Love at first sight

Last Chapter

"I am sorry." Ngumiti ako kay Andrei, mag-iisang oras na akming nag-uusap. Hindi ako pwedeng tumagal dahil mamay na ang alis namin patungo sa NY.

"Minahal kita, alam ko sa sarili ko.  Sa sobrang pagmamahal ko sa magulang ko, kailangan kong kalimutan ang nararamdaman ko at hintayin ang babaeng ipinangako sa akin."he laughed.

Ngumuso ako, alam ko na iyon noon pa pero wala akong ideya katulad niya na ako ang babaeng ipinagkasundo sa kanya.

"Nakakatawa, umiwas ako sayom at the end, malalaman ko, ikaw parin pala. Kung alam ko lang nasa NY palang tayo ay hindi na kita inalis sa tingin ko. Ang swerte ni Heindrixz, wag kang mag-alala. Ako na ang bahala dito kay Daddy, I can handle him.  But pormise me one thing."

Tumulo ang luha ko, hnaggat maaari ayokong nakakasakit ng damdamin. Ilang beses na akong nakaranas na masaktan, kaya alam ko ang pakiramdam lalo na't imoortante o napamahl na sayo ang tao.

"Farewell speech ba ito Ands? Friends parin naman tayo hindi ba?"

He smiled at me, then sighed. Dahan-dahan niyang kinuha ang aking mga kamay at tinitigan saglit.

"Huwag na huwag ka lang saktan ni Heindrixz, dahil kapag nagkataon kahit ayaw pa sa akin ng kapatid mo, at sa ayaw mo kukunin kita. Marami ka ng pinagdaanan, deserve mo ang maging masaya." Hindi ako nagkamali na maging kaibigan si Andrei, Siguro nga nadala oang siya dahil iyom ang utos na Daddy niya, bilang anak ayaw niya itong mabigo.

Bumitaw siya galing sa pagkayakap sa akin ng may nagpakawala ng mabigat na hinga sa aming likuran. Pilir kong tinago ang ngiti sa reaksyon  ng mukha ni Heinz. Ni hindi manlang namin napansin ang pagdating niya.

"I'm sorry Mr.Gariaga, kahit ano pa ang ipaliwanag mo hindi mo makukuha sa akin ang mapapangasawa ko.. Let's go Tiara."

Tinalikuran kami pareho ni Heindrixz, nauna siyang naglakad pabalik sa kanyang kotse, hindi ko napigilan ang sarili ng bahagyang natawa sa kinilos niya.

"Mukha ngang hindi ka makakawala sa kanya."Andrei chuckled. "Call me anytime pag may problem ka. I'm gonna miss you bigtime."

Sa huling pagkakataon, niyakap ko ng mahigpit si Andrei.

"Me too... Wag mo masyadong isipin ang gusto ng Daddy mo. You can decide with your own...right?" Dahan-dahan siyang tumango at hinalikan ako sa ulo.

You have to fight through some bad days to earn some best days of your life.

Ang lahat ng bagay sa mundo ay may hangganan.

Pwedeng my malaking problema ka ngayon, dadating ang araw na matatapos din, may makikilala kang kaibigan, sa huli ay magkakalayo rin, may aalis man o darating isa lang ang natutunan ko.

Ang Pamilya ay mananatili, umalis ka man, sila parin ang babalikan mo.

Napangiti ako ng sulyapan si Heinz na tahimik na nagmamaneho. Talagang suplado ang dating niya na iisipin mo kahit sikat na artista ay hindi niya papansin kapag kinausap siya.

"Ang bilis mo magmaneho. Nahihilo ako." pagkukunwari ko para maagaw ang atensyon niya.

Biglang bumagal ang takbo niya, effective. Palihim akong ngumiti ng tumingin sa mga gusaling nadadaanan namin, bumontong-hininga siya bago nagsalita.

"Hindi ka nasuka sa paghalik ng lalakong iyon kanina, niyakap ka pa?"

Nasobrahan na yat ang sapi nito, paano naman ako masusuka. It's just a friendly kiss and hug.

"Para kang bata, He's my friend Heindrixz...Kung nagseselos ka I'm sorry, ayoko lang na hindi matapos ang gulong 'to na hindi manlang kami nag uusap.. hindi pa ba sapat ang mga naranasan ko par patunayan na ikaw ang mahal ko? Gosh!! I can't believe you, noon si Ivan, tapos si ang pinsan mo, ngayon naman Andrei, wala kabang tiwala sa akin? Wala kang tiwala sa pagmamahal ko."