The Unforgettable Love (BXB)💓⌛

CHAPTER 3: CONFESSION

Mitch's POV

Hay nakoo naman talaga!! Bat nangyayare to? Andito kami ngayon ni punyetang james sa principal's office dahil naabutan kami ni sir kanina na nag-aaway. Bat kase nakita ko pa at sinabi ko pa sa uto-uto niyang kapatid na demonyo siya. Di ko naman din kase alam na may kapatid pala tong hinayupak na to, kahit ang tagal ko na tong kilala ni minsan di ko nabalitaan na may kapatid to.

"What are you looking at? Alam ko namang ang gwapo ko" confident niyang sabi. Tangina ang hangin naman netoooo~ hoo juskooo po!
"Ha? kapal mo! Gumising ka nga! Tinitignan ko lang yung pisngi mo namumula pa rin kase" natatawang sabi ko.
"Sino ba may kasalanan nito ha? Sino ba sumampal saken? tsk " inis niyang sabi.
" Oh c'mon! You deserve it, kulang pa nga ata yan eh gusto mo isa pa sa kabila naman para pantay?" pang-iinis ko
" Eh Gago ka pala eh!" susuntukin sana niya ako ng biglang nagsalit si sir-------

"Hey the two of you, di ba talaga kayo titigil ha? You are not kids anymore, remember hindi na kayo gradeschool or high school student. Wake up! Daig niyo pa mga bata na naagawan ng kendi sa bangayan niyong dalawa." pangangaral ng aming prof.

"Sorry po sir" sabay naming sabi kay sir.
"Ayoko ng makikita ko pa kayo dito sa office ko sa susunod ha? Tigilan na ang away, why can't you just be friends?
"N-no" sabay naming sagot kay sir
"And why? Makakasama niyo ang isa't isa ng four years and gusto niyong mag-away na lang sa apat na taon na yun? Instead of making trouble, why cant you make happy memories as friends until it develops to as lovers?" sabi ni sir
"S-sir? sabay naming sigaw kay sir
" Relax! Im just joking, but im sincere sana maging friends na kayo! At bawasan ang ka negahan! Oh siya maiwan ko muna kayo ha" sambit ni sir sabay umalis.
Napaisip ako sa sinabi ni sir, ayoko naman talagang mag away kami ni james. Ayokoong sa paglipas ng mga araw my love for him will transform into anger. Pero kase sobra siya kung makapang husga. Im only human. Nasasaktan. Napapagod. Hindi naman kami magkaiba pero di ko alam baket ganun siya saken!😭 bigla na lang tumulo ang luha ko.
" What are you crying at?" rinig kong sabi niya na parang may halong pag-aalala. Eto na naman ako umaasa!
" Its none of your business" yun na lang nasabi ko sabay alis sa office ni sir.

James POV

Sabagay tama naman yung sinabi ni sir kanina, why cant we be friends ni mitch? Well after all matagal na naming kilala ang isa't isa. Nabigla lang ako sa nasabi ko kanina kay mitch, nung nakita kong hinalikan siya ni trevor sa cheeks. Parang nag init bigla yung ulo ko. Kasabay din nun nung bigla na lang ako napasigaw sa harap ng klase na alam kong ikinagulat nilang lahat. Nagulat lang ako sa ginawa sa kanya ni trevor.
Nang makita ko si daniel kanina ay natuwa naman ako na may halong inis paano ba naman kase siya lang lagi ang napapansin sa bahay, ako na nga tong laging may achievements sa school pero wala lang sa kanila mom and dad siguro kase nasanay na sila kase simula grade school consistent honor student na ako. At andun yung pressure kase sa tuwing may bababa akong grade yun ang lagi nilang napapansin samantalang yung kapatid kong si daniel kahit may 10 points siyang mali sa test ay natutuwa na sa kanya sila mom and dad. Pero pagdating saken kahit isang mali lang ay ikinagagalit na nila. Ako nag-uuwi ng madaming medals galing sa mga achievements ko sa school pero ang napapansin nila baket hindi ko nakuha lahat? Pero pag kay daniel kahit isang medal lang ang sa kanya ay tuwang tuwa na sila. Nakakaputang ina diba? Sino ba namang anak ang matutuwa dun? Minsan naisip ko kung anak ba talaga nila ako? Ni hindi nga nila ako mabigyan ng time. Pero sa company at kay daniel lagi silang merong oras. Nakakatampo lang. Siguro kanina lahat ng hinanakit at galit ko sa mga magulang ko ng nakita ko si daniel ay nabuntong ko lahat kay mitch kaya nagbitiw ako ng masasaket na salita sa kanya. Kitang kita ko naman kanina na umiiyak siya pero kahit di niya sabihin alam kong yung nangyare at nasabi ko kanina ang dahilan nun. Kaya naman nagi guilty ako sa nagawa ko. Paano ako makakabawi sa kanya? Haysst help me lord!

