Before Anything Else (Absinthe Series 2)

Kabanata 33

Kabanata 33

Before Anything Else

"Friends…" he repeated the word in a menacing tone. Napangiwi ako sa isip-isip ko. Did he not like the idea? Ano ba ang matatawag sa amin kung hindi ganoon? Magkakilala lang? o talagang magkapitbahay lang?

Maybe it was the worst idea if I told him we were just neighbors. Mas lalo yata akong kakabahan kapag iyon ang sinabi ko. He might find me ridiculous if I told him that!

Umiling-iling si Eion habang nangingisi. He looked like a devil when he does it. Napasuklay siya sa buhok at napahinga nang malalim. His eyes were then trained back to me as if accusing me of something.

Kinagat ko ang aking labi at iniwas ang tingin. Then maybe he also find it ridiculous that I treat him as friends? Ano bang gusto niya?

" We are friends now, huh." aniya at mahinang tumawa. His devilous chuckle made it to my ears and I felt my insides clench. Kakaiba ang hatid nun sa akin na pakiramdam ko ay hihimatayin ako sa pagpipigil.

Tumango ako at sinubukang salubungin ang kaniyang tingin. " Ayaw mo bang magkaibigan tayo?" tanong ko, nakataas ang kilay.

" Gusto…" he drawled. Namungay ang kaniyang mata habang tinititigan ang aking muka.

" But I could change that, Zepporah." pambawi niya. The beating of my heart became scandalous. Sa sobrang lakas ng pagtiboo ay tila makakawala iyon sa aking dibdib. If it was even louder, Eion might actually heart it.

My lips parted. Hindi ko alam ang sasabihin. Right now, Eion was making it hard for me to choose between being single or being with him. Iyon ba ang tinutukoy niyang babaguhin niya?

His gaze dropped to my parted lips. His eyes became darker and darker. Kinagat ko ang aking labi dahil sa nerbyos. Tangina, ayaw ko na po. Maybe I could just run and never look back.

I heard him mutter a curse. Napasuklay sa buhok kaya naging magulo iyon. His eyes turned seductive and intense. Kung kanina ay nanginginig ang tuhod ko, ngayon ay tunaw na. Hinala ko'y baka hindi na ako makabalik sa apartment.

"W-we…" I stuttered. Tumikhim ako para mawala ang bumabara sa aking lalamunan. " We should go, Eion." sabi ko sa kaniya.

Tumango naman siya at nagtawag ng waiter. Mikey went back to us and collected our bills. Hindi ako nakaangal kay Eion nang siya ang magbayad dahil masama na ang tingin nito sa akin. Pabalik-balik ang tingin sa amin ni Mikey habang taas-baba ang kilay.

Hindi ba ramdam ni Mikey na pareho kaming tensyonado? o baka ako lang? Eion seems fine and collected while I was still dazed and nervous.

Nang makapagbayad ay tumayo na si Eion. Plano ko sanang magpaiwan at hindi na magpasama sa kaniya pabalik ngunit umuurong ang dila ko uoang magsalita. His aura became dark and heavy to me. Kinakabahan tuloy akong magsabi kung ano ang balak ko at baka sa akin maibunton ang galit.

Ano bang ikinagagalit niya? Wala naman siguro akong nasabi na ikagagalit niya. Is it the "friends' thing? Sabi niya ay babaguhin niya iyon! or maybe he chickened out and was angry because of it!

"Galit ka?" naging malambing ang labas ng aking pagtatanong. I saw how his hands balled into fist. Nakagat ko ang labi at bahagyang binagalan ang lakad para hindi kami magkasabay.

Clearly he wasn't fine and he was really mad! Ngayon ko lang siya nakitang ganito.

He stopped walking, so was I. Naging marahas ang kaniyang paglingon at nakita ko ang paniningkit ng kaniyang mga mata. He drew a harsh breath when he noticed our distance.