The Child

CHAPTER 3

MORNING CAME... Naging malamig na ang pakikitungo ni Alex saakin...

Matapos ang gabing iyon hindi ko na nakitang lumapit at nakipaglaro siya kay Lhira at hindi ko maiwasang masaktan sa tuwing nakikita ko ang pagtanggi nito sa anak namin...

He's being cold on us... At hindi ko iyon matanggap.. Okay na sa akin na ako na lang ang ganunin niya.. Huwag naman na sana pati si Lhira dahil wala naman itong kasalanan...

Its been a week since nangyari ang argumentong iyon at simula ng gabing iyon ay naramdaman na namin ang tuluyang paglayo niya.. Ilag na siya at hindi makausap...

I try my best to create a great conversation with him but he refuse to have dahil laging dead end ang isasagot niya sa mga itatanong ko... Not giving me a chance to talk to him nicely, laging may period na ang sagot niya at ibig sabihin niyon hindi na ako maaaring magsalita la dahil tinatapos na niya ang usapan...

At heto nga... Nakatanaw ako mula sa veranda ng aming silid at mula sa aking kinatatayuan ay kita ko ang paglapit ni Lhira sa ama bitbit ang mga school achievements nito na nais daw nitong ipakita sa ama...

Lhira is 7 years old at kasalukuyang grade 1 na... I can see her smart and intelligent child... Kaya alam ko na sa oras na malaman niyang may mali sa amin ni Alex alam kong madali niya iyong mauunawaan.. And in the process.. Pwede siyang masaktan.

Habang si Alex ay nakaupo sa bench sa harap ng lamesa kung saan nakapatong ang laptop nito at mga files na marahil ay mga paper works ng kumpanya namin...

Kita ko ang paghinto saglit ni Lhira ilang distansiya mula kay Alex at bahagyang huminga ng malalim bago tuluyang lumapit sa ama...

Naningkit ang mata ko at pinanood ang susunod nitong gagawin.. I saw her extend her little arm that holding her achievements... Kita ko ang paglingon ni Alex saglit dito bago muling ibalik ang tingin sa ginagawa habang bahagyang nagsalita na marahil hindi ko man narinig alam ko na kung ano ang sinabi nito na dahilan kung bakit bagsak ang balikat at maiyak-iyak na umalis si Lhira...

"Sorry Im busy baby later please."

Ayan ang eksaktong sinasabi niya sa ilang attempt ni Lhira na lapitan siya...

And im so done watching him ignoring the efforts that Lhira trying to show him...

Is this the way he rebel dahil hindi ko siya pinayagang basta nalang umalis?.. Is this? Bakit sa bata niya ibinubunton? Bakit hindi saakin?...

Dali dali akong bumaba at tinungo ang kinaroroonan niya... Hindi man lang ito nag-angat ng tingin ng maramdaman ang presensiya ko... Tila ineexpect na nito na pupunta ako and i hate him for being like this...

"Whats wrong with you?!"singhal ko na dito dahil hindi ko na napigilan pa... Im in my limit right now...

"What?"tanong nito sa mababang tono habang tuloy pa din sa pagpindot sa laptop nito... Hindi ko alam kung maaasar ba ako sa ganitong akto niya pero alam ko na nagpupuyos na sa galit ang kalooban ko sa ginagawa niyang pag-ignora sa amin ng anak niya...

"Bakit hindi ka man lang magpakita ng interest sa mga pinapakita ni Lhira? Ano bang problema mo?!"inis kong tanong dito... Bahagya lang itong nag-angat ng tingin sa akin...

Nanunukat o nang-aasar ito kung tumingin sa akin...

"What would you expect? I did beg right pero hindi mo ako pinagbigyan do you think matutuwa pa ako na manatili dito?"tanong nito sa nang-uuyam na tono..

That is when my tears already fall..

"Thats it? Iyan ang dahilan kung bakit natitiis mong ignorin ang effort na binibigay ng anak mo?"tanong ko dito.. He remain silent as if waiting for me to say more...

"kung galit ka sa akin wag mo na siyang idamay Alex! Anak mo iyon kahit bali-baliktarin pa natin ang mundo naiintindihan mo?!"bulyaw ko dito dahil hindi ko na natiis pa.. My own emotion eating me already dahilan para magbreak down na ako kaagad...

Tumayo ito at pabagsak na isinara ang laptop nito na hindi ko alam kung nasira na ba dahil sa impact nito...

"You know what Liyah?! Pagod na ako na kasama ka! Pinipilit ko na tiisin ang mag-ina ko para kay Lhira kaya heto andito ako ngayon kasama ka.. Pero kulang pa din pala"sabi nito na siyang dahilan para matigilan ako...

Mag-ina ko...

Mag-ina ko...

"B-Buntis si Micha?"hindi makapaniwalang tanong ko dito... Tears started to blur my
Sight pero hindi ko pwedeng hayaan na hindi ko makita ang reaksiyon nito and by the look of him walang bahid ng panloloko doon kundi purong kaseryosohan lang...

"Yah... Don't act as if hindi mo alam.. Alam kong alam mo na buntis siya!"nang-uuyam nitong sabi...

I did what i want to do right now...

I slap him really really hard...

"How dare you! Alam mong kasal ka ng tao nagawa mo pang bumuntis ng ibang babae?!"bulyaw ko dito at marahas na tinulak ko siya...

"Nag-iisip ka man lang ba ha?! Ano nalang ang mararamdaman ni Lhira?!"puno ng hinagpis kong sabi dito at hinampas hampas siya sa dibdib niya...

Durog na durog na ang puso ko mas may ikadudurog pa pala ito sa mga malalaman ko...

Hindi ko napaghandaan ang pagtulak nito saakin dahilan para matumba ako at mapaupo sa sahig...

"Lhira! Lhira! Bullsh*t! Puro nalang ba iyong bata ang gagawin mong dahilan para hindi kita iwanan ha?!" Bulyaw nito at kita ko ang purong galit sa mata nito... I look at him in disbelief...

"Pinabayaan ko si Micha at ang anak namin kasi sabi mo dito ako kasi kailangan nandito ako para hindi magtaka si Lhira.. Bakit? Natatakot ka na malaman niya na hindi naman talaga natin mahal ang isat isa? Ha?! Natatakot ka na malaman niya na kaya lang tayo kinasal kasi nabuntis kita?!" Gigil nitong tura...

Right there... Alam ko na wala na... Alam ko na doon palang sira na ang lahat...

I know Lhira was behind the door at nakasilip... Alam ko na narinig niya lahat... And i saw... I saw how her eyes widen on surprise on what she heard... How her cute innocent eyes filled with tears because of what she find out...

My daughter..

Was hurting...

Because of us...

Her ungrateful parents...