Trevor's POV

OMG! may exposure na ako sa story na toh! Thanks author😉. (Enebe nemen trevor wag mo kong papakelegen marupok ako! At wag mo din akong jojowain may dandruff ako! HAHAHAHAHA charot harot harot ni author. Lets get back to the story!😂)

Nakita ko si mitch na lumabas sa office ni sir cruz. What umiiyak ba siya?
"Mitch what happen? Why are you crying?" sabi ko sa kanya.
"Uyy trevor ikaw pala! Hoy gago ka may kasalanan ka pa pala saken" sabay suntok sa braso ko.
"Akala mo hindi ko makakalimutan yung ginawa mo ha? Bat mo ginawa yun ha?" inis niyang sabi.
Haysst ang cute niya pa rin talaga...
"S-sorry mitch, sorry talaga" yun na lang nasabi ko pero ansarap talaga nung cheek niya hehe.
"Balakajan" irap niya saken
"Wait you didnt answer my first question are you crying?" pag-aalala kong tanong.
"H-ha? Ako umiiyak? NO WAY, napuwing lang ako ang alikabok kase dun sa office ni sir kaloka!" depensa niya
"Ahh ganun ba? Sige ha. At sorry ulit sa nagawa ko kanina. I just can't control myself. " sabi ko

Mitch's POV

Nakakagulat naman to si trevor he can't control himself in what?
" What do you mean you can't control yourself?" pag uusisa ko
Kinakabahan ako habang inaabangan ko yung sunod na sasabihin niya. Is he still have a feelings for me? Charot assumera ako masyado. Pero ang bilis ng tibok ng puso ko.
"I still like you, mitch. Hindi naman talaga kita nakalimutan eh. I thought na kapag umalis ako at mag stay sa US makakalimutan na kita, but i was wrong all the time iniisip kita. Namimiss kita but wala akong magawa kase gusto kong mag move on sayo. It was soo painful when i confess to you but you resist kase you said na you like james so I distance myself for your happiness. I dated girls and flirt with them pero whenever they kisses me or touch me i was imagining that it was you. Ganun kalala yung tama ko sayo mitch. I decided to came back para makita at makasama kang muli. I know I left without saying goodbye, it was wrong. But that time binalot ako ng saket. But when I saw you again it seems like all that pain were healed. Please give me a chance mitch to prove my love to you. I didn't expect any response but just let me show to you how much i love you. Pleaseee!" mahaba niyang paliwanag.

Sobrang natamaan ako sa sinabi ni trevor, ganun niya ako ka gusto? What is special with me na nakita niya? Pero bibigyan ko nga ba siya mg chance? I like james so much. Pero why not diba? Baka ito na rin yung way para makalimutan ko na siya, dahil hindi niya naman ako pinapansin. Is this the sign lord?
Mamaya pa ay may nagsalita-----

"Huwag, wag mo siyang bibigyan ng chance!" rinig kong sabi ng isang pamilyar na boses.
"I-ikaw?" sabay naming sambit ni trevorr.

ITUTULOY----

AUTHOR'S NOTE:

OMG! sino kaya yung lalaking yun? Abangan~
Sorry po medyo maikli yung update ngayon! Next update bawi ako! Promise☺☺☺.
Btw, thank you nga po pala sa lahat ng nagbasa ng story na to. Thank you sa time niyo🙂. At the first week of my story wala pa talagang nagbabasa. I thought nasayang yung effort ko na magsulat, pero time pass by. May nakita na akong nagbabasa. Kahit konti pa lang kayo that was very satisfying na makitang may nagbabasa sa story mo. Thank you guys! I will strive more at gagalingan ko pa lalo sa bawat updates. Thank you! Love yah all❤😘.
I will accept all of your comments. Even if it is good or bad. I will accept all of it. Thank you!😉❤