Όταν σε αντίκρισα...

~4~

POV Λορέντσο
Αμάν και αυτή η Ισαμπέλα που είναι τόση ώρα; Πρέπει που πρέπει να πάμε σε δείπνο με όλο το ενοχλητικό μας σόι, πρέπει να αργήσουμε κιόλας; Δεν θα έρθει και ο Νταμιάν, ο γαμπρός μου, ποσά να αντέξω ο άνθρωπος;

Εσένα τώρα τι σε πειράζει που θα λείπει;
Θα έχω όλες τις θείες πάνω από το κεφάλι μου να με ρωτάνε γιατί δεν έχω παντρευτεί ακόμα... Τι δεν καταλαβαίνεις;
Μα είσαι ακόμα 28.
Δεν έχει σημασία αυτό! Θα έπρεπε να έχω παντρευτεί εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια αν τις ρωτάς... Όπως η Ίσα.
Μα η Ίσα έμεινε έγκυος. Εσυ δεν έχεις μείνει.
Λογικό δεν νομίζεις; Τέλος πάντων να και η Ίσα.
Ποια είναι αυτή η κούκλα που μιλάει;
Έλα μου ντε.
Ααα σου άρεσε δηλαδή!
Καλούτσικη είναι. Τέλος πάντων πάω να την πάρω. Μου έχουν φύγει και τα χέρια τόση ώρα με την μικρή αγκαλιά.

Προχωρώντας προς τα εκεί όπου στέκεται η Ίσα και μιλάει, παρατηρώ την άγνωστη και μόλις φωνάζω την αδερφή μου, το βλέμμα της στρέφεται πάνω μου και αισθάνομαι την γη μα σταματάει να γυρνάει!

Στα μάτια της το βαθύ πράσινο ξεχωριζει, μοιάζει με καφέ αλλά όχι είναι πράσινο. Το πρόσωπο της τόσο λεπτεπίλεπτο, με σωστές γωνιές. Τα μαλλιά της υπέροχα μαύρα και φτάνουν μέχρι την μέση της πλάτης της. Το κατάλληλο μήκος για τις φαντασιώσεις μου! Νομίζω ξεφεύγεις λίγο. Όντως! Όμως το πιο τέλειο στοιχείο πάνω της είναι τα χείλη της! Φαίνονται τόσο γεμάτα και ζουμερά και τονίζονται τόσο πολύ με το ροζοκοκκινο κραγιόν που φοράει.
Φτάσαμε συγκεντρώσου!

Φρανς: Μαμά!

Αφού η Ίσα συστήνει την κόρη της στην άγνωστη έχει έρθει η ώρα μου να ρωτήσω τι γίνεται εδώ.

Λορ: Ισαμπέλα τι γίνεται εδώ; Ποια είναι αυτή;
Ίσα: Αμόρε μιο, μιλά πιο όμορφα! Η κοπέλα απλά έπεσε πάνω μου και μετά πιάσαμε την συζήτηση.
Λορ: Είσαι εντάξει; Χτυπησες; Και εσυ δεν προσεχείς που πας;
Αγν: Ζήτησα ήδη συγνώμη! Μου είπε πως είναι εντάξει δεν έπαθε τίποτα.

Μου είπε και έμεινα με την απάντηση της. Δεν μου είχε μιλήσει γυναίκα με αυτό το ύφος. Καλά εντάξει εκτός από την Ίσα. Αυτή η αυθάδεια και η λίγη ειρωνεία στο τέλος της πρότασης με έκαναν να χάσω την υπόλοιπη συζήτηση.

Λορ: Πρέπει να φύγουμε Ισαμπέλα! Συγνώμη που θα σε χωρίσω από την νέα σου φίλη αλλά αν το ξέχασες μας περιμένουν.

Αφού έκαναν μια ώρα μέχρι να ανταλλάξουν τηλέφωνα και να χαιρετηθούν επιτέλους φύγαμε!