Baekhyun adamın dediği son şeyle kahkaha attı. O kadar şeyden sonra başkasını sevemezsin diyordu.
"Sanane" sakince yanıtladı.
"Ne demek sanane! Ben geldim baek benden başkasına bakamazsın duydun mu beni!" Eliyle yüzünü sıkıp geriye attı.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen! Dövecek misin bide! Polis çağırmadan git burdan!" Chanyeol aldırmayıp yukarı çıktı.
"İyi geceler canım" baekhyun sinirden köpürüyordu. Hangi hakla böyle davranabiliyordu.
"O odaya giremezsin! Git aşağıda uyu" chanyeol üzerindeki pantolon ve tişortu çıkarıp yatağa girdi.
"Üzerini giy ne yapıyorsun sen ya" baekhyun eliyle gözlerini kapatmış adamın yorganın altına girmesini bekledi.
"Hadi gel de uyuyalım baekhyun eski zamanlarda ki gibi " baekyun mecbur kabul etmek zorundaydı. Kıyafetlerini alıp banyoya gitti.
"Anlayamıyorum gerçekten anlayamıyorum" banyodan çıkıp telefonunu eline aldı. Yatağına girip kurcalamaya başladı. Chanyeol'ün arkası dönüktü.
Yeni tanıştığı chang-wook ile konuşuyordu. Yanında hareketlenme hissedince chanyeol'ün uyumadığını fark etti.
"Kiminle konuşuyorsun sen?" Telefona bakmak için uzanınca baekhyun geri çekti.
"Seni ilgilendirmez" chanyeol elinden telefonu alıp mesajlara baktı
"Demek yeni sevgilin bu." Baekhyun geri alıp konuşmaya devam etti.
"Uyuyacaksan uyu yoksa defol git odamdan" chanyeol baekhyun'u geri kazanmaya niyetliydi. Bırakmayacaktı peşini.
"Gitmiyorum" baekhyun'un bel kısmına sarılıp kollarını da bacaklarına sardı.
"Çek şu ellerini üzerimden iğreniyorum" daha sıkı sarıp sarmaladı adamı.
"Hayır kokunu özlemişim" baekhyun pes edip konuşmayı bıraktı.
"Bu sevgilin şu an ki halimizi görse sence senin yüzüne bakar mı?" Baekhyun sinirle gözlerini kapatıp nefesini verdi.
"Uyuyacaksan uyu dedim sırf çocuklar için bir şey demiyorum ama yarın burda olmayacaksın. Eve dahi almayacağım çünki seni çekemem hele de o iğrenç yüzünü hiç çekemem" chanyeol kaşlarını çatıp adama baktı.
"Benden bu kadar çok mu nefret ediyorsun?" Baekhyun telefonunu kapatıp kenara koydu.
"Farkına varman ne hoş" chanyeol oturur pozisyona gelip adama baktı.
"Neden peki? Neden bu kadar nefret ediyorsun gittim diye mi? Evet gittim ama geri geldim. Sizi özledim ve geri geldim" baekhyun gülüp konuştu.
"Özlemek? Pardon ama bu kavram senin için geçerli değil. Çocuklar her gün bana babamızı özledik diye ağladılar. Ben de diyemedim ki babanoz bizi terk etti. Hala hangi yüzle özledim diyorsun. Çocuklar seni görmeden tanıdılar. Hisleri ne kadar kuvvetliyse artık. O yüzden sakın bir daha bana ve çocuklarıma özledim deme. Senin gibi bi babaları yok onların." Chanyeol gözlerindsn akıttğı yaşları elinin tersiyle sildi.
"Çok pişmanım. Affet beni" adamın elini turman istedi fakat baekhyun geri çekildi.
"Artık ssnin için ağlayamıyorum bile. Her hücrenden nasıl nefret ettiysem göz yaşlarım akmak istemiyor. Pişmanlık fayda etmez chanyeol. Seni affetmemi ise sakın bekleme benden. Çocuklarımın aklı şu an yetmiyor o yüzden seni babaları olarak görüyorlar. Şunu da aklına sok onlar senin çocukların değil. Asla da olmayacaklar. Mutlu bi aile bekleme. Hatta aile olmamızı hiç bekleme" chanyeol bir şey demeyip kalkıp üzerini giydi. Evden girmişti. Bu sözler üzerine ne diyebilirdi ki?
Elleri cebinde sokakta dolaşmaya başladı. Hata yapmıştı onları bırakmakla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
níchts || chαnвαєk
Romance✎Poi Yapım Sunar İki yıl önce çok mutlu bir aileydi ikili. Gözleri aşklarından başka bir şey görmüyordu. Ama chanyeol bir gün onu bırakıp gitmişti. Aşklarını sevgilerini heba etmişti. Ve o gün çalınan kapı ve karşı karşıya kalan ikili. © Tüm hakla...
