ROYAL HABIT ¤ JUNHAO ✓

RH (56)

-👑-

( Junhui's )

Papers are scattered along the working table. Towers of files placed beside the organizer. In front of me is a long list of things that I must do for the whole week.

Trabaho. Trabaho. trabaho...

Iyan ang pumuno sa aking buhay magmula nung ideklara akong magmamana ng trono. Hindi ko gusto, pero ito yung nakatadhanaㅡ ito ang kapalaran ko.

Napasandal ako at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sentido, araw-araw sumasakit ang ulo ko dahil sa mga gawaing hindi ko naman gustong gawin. Ngunit wala akong magagawa kundi akuin nalang... kasi ito ang nakatadhana sa buhay ko.

Bakit ganito? ginusto ko lang namang mabuhayㅡ pero bakit hindi isang normal na mamamayan lang.

Back when I was a child, I really dreamed to be a king... admiring my father up on his throne. Admiring my father who's wearing his crown, authority in his hands. But as the time goes byㅡ unti-unti ng nawala ang pagkagusto at pagnanais kong maupo bilang kapalit ng aking ama.

Mas dumagdag pa nung kailangan kong isakripisyo ang tanging kaligayahan ko.

Tumayo ako at naglakad papunta sa malaking glass pane, kung saan mula sa kinatatayuan ko'y kitang-kita ko ang buong siyudad. I inserted my hand on my pockets.

Kung pwede lang ibalik ang panahon... kung pwede lang na bumalik sa nakaraan. Gagawin ko ang lahat para lang makasama ko ulit siya.

Pero tama ba ang ginawa ko?

Ang gusto ko lang ay maging masaya siya... maging safe siya. Nang dahil sa mga taong nagbabantang alisin ang kasalukuyang hari sa trono, wala akong magawa kundi gampanan na ang aking obligasyon.

If things are still okay, baka nasa eskwelahan pa rin ako at kinukulit siya. Namamasyal pa kaming dalawa.

Masaya pa sana ako.

*tok tok tok*

"Get in" anunsyo ko sa taong kumakatok sa labas ng opisina. The door opened making me turn around to face my secretary.

"Your highness, the meeting will start in any minute" sabi niya.

Tumango ako saka tinanguan siya, she bowed and left the room. Meetings, kung hindi naman importante ang sarap i ditch. Pero kailangang umattend kahit boring na boring.

Hayst.

Naglakad ako papunta sa aking lamesa tsaka kinuha ang cellphone ko at card. My eyes landed on the frame... and a bittersweet smile formed on my lips.

"Bao, meeting muna ako ha? babalikan kita" sabi ko saka hinawakan yung picture. Nakuha ko ang picture na ito from one of our dates. He's looking back at me, wearing a mischievious smile.

Napabuntong hininga ako saka umalis na. I need to get myself together and focus on the meeting.

Pumunta ako sa board room and as soon as I arrived, people stood up and bowed in honor of the royal family. Hinintay nila akong makapunta sa pwesto ko saka sila tumayo ng matuwid.

"Let's start" sabi ko sa kanila saka naunang umupo.

Umupo silang lahat saka tumayo na ang presenter sa gitna. The presenter's secretary gave the board an overview of the meeting and other files na related sa presentation.

The meeting's about another railway system connecting one province to the city proper. A transportation project... Kahit na nasa gobyerno na ang pasya, kailangan pa rin nilang ipapasa sa talagang nakakataas para matuloy ang proyekto.

After the presentation, isa-isa ng nagtanong ang mga board members. Asking how much will it cost, the pros and cons. The materials needed, the time it'll take to finish the project, etc.

Tamang taga tingin lang ako at tagapakinig. Yung secretary ko na ang nagte-take down ng mga notes for this meeting.

"Your highness, do you have any questions?" tanong niya sa akin.

I cleared my throat before speaking, "Knowing that the province is very far from the city proper, I'm sure na mahal ang magiging pamasahe ng mga tao. Do you think people will avail the transpo, if based sa fare fee dito..." sabi ko saka tinignan yung papel, "Mas mahal pa ito kaysa sa barko"  sabi ko sa kaniya.

Nakita kong napalunok siya and his eyes weren't focused on me. "The... the fare imposed your highness is still temporary. There will be adjustments made for it sir" sabi niya saka tumikhim.

Tumango ako saka tumayo. "I'll have my secretary call you if the project will be granted by father" sabi ko sa kaniya.

Nag-atubiling tumayo ang lahat saka nag-bow. "The meeting's adjourned" anunsyo ko saka naglakad palabas ng room.

Bumalik ako sa opisina ko. I sat on the sofa and asked the secretary if when's the next meeting. She answered it'll be on 3:30. Napatango ako saka lumabas na siya para i-email sa hari yung project.

Habang nagpapahinga ako'y may pumasok sa loob ng opisina ko after knocking three times.

"Wangzi"

Napamulat ako ng marinig ko ang pamilyar na boses niya. Inayos ko ang pag-upo ko saka siya hinarap.

"Princess Ling" sabi ko as she gave me a small smile.

Yuen Ling, a princess. Madami ang royals na nandito sa bansa, ngunit ang pamilya ko lang ang tanging kinikilala ng buon bansa. May minors and majors. She belongs to a major set of royals within the country.

Major, kaya malaki ang kapit sa aming pamilya. For their family's the second to ours. At nakatakdang magsanib ang aming pamilyaㅡ through me and her.

Tumayo ako saka kinuha ang susi ng aking sasakyan. We've agreed to have a lunch at a restau. Kahit hindi ko gusto, but for publicity's sake.

Hindi ko gusto kung saan man ako ngayonㅡ pero wala akong magawa.

Kundi ang sumunod ng sumunod... dahil ito ang nakatakda. Ito ang kapalaran ko.

Wala akong magagawa, kasi nakakapit na sa pangalan ko ang responsibilidad na kailangan kong gampanan.

For I am Wen Junhui, the crowned prince of China.

I must serve my people.
I must protect my country.
I must secure my position.
I must maintain my name.

Andaming I must... pero isa lang ang I must na nangingibabaw sa aking puso...

I must protect xu minghao.
I must serve xu minghao.
I must secure my xu minghao.
I must not forget my xu minghao...

Kahit na nasa malayo ka hao, kahit na ayaw mo na akong makasama. Kahit na ayaw mo na akong makita...

Mahal na mahal pa rin kita, aking reyna.

-👑-