~33~

3.8K 153 2
                                    

Ξυπνάω το επόμενο πρωί και χωρίς πολύ προσπάθεια αντιλαμβάνομαι ότι ο Λορέντσο δεν είναι δίπλα μου. Είναι λες και έχω αισθητήρες και όταν απομακρύνεται από 10 μέτρα και πάνω κάτι παθαίνω...

Ανοίγω τα μάτια μου με δυσκολία και παρατηρώ τον χώρο γύρω μου. Ο ήλιος εισέρχεται στο δωμάτιο από το παράθυρο, στο οποίο ξεχάσαμε να κατεβάσουμε τον παντζούρι, το κρεβατι είναι άστρωτο στην μια πλευρά και γενικά επικρατεί μια χαώδης ηρεμία!

Τεντώνω τα αυτιά μου μπας και ακούσω τίποτα αλλά η πόρτα είναι κλειστή και δυσκολεύει το έργο μου.
Λες να έφυγε τελικά με το πρωί αεροπλάνο;
Ιιιιι λες;
Ποτέ δεν ξέρεις...
Μην μου λες τέτοια Πόπη...

Σαν ελατήριο πετάγομαι πάνω, βάζω την ρόμπα μου γιατί κάνει και λίγο κρύο για να τριγυρνάω με το κοντομάνικο και ανοίγω με φορά την πόρτα. Πάω στο δωμάτιο της μικρής αλλά δυστυχώς δεν είναι ούτε εκεί. Τι στο καλό;!

Σαν τρελή πάω να βρω το κινητό μου. Κατευθύνομαι προς το σαλόνι όταν με την άκρη του ματιού μου βλέπω στην κουζίνα αυτήν την εικόνα!

 Κατευθύνομαι προς το σαλόνι όταν με την άκρη του ματιού μου βλέπω στην κουζίνα αυτήν την εικόνα!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Εντάξει πέρα από το ότι ηρέμησα, έλιωσα κιόλας!

Δαν: Αν θέλεις να με πεθάνεις υπάρχουν κι άλλοι τρόποι!
Λορ: Καλημέρα και σε σένα μωρό μου! Τι έπαθες;
Δαν: Ξύπνησα και δεν ήσουν δίπλα μου. Τρόμαξα! Νόμιζα ότι άλλαξες γνώμη και έφυγες τελικά...
Λορ: Χαχαχα πόσο χαζή παίζει να είσαι; Υπήρχε περίπτωση να σε αφήσω εγώ ποτέ;
Δαν: Ααα δεν ξέρω μπορεί να βρεις καμία μικρότερη και πιο ωραία και να με παρατήσεις τελικά... Μην ξεχνάς και την ιταλική μαφία που λέγαμε χθες!
Λορ: Χαχαχα τώρα που το ξανά σκέφτομαι...
Δαν: Εεεε!

Λέω και τον βαράω στο μπράτσο... Με τραβάει κατευθείαν πάνω του και με φιλάει απαλά στα χείλη. Θεέ μου τον λατρεύω...

Δαν: Εγώ πρωινό;
Λορ: Έτοιμο είναι μόνο ο καφές στις κούπες πρέπει να μπει...
Δαν: Και να ντύσουμε την μικρή... Ρε συ Λορ θα κρυώσει δεν είναι σαν κι εσένα που είσαι με το κοντομάνικο μια χαρά.
Λορ: Έχεις δίκιο συγγνώμη. Θα πας εσυ να την ντύσεις να βάλω εγώ καφέ;
Δαν: Σύμφωνοι!

Όταν σε αντίκρισα...Where stories live. Discover now