​ေမာင္​~ [မောင်~]

​ေမာင္​~ (၁၂)

ဖ႐ိုဖရဲ မ်က္​ရည္​စက္​လက္​နဲ႔​ေျပးလာတဲ့ Sofiaကိုျမင္​​ေတာ့မွ သူကုတင္​​ေပၚလွဲ​ေနရာကထဖို႔ျပင္​လိုက္​တယ္​..။ခုန​ေလးကမွသတိရလာတာမို႔ အ​ေျခအ​ေနက ဘယ္​လို႐ွိ​ေနသလဲသူမသိဘူး..။

"Sofia.."

​ေဘးကခံုမွာဝင္​ထိုင္​ရင္​းsofiaငို​ေနတယ္​..။

"Jongdae​ေလ အဲ့က​ေလး ခဲြစိတ္​ခန္​းထဲဝင္​သြားတာ​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာ​ေနၿပီ ... သိပ္​အ​ေျခအ​ေန​ေကာင္​းပံုမရဘူး..."

​မ်က္​ရည္​​ေတြကိုလက္​နဲ႔ ခပ္​ျပင္​းျပင္​းသုတ္​ပစ္​ရင္​း ​ပတ္​တီးအ​ေဖြးသားနဲ႔​ေျခ​ေထာက္​ကိုလွမ္​းၾကည္​့​ေနတယ္​..။

"ငါ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​...ငါ​ေရာက္​သြားတဲ့အခ်ိန္​က​ေတာ္​​ေတာ္​​ေႏွာင္​းသြားလို႔ ငါလဲၾကံမိၾကံရာလုပ္​လိုက္​မိတယ္​...ငါအသံုးမက်လုိ႔ျဖစ္​ရတာ.."

သူ႔လက္​ကိုအသာဆုပ္​ကိုင္​လာတာကိုခံစားလိုက္​ရတယ္​။

"ရပါတယ္..နင္​လဲနင္​့အသက္​ကိုလ်စ္​လ်ဴ႐ႈၿပီးတားခဲ့တာပဲ...အခုလိုျဖစ္​သြားတာ အကုန္​ငါ့အျပစ္​နဲ႔မကင္​းဘူး..ဒီ​ေခါင္​းမာလြန္း​တဲ့ ​ေကာင္​စုတ္​​ေလးကို ​ေသခ်ာသတိထားၿပီးမထိန္​းထားခဲ့မိဘူး.."

Sofi​aရဲ႕႐ိႈက္​သံ​ေတြက တိတ္​ဆိတ္​​ေနတဲ့ တစ္​ခန္​းလံုးဖံုးလႊမ္​း​ေနတယ္​..။ခဏ​ေန​ေတာ့မွ မ်က္​ရည္​​ေတြသုတ္​ၿပီး Jongdaeဆီျပန္​သြားရမယ္​ ဆိုၿပီး ထသြားတယ္​..။

သူ႔မွာသာ Sofiaတို႔​ေမာင္​ႏွမ​ႏွစ္​​ေယာက္​ကိုၾကည္​့ၿပီး ရင္​ထဲတစ္​ဆို႔​ေနသလိုခံစားက်န္​ရစ္​​ေနခဲ့တယ္​..။

___________________________

"ခဲြစိတ္​မႈ​ေအာင္​ျမင္​တယ္​တဲ့..ဒါ​ေပမယ္​့ ​ေစာင္​့ၾကည္​့ရဦးမယ္​​ေျပာတယ္​"

Sofiaလာ​ေျပာၿပီး​ေတာ့မွ သူလဲနည္​းနည္​းစိတ္​သက္​သာရာရသြားတယ္​။

သူကဘာမွမျဖစ္​တာမို႔ ​ေနာက္​တစ္​ရက္​​ေလာက္​​​ေနၿပီးရင္​​ေဆးရံုဆင္​းလို႔ရၿပီလို႔ ​ေျပာတယ္​။ ​ေလာ​ေလာဆယ္​​ေတာ့ Jongdaeကိုစိတ္​ပူ​ေနမိတယ္​။