níchts || chαnвαєk

19.bölüm

1 ay sonra

Bir ay geçmişti olanların üzerinden. Ne baekhyun ne de chanyeol o gün olan olayı bir daha konuşmuşlardı ne de gerek duymuşlardı. Mutlulardı. Hiç kimse onlara bulaşmamış ayrılmak için zorlamamıştı. Baekhyun zor toparlanmıştı. Eskisi gibi olamıyordu ama geçmişti zorda olsa geçmişti.

"Baekhyun bebeğim ne yapıyorsun bakalım" chanyeol mutfakta yemek yapmakla uğraşan adamın arkasından sarılmıştı.

"Evdeki canavarları doyurmak için yemek hazırlıyorum." Gülüp konuşmuştu.

"O canavarlardan biri ben mi oluyorum?" Boynundan öpüp geri çekildi.

"Evet sen oluyorsun channie" geriye dönüp kollarını adamın boynuna sardı.

"E gel yatak ta da göstereyim sana canavarlığımı" baekhyun kahkaha atıp adamın dudağına bir öpücük kondurdu.

"Sapık kocam benim. Ne var sanki arada böyle kocana romantik olsan hep aklın orda" chanyeol adamın kulak memesini ağzına alıp emdi.

"Sen gel de ben seni yatakta romantik ederim" baekhyun adamı kendinden ittirip yemeğe döndü.

"Hayır channie dur çocuklar falan var zaten geceyi bekle kocacım" chanyeol salona gidip yerde oynuyan ve koltukta uyuyan bebeğine baktı.

"Kızlar sessiz olun bak kardeşiniz uyanırsa eğer anne kızar" ikizler ellerindeki bebeklerini alıp yukarı çıktılar. Chanyeol çalan kapıyla ayaklanıp kapıyı açtı. Karşısında annesi ve karısı vardı. Üzerlerinde doğru düzgün kıyafetleri yoktu.

"Ne işiniz var sizin burda?" Chanyeol onları içeri almayacaktı tabii. Onları sahiplenmek gibi bir niyeti asla yoktu. 1 ay önnce babası annesinin ve gelininin bu yaptığını öğrendiğinde şok olmuş onları o da hayatından çıkarmıştı.

"Chanyeol biz özür dilemeye geldik. Bizi affetmen için geldik" chanyeol gülüp dışarı çıktı. Baekhyun onları görürse üzülebilirdi.

"Sizi affedeceğimi sanmayın. Bir canlının canını aldınız. Bu kolay affedilir bir şey değil. Baekhyun sizi burda görmesin hemen gidin" karısı kolundan tutup çekti.

"Bari bir kere de olsa oğlumu göreyim chanyeol lütfen. Onu bana göster" chanyeol pes edip içeri girdi. Koltukta yatan bebeği alıp dışarı çıkardı.

"Hemen gideceksiniz" kadın kucağına alır almaz kokusunu içine çekti.

"Annem. Çok özlemişim seni" yanağına öpücükler bıraktı. Chanyeol bebeği geri alıp omzuna yatırdı.

"Şimdi gidin burdan. Baekhyun hala o yaptığınız şeyi unutamadı. Sizi görmesin" annesi torununun başını okşayıp öptü.

"Eminim baekhyun bir şey demeyecektir chanyeol lütfen onunla da konuşalım" chanyeol sibirleniyordu.

"Hayır dedim. Lütfen gidin artık burdan" chanyeol içeri girecekken baekhyun kapıda gözüktü.

"Chanyeol kim gelmiş" baekhyun kadınları görünce kaşları çatılmıştı. Onları uzun zaman sonra görüyordu. Rezil haldelerdi.

"Neden geldiniz?" Dedi sessizce. Boğazına yine bir yumru oturmuştu.

"Özür dilemeye geldik baekhyun affet bizi" baekhyun elini tutan kadından elini çekip bebeği kucağa aldı.

"Ben size bir kere güvendim. Onda da hata yaptım. Lütfen gidin burdan. Tahammül edemiyorum" baekhyun bebekle birlikte içeri girdi. Chanyeol kapıyı yüzlerine kapatıp içeri girdi. Çocuğu yatıran adama arkasından sarılıp boynundan öptü.

"Bebeğim" adam sesini çıkarmamış sadece susuyordu.

"Yapma böyle bitanem hadi bak bi bana" baekhyun dinlememiş karnındaki ellerin üzerine ellerini koymuştu.

"Çıkalım mı dışarı biraz. Temiz hava alman için" boynuna burnunu sürtüp konuşmuştu.

"Gerek yok chanyeol" arkasını dönüp boynuna sarıldı. Chanyeol ağladığını boynuna düşen damlayla fark etmişti.

"Peki bakalım gel oturalım biraz" chanyeol adamı kucağına alıp oturttu. Baekhyun boynundan ayrılmamıştı.

"Ağlamak yok demiştik değil mi?" Baekhyun yüzünü daha da gömüp bir şey demedi.

"Tamam ama bana bi bak. O gözlerinden bie damla yaş akmasın" adamı kendinden uzaklaştırıp eliyle yüzündeki yaşları sildi.

"Bebeğimiz için ağlama sevgilim. O seni şu an görüyordur. Onu üzmeyelim lütfen" baekhyun kafasını sallayıp adama tekrar sarıldı.

Tek dayanağı chanyeol'dü

-poinemi-