Baekhyun kapıda annesinin ona sarılmasını bekliyordu. Baekhyun sarılmıştı ama annesinden bir karşılık bulamamıştı.
"Annem ben elini öpmeye geldim" annesi bir şey demedi. Baekhyun çocuklarını önüne getirip gösterdi.
"Bak torunların" annesi bakıp gülümsedi. Boylarına göre eğilip yüzlerini okşadı.
"Tamam hadi geçin içeri" baekhyun bavulunu indirmemişti. Annesi kabul de etmeyebilirdi.
"Anne konuşalım mı biraz? Babam nerde?" Baekhyun annesinin karşısına oturdu.
"Çocuklar hadi siz salona gidin oyun oynayın" annesi onları gönderdikten sonra baekhyuna döndü.
"Baban seni burda görürse ne olur biliyor musun?" Biliyordu. Yine bağırıp çağıracak kapının önüne koyacaktı.
"Ama bu sefer barışmaya geldim" baekhyun annesinin elini tutmak istedi ama annesi geri çekti.
"Sen bizi ezdin geçtin baekhyun. Seni affetmemizi bekleme" baekhyun gözlerinin dolduğunu hissetti. Yukarıya bakarak geri gönderdi.
"Ama annem kaç yıl oldu. Ben sizi çok özledim" baekhyun gözünden akan yaşa engel olamadı.
"Ben kabul etsem baban kabul etmez baekhyun. Lütfen baban gelmeden git burdan hadi" annesi ayağa kalkıp arkasını döndü.
"Peki anne peki" baekhyun ikizleri giydirip evden çıkardı. Arabaya bindirirken babası görünmüştü. Hemen yanına gitti.
"Babam baba" sarılmak için yeltendiğinde adam geri gitti.
"Sen benim oülum değilsin baekhyun git burdan!" Bağırdığında ikizler koşarak yanlarına gitti.
"Anne neden bağırıyor sana?" İkizler bacağına sarılıp annelerini korudu.
"Bir de çocuk mu doğurdun. Daha fazla utandırma beni ve defol burdan!" Baekhyun duyduğu ağır laflara dayanamayıp çocuklarını arabaya bindirdi. Kendinde yerine geçip arabayı çalıştırdı. Hızla ordan ayrıldı.
"Anne onlar neden sana bağırıyorlar? Neden istemediler bizi" yoona konuşunca baekhyun un ağlaması daha da şiddetlenmişti.
"Sormayın bir şey çocuklar uyuyun" baekhyun çocukları başından savıp yoluna baktı. Evine gidip yatapına yatıp uyumalıydı. Yoksa kendine gelmeyecekti.
Evin önüne gelip arabayı park etti. Kapıda bir kadın bekliyordu. Baekhyun şaşkın ifadeyle çocuklarını indirip eve soktu. Kapıyı kapatıp kadının yanına gitti.
"Buyrun birine mi baktınız" kadın gülümseyip adamı süzdü.
"Baekhyun sensin galiba" baekhyun kaşlarını çatıp sarışın kadına baktı.
"Evet benim" kadım duvara yaslanıp ellerini önüne koydu.
"Ben kimim biliyor musun sen?" Baekhyun şaşkın bakışlarla adama baktı.
"Bilmem mi gerekiyor?" Kadın gülüp adamı baştan aşağı süzdü.
"Kesinlikle bilmen gerekiyor. Chanyeol'ün karısıyım" baekhyun chanyeol kelimesini duyunca donup kalmıştı. Sarışın kadın gülüp adamın omzuna dokundu.
"Bak ne dicem. Bence sen aşık olmayı bir daha deneme. Yine kaybedersin. Ve ayrıca kocamdan da uzak dur. Biz harika bir aileyiz" baekhyun kendine geldiğinde kadına bir gülüş attı.
"Sen kim oluyorsun da beni tehtid edercesine konuşuyorsun. Hangi hakla? Bana diyorsun da sen kimsin diye sen benim kim olduğumu biliyor musun? Ben chanyeol'ün ilk aşkıyım. Her şeyiyim. İlkiyim. Her şeyi ilk bende anladı gördü o. Ondan ikiz çocuklarım var. O benim 5 yıllık sevdam peki sen neyisin? Neyin oluyor? En önemlisi seni seviyor mu?" Kadın sinirle ayağa kalkıp adama baktı.
"Chanyeol seni unuttu. Sende onu unutacaksın. O senin için bitti artık bunu o kalın kafana sok baekhyun. Chanyeol bana aşık"baekhyun gülüp arkadan gelen adama baktı.
"Shin hye! Senin burda ne işin var!" Kafın arkasını dönüp kocasına gülümsedi.
"Hoş geldin birtanem. Bizde tam seni konuşuyorduk. Değil mi baekhyun"chanyeol baekhyun'un yanına gidip sarıldı.
"Ben seni seviyorum ona inanma sakın. Sana gelicek olursak shin hye. Sen kim oluyorsunda baekhyun'u rahatsız ediyorsun? Hangi hakla? Bana bak ondan uzak duracaksın ve yakımda boşanıyoruz. Sen bittin artık benim için. Şimdi giebilirsin."
-pohibohi-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
níchts || chαnвαєk
Romance✎Poi Yapım Sunar İki yıl önce çok mutlu bir aileydi ikili. Gözleri aşklarından başka bir şey görmüyordu. Ama chanyeol bir gün onu bırakıp gitmişti. Aşklarını sevgilerini heba etmişti. Ve o gün çalınan kapı ve karşı karşıya kalan ikili. © Tüm hakla...
