Under The Moon

Chapter 2

Necklaces

Anjey's POV

Hindi na natin kailangan pa ng tulong ng iba kung kaya naman natin ang sarili.Malakas tayong tignan pero sa kaloob looban natin ay nahihirapan na tayo.We need to be strong for our family.Pero ngayon i will be strong for my mom and for our peste sake

Hindi lahat ng tao matapang,meron ung iba na nagpapakita ng tapang at nagtatapang tapangan.Hindi ko kailangan ng tapang,dahil ang gusto ko ay maging matatag ako at ang mom ko.Hindi kawalan ang nawala kong patuloy mo lang ibangon ang sarili mo mula sa pagkakadapa.Pero makukulong ka sa sakit kung patuloy mong damdamin iyong mga masasakit na nangyari sa buhay mo.At ayukong mangyari iyon kay mom

i want her to wake up and accept the fact that dad will never be cameback.Ayukong makita siyang nahihirapan ng dahil sa pag alis ni dad,ayukong makita pang muling umiiyak si mom

Mawalan na ako ng ama at nawalan si mom ng asawa.But doesn't mean that were giving up,kung wala na si dad ako ang magtutuloy sa kung ano man ang nasimulan niya.After i graduate i will find work.Hindi man madali ang gusto ko pero sisikapin kong magawa iyon sa sarili kong kakayahan,after what happen last night.I just realize something that make my dream bigger.And my vowed?i'll keep it on myself

Magmula nong five y/o palang ako nag aaway na sila mom and dad.Saksi ako sa pag aaway nila,kahit nasa harapan nila ako.Gulong gulo ako noon kung bakit sila nag aaway,wala akong maintindihan noon.But when i was turning in seven that the they was i uderstand why mom and dad fighting,it's because of martry that dad have.And that my age when dad promised me that he will not leave me and mo.I keep that promised that he said.But last night?doon naputol iyong pinanghahwakan kong pangako ni dad.I don't want to be an emotional person,i don't want to feel any emotion nor even show my emotion.

Nabalik ako sa reyalidad ng tawagin ni Ms.Valdezar ang pangalan ko.Nagpakurap kurap ako bago nagtatakng napatingin sa kaniya.Nakita kong napabuntong hiinga siya bago umiling iling saakin,did i have something mistake??oh ghad,natulala pala ako sa oras ng classe

Tumikhim ako bago tumayo"im sorry Ms.Valdezar"walang emotion kong sabi at naupo na.Umayos ako ng upo at tumingin sa harap,bumuntong hininga nalang ulit si ms.valdezar bago ulit nag discuss

Si Ms.Valdezar nalang ang nakakaintindi ng sitwasyon ko nayom.Sa kaniya ako nagsasabi ng mga bagay na kinikimkim ko sa kaloob looban ko.Parang tinuturin ko ng ina si Ms.Valdezar,she understand me.Siya na lang ata talaga ng nakakaintindi sa kalagayan ko.Bawat pagkwento ko tungkol sa buhay ko sa kaniya binibigyan naman niya ako ng advance.Pero ewan ko kong nakaatulong iyon saakin,but still i'll thank her for listening to me

Kung mabibigyan ako ng pagkakataong maging ina siya,hindi ko sasayangin ang uportunity na iyon.She's good for advancing and she caring me and anyone

Noong una naming pag uusap ay inis at pagkairita ang ipinakita ko sa kaniya non.Minsan binabara ko siya kahit english teacher ko pa siya.Pero nong nakita kong diterminado siyang pagaanin ang loob ko at lagi siyang nandyan sa tabi ko.Hindi ako nag alinlangan pang ikwento ko ang mga masasakit na pangyayari.Pero ang nangyari kagabi ang ayokong ibahagi,iyukong marinig o maisip man muli iyon.iniwaksi ko ang mga iniisip ko ng magbell na

Nauna akong lumaba ng classroom at tyaka naglakad papunta sa likuran ng school.Hindi ko maiwasang mag alala kay mom kaninang umaga.Hindi ko halos alam ang gagawin ko sa kaniya nong oras na iyon

Napabuntong hininga nalang ako tyaka binuksan ang bag dala ko.Kinuha ko don ang headset at inisaksak sa phone tyaka ko inilagay sa dalawang tenga ko.Umupo at sumandal ako sa puno ng mangga kung saan dito ako nagpupunta kapag marami akong problema nor i just want to be alone.Napabuntong hininga ako at tyaka pinikit ang mga mata ko.

