İMKANSIZ'IM

KÖMÜR GÖZLÜ..:)

Gözümü açtığım da saat 11'di.
Annem bu saate kadar niye uyandırmamış aceba ?
Bide düşünüyorum.
Dün ufak çaplı tartışmanın uzatmasıydı bu.

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım.
Üzerimi giyinip annemgilin yanına geçtim. Babam gazete okuyor, annemde elişi örüyordu.

"Günaydın."

"Günaydın Hafsa'm."

"Nasılsın babacığım, kahvaltı yaptınız mı ?"

"Evet kızım, yol yorgunusun diye kaldırmak istemedik."

"Anladım babacığım. Anne kahvaltı kurulu mu?"

"Evet."

Annem daha fazla birşey demedi. Bende uzatmadım.
Mutfağa geçip birşeyler atıştırdım. Çünkü yalnız başına pek gitmiyordu kahvaltı.

Bugün yapmam gerekenleri düşündüm ve valizimi boşaltmam gerektiğim aklıma geldi. Hemen odama gidip halletmem lazımdı.

"Ellerine sağlık anne. Yapılacak bir şey var mı valizimi boşaltacağım yoksa ?"

"Hayır yok, bak işine sen."
"Tamam."

Annem kendi düzelene kadar üstüne gitmeyecektim. Yoksa daha büyür ve uzardı ama ben uğraşmak istemiyorum.

Odama geçip valizimi ortaya koydum. Kıyafetlerimden kirli olanları bi kenara toplayıp temizleri düzledim.
Tam valizi kaldırırken içindeki bir kağıt dikkatimi çekti. Ceketimden felan düşmüş olabileceğini düşündüm ve hemen alıp açtım.

"KÖMÜR GÖZLÜ..:)"

Bu da neydi şimdi. Ve ne alakaydı. İçimi korku ve tedirginlik kapladı. Aklım durdu düşünemez oldum. Kimdi bu neden yazdı diye düşünürken Hamza, Hamza geldi aklıma. Çünkü benim 'Kömür gözlü' dediğim ve bildiğim oydu.

Ama neden ? Niye yazdı ? Veya bunu yazan o mu? Ondan bile emin değilim. Ama korktuğumdan eminim.
Nasıl koydu bunu buraya. Bide valizimin içine. Aceba ceketime koyuldu ordan mı düştü. Off düşünmekten kafayı yiyecektim. Ne yapacağımı da bilmiyordum.
En iyisi Güzide'ye anlatmak. O bana yardımcı olur. Hemen telefonu alıp Güzide'yi aradım.

"Alo. Gü...Güzide"

"Efendim Hafsa. İyi misin ? Sesin bi garip."

"Bize gelebilir misin ya da ben size. Yani bi şekilde görüşelim lütfen.

"Dur sakin ol. Ben bugün çarşıya gidecektim. İstersen sende gel orada konuşuruz."

"Olur. Hemen hazırlanıp çıkıyorum."

Güzide'nin cevabını beklemeden kapattım.
Şu an bana yardım edecek tek kişi oydu.
Ama annemgilden de izin almam lazımdı.

"Anne ben Güzide ile çarşıya gideceğim. Geç kalmam merak etmeyin olur mu ?"

"Tamam telefonuna bakarak ol."

Hemen odama gidip hazırlanıp yola koyuldum. Aklımda binbir türlü düşünce vardı.
Neden yaptı, kim yaptı,nasıl yaptı. Düşün düşün bitmiyordu.
Aceba bu Hamza nasıl biriydi.
Ben hiçbirini düşünmeden sadece onun dış görünüşüne bakarak hayallere dalmıştım.

Çarşıya gelince Güzide'yi aradım, nerede olduğunu öğrenip yanına gittim.

"Hoşgeldin Hafsa."

"Hoşbuldum Güzide."

"Ne oldu telefonda pek iyi gelmiyordu sesin."

"Evet çünkü iyi değildim."