İMKANSIZ'IM

Dönüş

2. Bölümle sizleyim inşallah
Beğenmeniz dileğiyle keyifli okumalar:)

Annemin çağırışıyla sıçrayarak uyandım. Perde açık olduğu için dışarısı gözüküyordu. Hava çok güzel ve hafif esintiliydi. Biraz söylenerek yatağımdan kalkıp yüzümü yıkadım. Yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa annemin yanına gittim.
"Günaydın anne."

"Günaydın kızım hiç uyanmayacaksın sandım. Bugün yola çıkcaz unutmadın inşallah."

"Ayy unutmuştum ben. Anne biraz daha dursak ben sevmiyorum Konya'yı."

"Olmaz Hafsa 15 gündür buradayız zaten orda da işlerimiz var."

Konya'yı gerçekten sevmiyordum. Köy gibi doğal bir yer varken neden şehir anlamıyorum. Kalabalık yerler bunaltıyor beni, yani Konya'da fazlasıyla bunalıyorum.

"Sofrayı kurayım mı anne ?"

"Kur kızım."

Sofrayı kurup karnımızı doyurduktan sonra hemen mutfağa geçip oraları toplamaya başladım. En son çöpün atılacağının farkına varınca bu sefer ben atmak istemedim. Yine kömür gözlü çocuğu görmekten korkuyodum açıkcası. Bu yüzden babama atması için rica ettim. Oda tabiki beni kırmayıp kabul etti. Ama babamın onu görüp görmeyeceğini merak ediyorum.

En iyisi fazla düşünmemek deyip odaya geçtim. Kıyafetlerimi toplamam gerekiyordu. Çantamı hazırlarken babamın geldiğini duydum.

"Köy bugün ayrı bi sessiz kimseler yok hayırdır inşallah."

"Ee bugün hafta içi Yusuf herkes işine gitmiştir."

Babamın dediğinden kömür gözlü çocuğu görmediğini anladım görseydi kimse yok demezdi heralde. Aceba babam tanıyormudur kömür gözlü çocuğu?
Bunu da bi gün öğrenmem gerektiğini bi kenara yazdım. Ama öğrenmem için geç olmazsa tabi.

Çantamı toplayıp üzerimi değiştirdim. Yola gideceğimiz için rahat bişeyler tercih ettim. Siyah buzi elbise ve üzerine renkli eşarbım ile fazla rahattım. Çok olmasa da rahatıma düşkün bir insanım. Hemen anneme gidip hazır olduğumu, çantaları topladığımı söyledim. Annem hemen çıkalım dese de babam 1 saate çıkarız dedi. Benim için 1 saat bile iyiydi. Babam evden gidince anneme yapılacak birşey var mı yok mu diye sordum ona göre bişeyler yapacaktım.

"Anne evde yapılcak bişey var mı ?"

"Yok kızım çantaları ve mutfağı topladın zaten. Bende bu odayı toplarım. Başka bişey yok."

"Ben Halime'nin yanına gitsem olur mu gitmeden görmüş olurum."

"Giderken dikkat edersen tabiki olur."

"Tamam annecim merak etme sen. Görüşürüz."

Halime köyde en iyi anlaştığım tek kızdır diyebilirim. Yani var bi kaç tane daha ama ben en çok Halime'yi seviyorum. Herşeyim de yardımcı olur bende aynı şekilde ona yardımcı olurum."

Yürümek özellikle de köyde yürümek çok güzel. Halimegil çok uzak olmadığı için rahatlıkla yürüyerek gidebiliyordum. Buda benim için ayrı bi avantaj yani.
Halimegile geldiğimde hemen kapıyı çaldım. Biraz bekledikten sonra kapı açıldı.

"Hafsa hoşgeldin, neden haber etmedin geleceğini çok şaşırdım."

"Süpriz olsun istedim zaten çok durmayacağım."

"Gel hele içeri geç kapıda durma. Neden çok durmayacaksın ?"

"Konya'ya döneceğiz. Dönmeden seni göreyim istedim."