(Love Someone By:Lukas Graham is now playing)

'There are days'
'I wake up and i pinch myself'
'You're with me,not someone else'
'And i am scared,yeah.I'm still scared'
'That it's all a dream'

Sinabayan ko ang kantang pinapatugtug ko.My favorite song that was i'm twelve y/o.I don't know why this song was my favorite

'Cause you still look perfect as days go by'
'Even the worst ones,you make me smile'
'I'd  stop  the world if it gave us time'

Nakapikit at sinasabayan ang kanta.Dinadama ko ang hangin na tumatama sa buong katawan ko.Natutu akong kumanta ng dahil kay manang ester,siya ang yaya ko nong bata palang ako.Yes, nong magfive y/o ako tinuruan na niya ako.My mom didn't teach me,but it's fine with me.Oo,may kunting galit ako sa kanya dahil mas inuuna niya ang pag aaway nila ni dad kaysa sa anak niya.I want they attention before pero hindi na.Cause mang pedro and manang ester was there to give me they attention that my mom and dad didn't give me there attention.Dinamdam ko iyong mga panahong nasa school ako,na non kailangang kailangan ko sila.But what happen?they didn't attend.Sa family day namin non?That day was especial for me,but my parent didn't attend.Iyak ako ng iyak non,wala na silang oras sa anak nila.

'Cause when you love someone '
'You open up your heart'
'When you love someone'
'You make room'
'If you love someone '
'And you're not afaird to lose'em'
'You'll probably never love someone like i do'
'You'll probably never love someone like i do'

Habang kumakanta ako at nakapikit parin at bigla akong nakaramdam ng parang nahulog sa itaas.Biglang may napunta sa muhka kong,well i think dahon kasi nahawakan ko.Iminulat ko ang dalawang mata ko at ganon nalang ang panlalaki ng mga mata ko.

Dagli dagli akong napa tauo,pinambagan ko ang pwetan ko dahil baka may dumi.Napatingin ako sa lalaking nakaupo ng pandikwandrong opo habang and isang kamay ay hinihimas himas ang pwetan,at ang isang kamay naman niya ay kinakapa ata kung may dahon sa uluhan niya Nakapikit ang isa niyang mata

"What the hell are you doing here??"Tinanggal ko ang nakasaksak na headset sa tenga ko at hindi parin nawawalaang magkagulat at panlalaki ng mga mata ko.Narinig niya ba akong kumakanta?ghad wala pakong pinakikitaan na kumanta ako bukod kay manang ester

Nagtataka itong napatingin saakin at tyka napakamot sa ulo"Natutulog?"hindi iyon sabi,patanong iyon.hutang ngeni(p*t*ng ng*na).Napangiwi ako,itinuro pa ang itaas ng puno.As in what the hell!!

"kanina kapa rito?or not?"Walang emotion kong tanong.Umayos ako ng tayo ay isinabit ko sa balikat ko ang bag.Nakatingin na saakin ang lalaki na kunot noo parin at nagkakamot sa uluhan,may kuto ba siya ang kamot ng kamot?

"kanina pang first class...."sabi nito at tumayo narin mula sa pagkakabagsak ata.Ngumisi saakin ang lalaki at tyaka tinalikuran ako,nagsimula na siyang maglakad papalayo saakin"And nice voice huh,btw im hance"itinaas pa nito ang kaliwang kamay niya.Nataasan ko nalang siya ng kilay,pinag masdam ko lang ang papalayong lalaki

Ng wala na ang lalaki ay isang buntong hininga ang ginagawa ko.Maglalakad na sana ako ng may nakita ako sa nag upuan ng lalaki kanina,humakbang ako ng kaunti at yumuko para kunin ang bagay na nakita ko.Isang kwintas na may pangalan na 'C.A.' napakibit balikat nalang ako at ibinulsa muna ang necklaces na nakita ko.ibabalik ko nalang ito kapag nakita ko siya ulit,naglakad na ako at nilisan ang puno ng mangga

~~~~~•~~~~~

hi readers*kumaway*kung may gusto kayong sabihin just comment it!at kung may mali mali man po ako pakisabi nalang para ma edit ko itoh!!i really hope you'll like my story,thanks a lots