Her Name Is Danger [COMPLETED]

Danger X12

Danger X12

Itinaas ko ang hood ng jacket ko at kaagad na isinuot ang itim na face mask ko. Huminga ako ng malalim bago lumabas ng kotse. Iksaktong paglabas ko ay ang pagtama sa akin ng isang bola sa bewang ko. Hindi ko naman ininda iyon at hinayaan lang. Sanay na ako.

Nakayuko akong naglakad sa hallway. Hinayaan silang pagbulungan ang tungkol sa amin ni Mignus, ang paglalaban namin sa classroom at ang pagbitbit ng tauhan ni Lysias sa aming dalawa.

Masasama ang tingin, naawa, nasisiyahan. Ilan lamang iyan sa maglalarawan ng mga ngisi nilang lahat. Tahimik akong nakarating sa classroom. Wala namang masyadong tao kasi maaga pa naman. Umupo ako sa dati kong pwesto at itinungo ang ulo. Walang balak na mag angat ng tingin kahit ramdam ko ang paparaming estudyante sa silid.

Unti unting lumalakas ang ingay nila, dahan dahan na nagiging magulo ang pagligid. Hanggang sa bigla iyong tumahimik, napakunot ang noo ko.

"Let's talk." Napaangat ako ng tingin at nagtama ang tingin namin ni Mignus. His face is stoic, walang mababakas na kahit na anong emosyon.

"Anong kailangan ni Mignus sa babaeng yan?!"

"Baka may utang na dapat bayaran."

"Baka nilalandi niya kaya ganyan."

"Nasa loob din pala ang kulo."

May ilan pang napahiyaw sa klase ng malakas niyang hampasin ang lamesa ko. Mariin niya akong tiningnan na sinuklian ko lang ng blankong tingin.

"I said let's talk." Galit na banggit niya. Mababa ang boses nito na para bang nagpipigil. Tumayo ako at tiningnan siya. Tumungo naman siya sa pintuan ng silid, sinundan ko ito hanggang sa makarating kami sa mini forest. Ito yung lugar kung saan kami nag usap ni Lowell.

Nanatili akong nakatayo. Tiningnan ko siya na para bang inis na inis. Hindi ako nagkomento at nagbigay ng emosyon.

"You did it, don't you?" Unlike kanina, kalmado na ito habang nakatingin sa malayo. Nanatili akong walang emosyon at ni miski tingin ay hindi siya tinapunan. I didn't bother to talk.

Tanging ang tunog ng mga dahon na nagdadampian ang maririnig sa paligid dahil sa marahang simoy ng hangin.

"Stop this Mignus. I'm not going back." Walang emosyon na banggit ko ito. Tiningnan niya ako sa mata, I didn't even bother to look away. Ibinulsa ko ang mga kamay sa bulsa ng jacket ko at hindi umiwas ng tingin.

Ilang minuto ang nagdaan ng bigla siyang bumuntong hininga and in just a blink, his eyes were dead again. Katulad ng mga mata ko. Wala ka ng makita na kung ano doon. Ibinulsa niya ang mga kamay sa likod ng pantalon nito, not minding how messy his hair is.

"If that's what you want." His voice are way too cold that usual. Iniatras nito ang mga paa at tuluyan ng tumalikod. Napaupo ako sa isa sa mga ugat ng puno at tumingin sa malayo. I kinda feel something weird inside me. Iniling ko ang ulo at ipinagsawalang bahala iyon.

Itinaas ko na ang hood ng jacket ko at nakayukong naglakad paalis. Nakarating ako sa cafeteria at hindi na nagulat ng makitang nagkakagulo doon.

"Putangina mong gago ka!"

"Tangina tigilan niyo na to!"

"They're scary."

"It's Slytherin after all."

Pumasok ako ng tuluyan sa cafeteria. Sira sira na at magulo ang mga upuan. Hindi rin magkamayaw ang mga estudyante na nananunuod sa paligid. Walang nagtangang umawat, walang nagtangkang makialam. They just stared at them with an amusement in their eyes. Tsk. What a bunch of stupid people.

