Secert Seven [ BTS X YOU ]

12

"พี่โฮซอกกก นะคะ พาหนูไปนะๆๆๆ"

คุณดึงแขนโฮซอกมาจับไว้เขย่าไปมาเพื่อให้เขาใจอ่อน แต่อยู่ๆก็มีมอเตอร์ไซค์คันนึงมาจอดต่อหน้าพวกเขา

"ถ้าไอ้ซอกมันไม่พาไป...ให้พี่พาไปมั้ยล่ะ"

"พี่ยุนกิ..."

"เสือกว่ะยุนกิ"

"อ่าวไอ้ซอกกูพี่มึงนะ พูดงี้เดี๋ยวกูต่อยให้ฟันยุบเลยไอ้นี่"

"แล้วมึงรออะไรอยู่ว่ะไอ้เตี้ย"

"แล้วกูไปเตี้ยบนหัวพ่อมึงอ่อ /ผัวะ!/" ยุนกิพุ่งตัวไปต่อยโฮซอกอย่ารวดเร็วจนโฮซอกล้มไม่เป็นท่า

คุณวิ่งไปพยุงโฮซอก "พี่โฮซอก พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ"

โฮซอกโกรธจัดจึงสะบัดแขนคุณจนกระเด็นล้มก้นจ้ำเบ้า "โอ้ย!" เสียงร้องของคุณดึงสนใจจากคนทั้งคู่ที่กำลังจะฆ่ากันตาย

"ยุนจีเจ็บมากมั้ยลุกไหวรึเปล่า"

"ฮยอง! อย่าแตะต้องเธอนะ"

"มึงหุบปากไปไอ้ซอก มึงทำยุนจีเจ็บ มึงไม่ต้องมาพูด" พูดจบยุนกิก็อุ้มคุณเข้าบ้านทันที โดยไม่ฟังคำทักท้วงของใครทั้งนั้น

เดินเข้ามาในบ้านโฮซอกก้ไม่หยุดห้ามยุนกิสักทีจนคนในห้องต้องออกมาดู

"ยุนกิฮยอง!! ปล่อยยุนจีสักที!! จะพาเธอไปไหนครับ!"

"เสือกว่ะ" ไม่ป่าวเปล่ายุนกิพาคุณเข้าไปในห้องของเขาล็อคประตู แล้ววางคุณลงบนเตียงของเขาแล้วไปหยิบบางอย่างออกมาจากตู้ ไม่สนใจเสียงของโฮซอกที่ทุบประตูอยู่ก็ตาม

"เอามือให้พี่ดูสิ" ยุนกิขอมือคุณ

"ถลอกนิดหน่อย แล้ว...ก้นเจ็บมากมั้ย กระแทกแรงขนาดนั้นน่ะ"

"ก็นิดหน่อยค่ะ"

"งั้นนอนห้องพี่นี่แหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาห้องพี่เอง เดี๋ยวทำแผลที่มือให้"

"ค่ะ..-//-"

"พรุ่งนี้ไปเรียนใช่มั้ย"

"ค่ะ"

"ให้พี่ไปส่งมั้ย?"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ซอกจินบอกว่าจะไปส่งค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ไม่กลัวพี่ซอกจินหรอคะ"

"จะไปกลัวมันทำไม มันก็ใช้อำนาจที่ว่ามันเกิดก่อนคนอื่นใช้น้องทำนู่นนี่แถมจู้จี้เหมือนแม่อีก แม่พี่ยังไม่เข้มซอกจินมันเลยนะ"

"จริงหรอคะ"

"อืม" ยุนกิแหงนหน้ามามองคุณ "เสร็จแล้ว...นอนซะ พี่จะไปอาบน้ำ" ยุนกิกดคุณให้นอนลงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวคุณไว้

"แต่พี่คะ พี่ซอกจินบอกว—"

"นอน" ยุนกิเสียงเข้มใส่ 'จะกลัวจินฮยองอะไรขนาดนั้นวะ'

"ค่ะ.." คุณมุดตัวลงในผ้าห่มทันที