ALMOST

Chapter Five

I hate my parents! I hate my friends! i hate evrything! I hate everyone! Including myself, no, especially myself! 

Bumabalik na naman ang lahat ng sakit. Kung paano ako niloko ng mga taong mahalaga sa akin. Yung mga taong pinagkakatiwalaan ko ng lubos. Lalo na yung dalawang nilalang na supposed to be ay dumadamay sa akin nung mga panahong kailangan ko ng karamay, ng makakasama at makakausap

 They say that the danger of being lonely is that you easily fall for the very first person who shows you that you are not alone.

That's why i shut everyone out of my life. People will come and go. They will leave you, it will only take a matter of time before they do, so why allow them to come when eventually, they will stil leave you at the end of the day.

Maiiwan ka lang na luhaan at nangungulila.

Missing someone is the worst feeling I've ever felt. It will leave you helpless.

I sigh before closing my eyes. Tonight, I am going to sleep with tears in my eyes again.

***

"Amber,"

I heard a very familiar voice.

Lumingon ako with my usual blank expression. Kasalukuyan akong naglalakad sa campus, medyo maaga pa kaya konti pa lang ang tao.

"Trixie?" Though alam ko ng kay Trixie yung boses na yun pero nagulat pa rin ako nung makita ko siya. 

"Pwede ba tayong mag-usap?" Seryosong tanong niya pero may pagmamakaawa sa mata niya.

I tried not to flinch. She's an open book. Napakadaling basahin ng mga emotions niya dahil expressive masyado ang mga mata niya.

"Tungkol saan?" bored kong tanong. Alam kong madami kaming dapat pag-usapan pero hindi pa ako handa.

"Wala lang. Last week.. When I saw you, I realize how much I've missed you and I want to hang out with you again just like the old days." At nag-umpisa ng mangilid ang luha sa mga mata niya. She's ranting again. Wala pa ring ipinagbago. 

"I have classes to atten--"

"Yes, pumapayag na si Amber! Pero dapat kasama ako." Chynna, out of nowhere, cut me off.

I glared at her. I opened my mouth to  rebuke Chynna pero naunahan akong magsalita ni Trixie.

"Uhh, sorry miss pero sino ka?" Nakakunot noong tanong niya.

"Ay sorry, I'm Chynna Alvarez. Amber and I are classmates." Nakangiting pakilala ni Chynna sa sarili sabay lahad ng kamay, offering Trixie a hand shake.

Dapat tumalikod na ako ngayon mismo, pero ayaw gumalaw ng mga paa ko.

"Trixie Francisco, nice to meet you Chynna." Nakangiting tinanggap ni Trixie ang kamay ni Chynna.

Stupid Chynna. Tss!

"So.. Let's go!" Sabay ngiti ng nakakaloko sa akin.

Parang last week lang nahihiya pa siya sa akin at ng-i-stutter pa kapag kausap ako, tapos ngayon ang kapal ng mukhang magdesisyon on my behalf.

"Kung gusto niyo kayong dalawa na lang ang maglakwatsa. May klase pa ako." Naiirita kong putol sa katuwaan nila. Tumalikod na ako, sa wakas ay nakuha ko ng magreact sa mga nangyayari sa paligid ko.

Nakakadalawang hakbang pa lang ako nung naramdaman kong may humila sa akin.

"Chynna, let go." Madiin kong utos sa kanya. 

But to my surprise, tumawa lang siya habang hila hila pa rin ako. Nagulat din si Trixie pero nakabawi agad tapos ngumiti.

Nagpatuloy lang silang naglakad papunta sa nakapark na sasakyan. Habang nagpupumilit akong kumawala sa kamay ni Chynna.