Tumungo ako sa counter pero hindi pa ako tuluyang nakakaorder ng may lumipad na monoblock chair sa akin mismo. I easily dodge it because of my fast reflexes. Hindi ako nagpakita ng emosyon habang binalingan ng tingin ang kung sino mang nambato sa akin ng upuan.

It was Hacel Andraia. That bitch. Iniwas ko ang tingi dito kasi nakakabadtrip lang ang panget niyang pagmumukha. Tiningnan ko yung abbaeng incharge dito sa cafeteria. Nanginginig ang kamay niyang iniabot sa akin ang binili ko.

"Yah! Weirdo!" Sigaw nito. Hindi ko ito pinansin at nagpatuloy sa paglalakad habang hawak ang tray. Tumigil ako sa sulok ng cafeteria. Itinayo ko ang isang upuan at doon ako umupo. I started eating and not minding them. Napaangat nalang ako ng tingin ng mapansin ang tingin nilang lahat sa akin.

I noticed na tapos ng makipagaway yung miyembro ng Slytherin. It was Phase Taddeo and Rho Gower who started the chaos. Malinaw ko pang nakikita ang lalaking pilit tumatayo mula sa labis na pagkakabugbog. I would suggest na dalhin kaagad siya sa hospital because of his situation. Sa kabila ng bugbog nitong mukha ay nakilala ko ito. He's one of my classmate in Art Class. Joshua Rosas.

Lumapit sa akin si Hacel Andraia at tinadyakan ang lamesa ko. Hindi ako nagkomento at itinuloy ko ang pagkain hanggang sa bigla nalang niya akong isubsob dito. Because of my fast reflexes, nagawa kong itukod ang mga kamay sa lamesa bilang suporta para di tuluyang humalik sa buong mukha ko ang carbonara na kinakain ko.

She forced my face down pero kinuha ko ang kamay niya at mahigpit na hinawakan. Without any emotion, tumayo ako at hindi inaalis ang tingin sa kanya. Mas lalong humigpit ang hawak ko sa kamay niya ng magsimula na itong magpumiglas.

"Let go Weirdo! Let go!" Marahas at malakas na sigaw niya pero pinilipit ko ang mga kamay niya. She's too weak for me. She screams in pain. Kitang kita ko ang sakit na nakabalatay sa mukha niya.

"Aaahh! Stop it! Let go!" Mabilis na binitawan ko ang kamay nito sabay hablot sa tray at marahas na ipinalo sa mukha niya. She loose her balance at kaagad na humandusay sa sahig.

"That's too much." Walang emosyon na banggit ni Mignus habang mayabang na nakaharap sa akin. Wait, baka gusto niyang ipaalala ko sa kanya nag ginawa ko dito.

Ibinaba ko ang hood ng jacket ko at itinaas ng bahagya ang sleeve nito. Walang gana akong napatingin sa wrist watch ko. Uhh. I'm wasting too much time here.

"It was her and Mignus again!"

"It's really happening!"

"Tahimik lang yan dati a! Pero simula ng mabuko ng Slytherin lumabas na din ang totoong kulay."

"She's not just a mere deliquent. She's more than that."

Humakbang ako at hindi manlang binalingan ng tingin ang babaeng nakahandusay sa baba dahil sa kakagawan ko.

"Don't worry. She's still alive. I guess?" Lumagpas ako kay Mignus. Agad na nagsi-iwas ng tingin ang mga nadadapuan ng mata ko. They were more like scared, napailing iling ako.

She'll stay alive if she'll stop messing with me.

--
Rye's note: again, this story is not edited and not suitapble for perfectionist readers. If yiu're bored, better leave and please stop reading.

Votes and Comments are highly appreciated.

#HNIDwp
#HerNameIsDangerWP