Όταν σε αντίκρισα...

~25~

Έχουμε γυρίσει σπίτι εδώ και καμία ώρα και χαλαρώνουμε στον καναπέ ενώ έχουμε βάλει την μικρή για ύπνο.

Είμαστε αγκαλιά και βλέπουμε ταινία. Ή μάλλον ο Λορέντσο βλέπει γιατί εγώ σκέφτομαι τι ιδιαίτερο θα μπορούσα να οργανώσω για το βράδυ.

Φφφφ είναι τόσο δύσκολο να κάνω κάτι ωραίο σε τόσο λίγο χρόνο.

Λορ: Μωρό μου αφού δεν την βλέπεις την ταινία γιατί την βάλαμε;
Δαν: Μα πως δεν την βλέπω;
Λορ: Την βλέπεις ε; Για πες μου τι της είπε λοιπόν...
Δαν: Εεε ότι την αγαπάει;
Λορ: Χαχαχαχαχα. Γιατί δεν λες απλά ότι δεν την βλέπεις;
Δαν: Αμάν μωρε! Δεν την βλέπω πως κανείς έτσι;
Λορ: Ρε μωρό μου μην θυμώνεις!
Δαν: Δεν θυμώνω...
Λορ: Δεν θυμώνω!

Κάνει την φωνή μου και γελάει μόνος του.
Καλά λέω εγώ ότι έχει ψυχολογικά!
Σταματά εσυ κατευθείαν.

Δαν: Με κοροϊδεύεις και από πάνω;
Λορ: Εγώ; Εσένα; Να πέσει φωτιά να με κάψει.
Δαν: Ε δεν τρώγεσαι σήμερα.

Σηκώνομαι και πάω να φύγω αλλά με τραβάει από τον καρπό και πέφτω μέσα στην αγκαλιά του.

Λορ: Που πας;
Δαν: Σε κάποιον που να μην με κοροϊδεύει.
Λορ: Σε ποιον; Έχεις κι άλλον;
Δαν: Ναι και είναι πολύ καλυτερος από εσένα!

Τον βλέπω έχει αρχίσει και τα παίρνει. Καλά να πάθει! Όχι που θα κοροϊδέψει αυτός εμένα.

Λορ: Και πως τον λένε;
Δαν: Φραντσέσκα!
Λορ: Με κοροϊδεύεις τόση ώρα;
Δαν: Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο αγάπη μου!
Λορ: Εγώ όμως όταν θα σε φάω δεν θα προλάβεις να κρυώσεις!

Μου λέει και ορμάει στα χείλη μου. Με φιλάει με παθος και δεν μπορώ να μην ενδώσω. Από την μια είναι τρυφερός αλλά από την άλλη απαιτητικός. Αισθάνομαι μια απόγνωση στο φιλί μας. Ξέρω όπως ξερει και αυτός ότι αυτές οι στιγμές είναι πολύτιμες!

Λορ: Σε θέλω!
Δαν: Και εγώ αλλά είναι μεσημέρι ακόμα.
Λορ: Και;
Δαν: Ακόμα υπάρχει κόσμος στο σπίτι Λορ! Και η μικρή θα ξυπνησει σε λίγο.
Λορ: Έλα ρε μωρό μου. Ένα γρήγορο ντουζακι παρέα;
Δαν: Συγνώμη θα πρέπει να περιμένεις.
Λορ: Θα σε κάνω και εγώ να περιμένεις το βράδυ καρα.
Δαν: Μη γίνεσαι κακός!

Του λέω και τον βαράω στον ώμο. Με φιλάει ενώ χαμογελάει.

Λορ: Το ξέρεις ότι θα πας άυπνη στο αεροδρόμιο έτσι;
Δαν: Μμμ το καλό που σου θέλω να τηρήσεις τα λόγια σου.
Λορ: Με προκαλείς;
Δαν: Πάντα αμόρε μιο!
Λορ: Ωραίο ακούγεται από τα χείλη σου αυτό. Πρέπει να μάθεις ιταλικά.
Δαν: Θα μάθω. Αλλά και εσυ θα μάθεις ελληνικά εντάξει;
Λορ: Ότι θέλεις καρδιά μου.