14 Eylül-10.40
Merhaba ben Deniz,bu günlük tutma olayını bana doktorum önerdi,beni sakinleştirmek içinmiş.Ailemi anlamıyorum ben çok yanlızmışım da,depresyondaymışım da,doktora gitmek zorundaymışım falan filan. Bunların hepsi beni daha çok sinirlendiriyor.Hele ki bu son yaptıklarından sonra...Biz eskiden İstanbul'da oturuyorduk. Daha sonra İzmir'e taşındık şimdi İstanbul'da arkadaşlarım var diye tekrar İstanbul'a gidiyoruz. Anneannemlerde kalacağız bir süre,yani,anlamıyorum.16 yaşında bir kızı daha ne kadar sinirlendirebilirler ki? Şu an bunu arabada yazıyorum ve Ege (kardeşim) bangır bangır müzik dinliyor. Ege benden de depresifdir ve malesef şizofren. Annem kabul ediyor ama babam etmiyor. Benim hakkımda atıp tutuyor... Tabiki inanmıyorlar... Bazen ona acıyorum.Çok zor olmalı hasta olmak,halisünaysonlar görmek...Elimden geldikçe destek olmaya çalışıyorum ona.Her neyse çok fazla Ege'den bahsettik.Biraz da babamdan bahsedelim;Babam fen öğretmeni hem de gideceğim okulda! BERBAT!!! Annem de yazar.Evde oluyor genelde,romantik komedi kitapları falan yazıyor. Şu an çok depresif göründüm,farkındayım ama aslında öyle değilimdir,hatta oldukça neşeliyimdir.Arkadaşlarım yok çünkü uyum sorunu yaşıyorum.Aslında bir tane grubum vardı.Cansu,Elif,Mert,Cem ve ben hep beraber takılırdık.Sonra Elif babasının intiharı ardından taşındı.Cansu uyuşturucu bağımlılığından rehabilitasyona gitti.Cem ise erkek arkadaşıyla kaçtı.Evet çok doğru duydunuz,erkek arkadaşıyla kaçtı.Kendisi gay'dir.Evet geriye kaldı Mert.O benden uzak duruyor,başka grup kurdu kendine.Ne hoş! Her neyse İstanbul'da da beş tane arkadaşım var;Asya,Kuzey,Arel,Melis,Yasemin. Hepsi gerçekten iyi insanlar.Ama ne bileyim,pek samimi değildik.Ama küçüktük o zamanlar.Neyse,ben zaten İstanbul'a ait değilim ki,burası benim için fazla büyük. A bu arada eve vardık.Daha sonra yazarım.Hoşçakaaal :)
