Before Anything Else (Absinthe Series 2)

Kabanata 29

Kabanata 29

Before Anything Else

The thoughts of Eion kept me up all night. Hindi rin nakatulong na naging interesado ako ngayon sa buhay niya. I fought the urge not to search his name on the internet and find more things about him. Hindi ko nga lang maiwasan ngayong alam kong mas marami pa ang mga araw na makikita ko siya ulit.

I sighed. Hinilot ko ang aking sentido habang nag-kakape mag-isa sa kusina. Adina was still sleeping in her room. Alas otso na nga ng umaga at kadalasan ay maaga siyang nagigising.

Tapos na ako sa pagkakape nang may marinig akong katok sa pinto. Kumunot ang aking noo. It's still early in the mornong kaya sino naman ang magbabalak na bumisita sa amin?

Naglakad ako patungo sa pintuan at binuksan ang pinto. Eion was standing there with his black v-neck shirt and jeans. Ang kaniyang buhok ay bahagyang magulo at ang iba'y umaalpas sa kaniyang noo. His scrutinizing gaze brought me back to the time where he was so curious about me.

My lips parted as to why he was here…in front of our apartment. Napaayos ako ng tayo at hinigpitan ang hawak sa pinto upang hindi niya makita kung ano ang nasa loob.

"Eion…" I trailed his name. Kinunot ko ng bahagya ang akong noo para ipakitang nagtataka ako kung bakit siya narito.

"Do you…need something?" tanong ko. He stood there like a tree. Hindi ko alam kung magandang bagay ba iyon para sa umaga.

" You called Snow?" aniya sa malalim na boses. My heart almost jump from its cage because of the lowness of his voice. Humigpit ang aking hawak sa pinto.

"Yeah." payak kong sagot at napatitig sa kaniyang mga mata. Tumango siya at ang mata'y lumikot sa aking mukha patungo sa aking damit. I felt conscious all of a sudden. I am wearing my usual thin strap blouse and cotton shorts. Hantad na hantad ang binti ko sa kaniya!

" I guess you know why I am here now. Tutol ka ba roon?" he asked slowly. Ang kaniyang mata'y bumalik na sa aking mukha at tila pinapalambot ako.

" H-hindi. You wouldn't be here if I told her I don't want you here." sabi ko. " Dapat kagabi ka pa umalis kung ayaw ko mang nandito ka. Snow was just worried and I am giving her a favor."

Kinagat ko ang aking labi. I should have known huh? Pupunta lang pala siya rito para pag-usapan si Snow. I have totally forgotten how he loves her that he will do everything for her.

Kumirot ang aking puso sa naiisip. Hanggang ngayon pa ba naman iyan na ang naiisip mo, ha, Forah?

Tumikhim ako. Eion made himself comfortable by looking around and back to me. Mas lalo kong inipit ang sarili sa pinto upang hindi niya makita ang loob.

"Iyon lang ba? I am a bit in a hurry. Marami pa akong kailangang gawin." I lied. The truth is wala naman akong gagawin kunng di ang tumambay sa headquarters at painitin ang puwet sa upuan.

Tumango si Eion ngunit nanatiling malamig ang titig. Is this how it was supposed to be? How we are supposed to be? Magiging estranghero na lamang ba kaming dalawa sa isa't isa habang na dito siya?

Huminga ako nang malalim. Niluwagan ko ang pinto pero hindi sapat para makita niya ang nasa loob. I fidgeted. Hindi alam kung tama ba ang aking gagawin.

" Are you done unpacking your things? Gusto mo bang mamasyal?" I bit my lower lip as I waited for him to answer. He did not contemplated. Agad kong nakita ang pagkibot ng kaniyang kilay at munting ngiti sa labi.

" I am free tomorrow. Kung gusto kong libutin ang Costa ay sasamahan kita." I offered kindly. Wala akong maramdaman kundi kaba sa aking paanyaya. Will he decline?