapak na humihina. Ginabayan siya nang binata sa pagkain. Nung una'y humindi dahil kaya niya namang kumain kahit walang nakikita.