"Ayrılın dedim size!" Kadın ikilinin üzerinden yorganı çekti.
"Anne çık odamdan ne oluyor!" Baekhyun chanyeol'ün arkasına sinmişti. Kadın çok kötü bakıyordu.
"O adamı koynuna almayacaksın chanyeol. Karınla yatacaksın!" Kadın içeri girdiğinde dikkatler ona toplanmıştı. Üzerinde açık bir gecelik vardı
"Bunu kabul edeceğimi mi sandın?" Kadın baekhyun'a uzanacakken chanyeol engel oldu.
"Ona sakın dokunma ve odamdan defolun!" Kadın karısını yanına çekip karşısına dikti
"Senin karın o değil! Al karını ve uyu! Daha fazla böyle devam edersen üzerindeki her şeyi alırım beş parasız kalırsın!" Chanyeol annesinin bu tehtidine şaşırmıştı.
"Oğlunu bu şekilde tehtid mi ediyorsun sen?" Kadın gözlerini kısıp parmağını oğlunun göğsüne batırdı.
"Evet chanyeol şimdi karını al koynuna ve uyu" chanyeol sinirlenmişti. Baekhyun ile olmak istiyordu.
"Hayır! Yürü baekhyun" chanyeol çocukların odasına da gidip onları kucaklarına aldılar. Birlikte evden çıkacakken babaanne gözüktü.
"Chanyeol nereye oğlum?" Chanyeol çocukları kanepeye koyup yanına gitti.
"Bitti babaanne. Burda ne bana ne de onlara yer var. Annem beni tehtid etti babaanne. Beni beş parasız bırakmakla tehtid etti. Hala burda kalkmaya devam edemem" babaannesi chanyeol'ün elinden tutup gözlerine baktı.
"Tamam oğul tamam. Siz eski evinize geçin bu gecelik yarın size güzel bir ev alalım orda kalmaya devam edin tamam mı? Burda güvende değilsiniz" chanyeol babaannesine sarılıp geri çekildi.
"Hadi gidiyoruz" baekhyun adamın elinden tutup dışarı çıktı.
"Chanyeol doğru bir şey mi yaptık?" Dedi adam.
"Evet bebeğim doğru bir şey yaptık. Babaannem hayatta olduğu sürece bize hiç bir şey olmaz sen lafana takma olur mu?" Baekhyun çocukları arabaya oturtup kendide yerine geçti.
"Hadi bakalım annem bundan sonra ne yapacak?" Baekhyun kollarını karnına sarmıştı. Bebeği aklından çıkmıyordu. Ya ona bir şey yaparlarsa. Ya ona zarar verirlerse.
"İyi misin bitanem" dedi chanyeol.
"İyiyim chanyeol sadece uyumak istiyorum" baekhyun kafası yerde konuşmuştu. Chanyeol yine onun konuşmak istemediğini anlamış olacakki üstelemedi. Her üstelediğinde bir pürüz çıkıyordu çünki.
"Hadi bakalım geldik. Baekhyun sen yatır bende arabayo park edip geliyorum" baekhyun çocukları alıp eve girdi. Onları yataklarına yatırdıktan sonra aşağı inip chanyeol'ü bekledi.
"Geldim meleğim" adamın saçlarına öpücük kondurup gözlerine baktı.
"Hadi gidelim kapıyı kitlede" chanyeol kitleyip adamın yanına oturdu.
"Uykusu mu gelmiş benim miniğimin bakalım" baekhyun adamın kolunun altından kafasını kaldırmış gülümsemişti.
"Evet uykusu geldi hadi uyut beni" heycanla yatağa girdiğinde chanyeol de yanına yatıp göğsüne yatmasına izin verdi.
"Sen evde olanları takma kafana anlaştık mı? Annem biliyorsun seni en baştan belli istemiyordu ama artık kabullenmek zorunda" baekhyun eliyle adamın kolunda daireler çiziyordu.
"Umarım chanyeol. Ben de bugün annemlere gittim sabah erkenden. Yine ve yine reddedildim sence ailelerimiz neden böyleler? Neden aşkımıza sevgimize saygı duymuyorlar?" Baekhyun üzülmüştü. Tek istediği huzurdu.
"Geçecek bitanem. Hepsi geçecek. Bunları bebeklerimize yansıtmamaya bakalım olur mu? Onlar zarar görmesin." Haklıydı. Gelecekleri için onların bu yaşları çok önemliydi.
"Haklısın chanyeol. Tamam ama ya başkası onlara bişi yaparsa. En çok da ilerde doğacak olan bebeğimiz için korkuyorum. Ya ona bir şey olursa?" Chanyeol de korkuyordu ama baekhyun'a belli etmemek için elinden geleni yapmaya çalışacaktı.
"Ona ne yapabilirler ki bitanem. Ben artık senin sizin yanınızdayım. Hadi sen bunları düşünme ve uyu. Bebeğimizin de dinlenmesi gerek değil mi?" Baekhyun gözlerini kapatıp huzur bulduğu kokuya teslim etti kendini.
-poinemi-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
níchts || chαnвαєk
Romantizm✎Poi Yapım Sunar İki yıl önce çok mutlu bir aileydi ikili. Gözleri aşklarından başka bir şey görmüyordu. Ama chanyeol bir gün onu bırakıp gitmişti. Aşklarını sevgilerini heba etmişti. Ve o gün çalınan kapı ve karşı karşıya kalan ikili. © Tüm hakla...
