"พะ..พี่ยุนกิ พี่จะทำอะไร! ปล่อยนะ" คุณพยายามขัดขืน"จะว่าไปเธอก็สวยไม่ใช่เล่นเลยนะ อยากเลือกหลานเขยให้คุณอาได้เร็วๆมั้ยล่ะ" ยุนกิกระตุกยิ้มขึ้นก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากของคุณ
จูบที่ร้อนแรงของยุนกิมอมเมาคุณ แต่คุณนึกได้ว่าคุณอยู่ใต้ร่างของเขาคุณจึงพยายามผละออกแต่ยิ่งคุณขัดขืนเขายิ่งรุนแรงมากขึ้น ยุนกิผละออกชั่วขณะเพื่อให้คุณหายใจ
"!!! พี่ไม่ได้ใส่เสื้อหรอคะ!!" คุณมองเห็นผิวขาวๆกับกล้ามท้องแน่นๆทำให้คุณตะลึง
"ก็เห็นแล้วนี่ งั้นขออีกรอบแล้วกันนะ พี่ติดใจว่ะ" ไม่ว่าเปล่ายุนกิพุ่งตัวมาหาคุณที่นั่งผิงหัวเตียงของเขาอยู่ทันที
ยุนกิกักตัวคุณเอาไว้ในอ้อมแขนและบรรจงจูบอันร้อนแรงของเขาไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเลยเถิดเกินไป คือเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของคุณออกแล้วลดตำแหน่งจูบของเขาลงไปที่ซอกคอของคุณ เขาฝากรอยสีกุหลาบนั้นเอาไว้บนซอกคอของคุณหลายรอยจนเห็นได้ชัด
"ยุนจีอ่า~ จะไปนอนห้องจินฮยองจริงๆหรอ" ยุนกิยังอยู่ในท่าเดิม กักตัวคุณเอาไว้ไม่ให้ออกไปไหน
"...ค่ะ" คุณดึงเสื้อมาปิดเรือนร่างและรอยสีกุหลาบของคุณไว้
"ไม่กลัวจินฮยองเห็นรอยหรอ"
"แล้วจะให้หนูนอนห้องพี่หรอคะ พี่น่ะอันตราย! ทั้งอันตรายต่อร่างกายแล้วก็ใจหนูด้วย!!"
"แปลว่าเราก็หวั่นไหวให้พี่บ้างแล้วใช่มั้ย?" พอพูดจบห้องของยุนกิก็ถูกไข
"!!!" ทั้ง 6 ที่ตามหายุนจีกันให้วุ่นต้องตกตะลึงกับภาพตรงหน้าที่เห็นยุนกิถอดเสื้อใส่แต่กางเกงยีนส์กับคุณที่เสื้อถูกปลดกระดุม แต่ก็ต้องตกใจมากกว่าก็คือรอยสีกุหลาบบนซอกคอกับปากที่แดงเพราะรอยจูบและรอยขบกัดของยุนกิ
"นี่มันอะไรกัน!! ไอ้ยุนกิมึงทำอะไรยุนจี!!" ซอกจินพุ่งเข้ามาในห้อง เขาโกรธ โกรธยุนกิที่ทำกับยุนจีแบบนี้
"..." คุณนั่งเงียบน้ำตาไหลพราก ยุนกิจึงดึงคุณมากอดเอาใบหน้าของคุณซุกอกแกร่งของเขาเอาไว้ทั้งๆที่เขากำลังจะตายเพราะอีก 6 คนกำลังจะฆ่าเขา
"ฮยองปล่อยชากียาของผมมานะ!!" โฮซอกจะเดินเข้ามาแย่งตัวคุณจากยุนกิแต่ยุนกิก็ยิ่งได้ใจ "พวกมึงไม่ต้องเสือก ยุนจีเป็นของกู"
ได้ยินแบบนั้นทำให้คุณเจ็บใจ "ฮึก...พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่ยุนกิ ฮึก..พี่เห็นหนูเป็นแค่ของเล่นหรอคะ" คุณเสียใจและสะอึกสะอื้นอย่างหนักคุณจึงผลักยุนกิออกจากตัวคุณอย่าแรงจนเกือบตกเตียง
"ยุนจีกลับห้องกับพี่นะ" ซอกจินพูดปลอบคุณ เขาดึงคุณขึ้นแล้วโอบไหล่คุณเอาไว้แน่นกว่าครั้งก่อน